Cache-Control: no-cache, no-store, must-revalidate
Updated on: 4/17/2025
Ειστε Αβαρικης Καταγωγης: 10/12/23

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023

Η πραγματικη καταγωγη των αλβανων

Η πραγματικη καταγωγη των αλβανων


Ο γεωγραφικός χώρος που βρίσκεται σήμερα η Αλβανία, ήταν γνωστός απ’ την αρχαιότητα με το όνομα «Ήπειρος». 
 
Οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν ως Αλβανία μία μικρή χώρα ανάμεσα στον Καύκασο, την Κασπία και την σημερινή Γεωργία.  
 

 

 
 
Τον όρο «Αλβανία» στη θέση της Ηπείρου επινόησαν οι Λατίνοι ως συνέχεια μιας μυθικής ιστορίας που έπλασαν για να καταστήσουν πιο ένδοξη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία…
 
Όλα ξεκίνησαν όταν ανατέθηκε από τον αυτοκράτορα Αύγουστο στον Βιργίλιο να συγγράψει ένα δήθεν «έπος» για να δοξαστεί η Ρώμη! Αυτός σκαρφίστηκε μία υποθετική ιστορία με «πρωταγωνιστή» τον Αινεία, αρχηγό των Δαρδάνων που κατοικούσαν στο όρος Ίδη (Καζ-νταγ) της Μικράς Ασίας απέναντι της Λέσβου. 
 
Αυτή η φυλή αναμείχθηκε στον Τρωϊκό πόλεμο και τον Αινεία διέσωσαν οι Έλληνες επειδή μεσολάβησε να παραδώσουν οι Τρώες την ωραία Ελένη. Και ενώ ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Αινείας πήγε στη Χαλκιδική και ίδρυσε την πόλη Αίνεια ένας άλλος Έλληνας ποιητής ο Στησίχορος έγραψε αόριστα ότι ο Αινείας έφυγε στην «Εσπερία». Με αυτή και μόνο την πληροφορία, «οργίασε» η φαντασία των Ρωμαίων που θεώρησαν ότι η δυτική χώρα που κατέφυγε ο Αινείας ήταν η σημερινή Ιταλία και γι αυτό ανατέθηκε στον Βιργίλιο να γράψει την «Αινειάδα» ώστε να τον παραστήσει ως γενάρχη τους!
 
Ο Βιργίλιος με «μαεστρία» έφτιαξε ολόκληρη εποποιία για τον Αινεία, γράφοντας ότι αυτός εγκαταστάθηκε στο Λάτιο και στην πόλη Άλβα Λόγγα (εδώ είναι το ζουμί), ιδρύοντας την Ρώμη.
 
Όπως γράφει ο Δίων ο Κάσσιος, οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τους κατοικούντες την Άλβα Λόγγα ως «ALBANI» δηλ. Αλβανοί!
 
Όμως ο Βιργίλιος που παρίστανε τον Όμηρο, άρχισε να ντρέπεται καί πικραμένος ζήτησε ακόμα και στη διαθήκη του να μην δημοσιευθεί το ψευδές έργο του. Αντιθέτως όμως όταν πέθανε, οι Λατίνοι έκαναν την Αινειάδα «Βίβλο»!
 
Ένα από τα ψέματα που αναφέρονται σ’ αυτή είναι ότι ο Αινείας πριν πάει στην Άλβα Λόγγα πέρασε από την Ελληνική Ήπειρο (σημερινή Αλβανία) όπου ήθελε να εγκατασταθεί, κάνοντας τους Λατίνους «λόγιους» να θεωρήσουν ότι ίδρυσε εκεί αποικία!
 
Αυτή η αναλήθεια σχημάτισε τη γνώμη ότι οι Λατίνοι είχαν ιστορικούς δεσμούς με την Ήπειρο στην οποία σπούδαζαν οι νέοι τους, λόγω της κοντινής απόστασης και της αρίστης παιδείας των Ελλήνων!
 
Έτσι η «Αινειάδα», το μυθικό αυτό ποίημα που γράφηκε για να διαφημιστεί η Ρώμη, δημιούργησε τους όρους Αλβανία-Αλβανοί καθώς και ερείσματα για να κατακτηθεί η Ήπειρος.
 
Βαθμιαία η αρχαιότατη Ελληνική γη βόρεια της σημερινής Ηπείρου αφελληνίσθηκε, αφού δημιουργήθηκαν διαχωρισμοί Ελλήνων και Αλβανών -ΛΑΤΙΝΩΝ εξαιτίας της τουρκοκρατίας.

Οι εξισλαμισμένοι ΛΑΤΙΝΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ που έγιναν Τούρκοι καί μετονομάσθηκαν «Αλβανοί» και ποτέ δεν υπήρξαν ιστορικά ως Αλβανική φυλή ή κράτος,

από το 1913 οι «μεγάλες δυνάμεις» τους ίδρυσαν(!) Αλβανικό κράτος σε βάρος της Ελλάδας (αυτό ήταν το ζητούμενο) χωρίς οι Τουρκαλβανοί (σημερινοί Αλβανοί) να κουνήσουν το δακτυλάκι τους,

αν και όταν επαναστάτησαν όλοι οι Βαλκάνιοι κατά της τουρκοκρατίας, πολλοί απ’ τους λεγόμενους σήμερα Αλβανούς -ακόμα και μπέηδες- υπέγραφαν ότι είναι απόγονοι Ελλήνων

και σήμερα οι απογόνοί τους διεκδικούν «Τσαμουριά» και μειονότητες από την Ελλάδα απ’ την οποία «τρέφονται»!








 ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!

 

 


ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!




 

 

 

 

 

 

Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]

 

 

 


 

 

Εγώ είμαι ρωμιός 

 


 

 

Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες! 

 


 

 

 

 

 

GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ 

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ












 

 


 

 

Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί 

 

 

 

 

Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία 

 

 

 

 

 

Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life 

 

 

 

Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.

Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.

Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.

 

 

 Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία


 

Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.

Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.

Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.

«Στο αλβανικό κράτος του Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές. Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.

Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.

«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.

Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.

«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι

Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς

Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.

«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.

Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.

Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.

Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.

Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.

«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.

Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.

Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.

Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.

«Όταν ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.

Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.

Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.

Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.

«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.

 

 

 

 

 

 


theologos vasiliadis

 

 

Ιστορία των Αρβανιτών και της αρβανίτικης γλώσσας

Ιστορία των Αρβανιτών και της αρβανίτικης γλώσσας

Ο πίνακας λεξιλογίου της αρβανίτικης της Νότιας Ελλάδας

Τα αρβανίτικα θεωρούνται τυπικά από την συμβατική Ιστορία και Γλωσσολογία ως ένας κλάδος της αλβανικής γλώσσας, μία διάλεκτος της. Οι Αλβανοί θεωρούν τα αρβανίτικα ως μία αρχαία αλβανική γλώσσα. Η αλήθεια όμως δεν είναι ακριβώς έτσι… 
Τα αρβανίτικα δεν είναι διάλεκτος της επίσημης αλβανικής γλώσσας, αλλά αντίθετα η αρβανίτικη είναι μία αρχαία γλώσσα από την οποία κατάγεται η νεώτερη τοσκική διάλεκτος, που υιοθετήθηκε από το αλβανικό κράτος ως επίσημη γλώσσα του κράτους.
 

Η αρβανίτικη είναι γλώσσα αυτόνομη και η σημερινή αλβανική γλώσσα μία διάλεκτος της.



O πληθυσμός του αλβανικού κράτους, που ιδρύθηκε το 1913,θέλησε να υιοθετήσει ξεχωριστό αλφάβητο, να κάνει μία νότια αλβανική γλώσσα της Βορείου Ηπείρου επίσημη γλώσσα με πολλά δάνεια από τα τουρκικά, τα ιταλικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά.

 

Για να δηλώσει ότι είναι πραγματικό έθνος,

και για να μην αφομοιωθεί με τους Έλληνες των γειτονικών περιοχών.

 


 
 
 
Χάρτης των αρβανιτών στα Βαλκάνια, τον 
 
Μεσαίωνα.
 

 
 
Αρβανίτες στην Νέα Ήπειρο, το 1350.

Υπήρξαν και εποικισμοί σλάβων στα ορεινά, που δεν επηρέαζαν σοβαρά τον εντόπιο πληθυσμό, την γλώσσα και την ορθόδοξη θρησκεία. Για 100 περίπου χρόνια εκεί συγκρούσθηκαν Βούλγαροι και Βυζαντινοί μέχρι που νίκησαν οι Βυζαντινοί την εποχή του Βουλγαροκτόνου (1018 μ.Χ.). Εκείνην την εποχή γίνονται οι πρώτες αναφορές σε Αρβανίτες της Ηπείρου και σε Αλβανούς της Βόρειας Αλβανίας (Διοκλείας). Το αναφέρουν οι Βυζαντινοί ιστορικοί συγγραφείς της εποχής, ο Μιχαήλ Ατταλειάτης και η πριγκήπισσα Άννα Κομνηνή. Το 1204 αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους σταυροφόρους και ιδρύθηκε στην δυτική βυζαντινή Ελλάδα το Δεσποτάτο της Ηπείρου, με έδρα την Άρτα και με βασιλείς από την Δυναστεία των Κομνηνών. Περιέλαβε όλην σχεδόν την Αλβανία μέχρι το Δυρράχιο στα Βόρεια. Εκείνους τους αιώνες εμφανίζεται η περιοχή Άρβανο ανάμεσα στις Βρυγηίδες (δηλ. των Βρυγών – νυν Πρέσπες) λίμνες και το Δυρράχιο, σε ορεινή τοποθεσία, βόρεια της σημερινής Βορείου Ηπείρου.

 
 
Άρβανον και Αρβανίτες 100-1430 μ.Χ.

Στα 1262-1282 εισβάλουν στην περιοχή οι Γάλλοι της Δυναστείας των Ανδεγαυών της Ιταλίας, ηττώνται από τους Παλαιολόγους και παραιτούνται από την διεκδίκηση της Κωνσταντινούπολης. Αλλά οι περιοχές της Βόρειας Αλβανίας υιοθετούν τον καθολικισμό και ξεκινά η θρησκευτική διαίρεση της χώρας. Ο νότος παραμένει ορθόδοξος στο Δεσποτάτο της Ηπείρου των Κομνηνών. Έναν αιώνα αργότερα, στα 1320-1370 ξεκινά η κάθοδος των αρβανίτικων φυλών της Ηπείρου προς την νότια Ελλάδα. Είχαν προηγηθεί η κατάκτηση του Δεσποτάτου της Ηπείρου από τους Ιταλούς Ορσίνι των Επτανήσων, τους Παλαιολόγους της Κωνσταντινούπολης και τέλος τους Σέρβους του Στέφανου Δουσάν.


 
 
Λαϊκή εορτή στην Θήβα με αρβανίτες.

Οι Αρβανίτες εγκαθίστανται μέχρι το 1400 στην Στερεά Ελλάδα, την Αττική, την Εύβοια, την Πελοπόννησο, την Θράκη… Ενώ παράλληλα ξεκινά η οθωμανική κατάκτηση των Βαλκανίων και την Ελλάδας που θα κρατήσει ένα περίπου αιώνα.



Φύλλο της δίγλωσσης (νεοελληνικά-αρβανίτικα)
εφημερίδος "Απόλλων" (1889).


ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕΡΙΚΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟΥ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ

Ακολουθεί ένα λεξιλόγιο της σημερινής αρβανίτικη γλώσσας της νότιας Ελλάδας. Μόνον ο Μάρκος Μπότσαρης κατόρθωσε να γράψει αρβανίτικο λεξικό στα χρόνια της εξορίας των Σουλιωτών (μετά το 1803).

Μπουκουράνα : Όμορφη
Μπουκουριά : Ομορφιά
Παλαθούρε : Παραθυρο
Στέπι : Σπίτι (> hospitium λατ.)
Βαιζα : κορίτσι
Ντιαλι : Αγόρι
Μπουρι : Άνδρας
Γκρουα : Γυναίκα
Τάτα : Πατέρας (< άττας φρυγικό)
Μούμα : Μητέρα , Μαμά
Πλιάκα : γριά, αρχαία
Θειάκα : Θεία
Βογκελ : Μικρός
Μάδε : Μεγάλος
Βλα ιμ : Αδερφός μου (> βλάμης : φίλος)
Μοτρα : Αδερφή
Κρουσκ : Συγγενείς, Συμπέθεροι
Μπουγιαρ : Αριστοκράτες, Βογιάροι
Πρίφτης : Ιερέας, Παπάς (> priest αγγλικά)
Τριμ : Παλληκάρι
Νουσε : Νύφη
Νταρσεμ : Γάμος
Ζοτιν : Κύριος, Θεός (< Ζευς)
Ντιελ : Ήλιος (< Δίας)
Ντερα : Πόρτα (< Δέρας ή Δούρα ομηρικό)
Κιελ : Ουρανός (> cielo ιταλικά)
Ντέτι : Θάλασσα
Μάλι : Βουνό
Λιούμι : Ποτάμι
Ράθρι : Ρείθρο, θέση κοντά σε ποτάμι
Χώρα : Πρωτεύουσα πόλη
Καντούτι : Χωριό
Κρουγιε : Βρύση (< κρήνη)
Ούγιε : Νερό (> aqua λατινικό)
Αρ : Γη (αρ πανάρχαια λέξη της Γης)
Ζιαρδ : Φωτιά
Μπουκ : Ψωμί (< βέκος φρυγικό)
Ντιαθ : Τυρί
Κριε : Κεφάλι (< κριός)
Κόκα : Κεφάλι
Κρεχαρορι : Στήθος
Κουριζι : Πλάτη
Μπίθα : Πισινός
(Μπιθε-γκουρας : Κολο-κοτρώνης)
Γκούρα - Πέτρα
(οπλαρχηγός Γκούρας του 1821)
Ντορες : Χερια
Κεμπετε : Πόδια
Δεμπε : Δόντια
Γκουλουμιε : Μάτια, Οφθαλμοί
Μπέσα : Πίστη, υπόσχεση
Μπαμπεσιά : Απιστία, Ατιμία
Πακ : λίγη
(Πακ μπέσα : Μπαμπεσια)
Φλες : Μιλάω, Λέω
(Παπαφλεσσας : Πολυλογάς παπάς)
Κες : Γελώ
Καμ : Έχω, Κεμι : Έχουμε
Σκοβα : Περναω από κάπου
Ντο βες : Θα πάω (< βαίνω)
Ντο Χαμ: θα φάω (< χαύω αρχαίο ελληνικό)
Μος : Μην (αρνητικό, αποτρεπτικό)
Ντρέδε : Τρομεροί (Ντρέδες Μεσσηνίας)
Ρι ατιε : Κάθησε εδώ (< ρέω)
Σούμε : Πολύ
Φτοχτε : Κακό, Φτωχό
Βατε : Πήγε, Έφυγε (< βαίνω)
έρδε : ήρθε
Σιπρ : Επάνω (> sopra ιταλικό)
Ποστ : Κάτω
Φάρα : Σπόρος, γένος
(< φατρία αρχαίο ελληνικό)
Σιοκ : δικός μου, δικός σας
Ρα καμπάνα : η καμπάνα
Πι : Πίνω
Τι : Εσύ (> tu ιταλικό)
Σοντε : Σήμερα
Νατε : Νύχτα (> notte ιταλικό)
Μενάτε : Πρωί (Μετά την νύχτα)
Ντίτα : Ημέρα (> date, day αγγλικό)
Βίτρα : Χρόνια, Έτη
Κουρτίνα : Όταν
Κάντον : Τραγουδώ (> canzoni ιταλικό)
Γκλιούχε : Γλώσσα
Ε πάρε : Ο πρώτος (> primus λατινικό)
Γκιθ : Όλο
Πούνε : Εργασία, δουλειά (< πόνος)
Μπάρδε : Λευκό, Άσπρο
Κουκε : Κόκκινο
Ζεζε : Μαύρο
Ρίμτε : Κίτρινο
Λουλε : Άνθος, Λουλούδι
Γκορυτσά, γκορτσά : Άγρια αχλαδιά
Εα κτου : Έλα εδώ
Σκόν γκα κτου : Φύγε από εδώ
Ντελιέτ : Πρόβατα
Δίτε : Κατσίκια
Γκιόσα : Προβατίνα
Ντόσα : Γουρούνα
Λιόπε : Αγελάδα
(> Λιόπεσι)
Πούλε : Κοτόπουλο
(> polo ιταλικά)
Λεπούρ : Λαγός
(> κελεπούρι)
Γκιέλι : Κόκκορας
Καρκαλέτσι : Ακρίδα
Μελιγκόνα : Μυρμήγκι (< μυρμηδών ομηρικό)
 
 https://ptolemaidanews.gr/




 ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!

 

 


ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!




 

 

 

 

 

 

Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]

 

 

 


 

 

Εγώ είμαι ρωμιός 

 


 

 

Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες! 

 


 

 

 

 

 

GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ 

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ












 

 


 

 

Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί 

 

 

 

 

Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία 

 

 

 

 

 

Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life 

 

 

 

Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.

Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.

Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.

 

 

 Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία


 

Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.

Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.

Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.

«Στο αλβανικό κράτος του Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές. Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.

Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.

«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.

Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.

«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι

Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς

Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.

«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.

Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.

Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.

Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.

Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.

«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.

Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.

Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.

Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.

«Όταν ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.

Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.

Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.

Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.

«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.

 

 

 

 

 

 


theologos vasiliadis

 

 



Αρβανίτικα επώνυμα: Από πού προέρχονται και τι σημαίνουν

Αρβανίτικα επώνυμα: Από πού προέρχονται και τι σημαίνουν

 
Ο Κώστας Μπίρης, στο βιβλίο του «Αρβανίτες», παραθέτει επίθετα αρβανίτικης προέλευσης όπως προκύπτουν από καταλόγους ονομάτων
 

καπεταναίων και απλών στρατιωτών

που αναφέρονται σε έγγραφα του βενετικού αρχείου

και άλλα κείμενα του 15ου και 16ου αιώνα.

Επίθετα που έχουν επιβιώσει ως σήμερα, εξελληνισμένα τόσο ώστε να θεωρούνται πλέον ελληνικά, παρ' ότι δεν παύουν να υποδηλώνουν αρβανίτικη καταγωγή.



Η σχετική αναφορά αναδημοσιεύθηκε στο greeksurnames.blogspot.gr.
Διαβάστε παρακάτω Αρβανίτικα επώνυμα και τι σημαίνουν ορισμένα από αυτά:
Αδάμος (και Αδάμης)
Βαρλάμης (συχνό στη Σπάρτη)
Βέρβερης (τυφλός)
Βλαντής
Γιάτας (μακρύς)
Γκάζας (γελαστός)
Γκέρμπεσης (Γερβάσιος)
Γκίνης (Γιάννης, συχνό στην Υδρα, στο Κορωπί, στα Καλύβια στον Κουβαρά και στον Μαραθώνα)
Γκιόλμας
Γκλιάτης (μακρύς)
Γκολέμης (λαίμαργος, συχνό στο Μενίδι και στον Μαραθώνα)
Γκούμας (Γιακουμής, Ιάκωβος )
Γκρίτσας (συχνό στο Μενίδι)
Καγκάδης (τραγουδιστός, συχνό στην Κέρκυρα, στην Καρυστία και στη Βοιωτία)
Κακαβάς (συχνό στην Καρυστία και στο Λιόπεσι (Παιανία) Αττικής)
Κακαρούκας (κακοκυλημένος, συχνό στη Λιβαδειά)
Καλέντζης (γανωτζής)
Καλέσης (μαλλιαρός)
Κάμιζας (της πλούσιας)
Κάμπασης (κάμπες = πεζός)
Κανάκης
Καντρέβας (συμμαζεμένος)
Καπαρέλης
Κασνέσης
Κέκης (κακός, πονηρός ¬ συχνό στη Χασιά)
Κόκος (Κώστας)Κόκλας (συχνό στη Χασιά)
Κολόσης (Νικολάκης)
Κομποθέκρας (χειρόβολο από σίκαλη)
Κόντος (συχνό στα Καλύβια και στη Χασιά)
Κόρεσης (θεριστής)
Κότσικας (κοκάλας, συχνό στην Κάρυστο)
Κούκης (κόκκινος)
Κουρτέσης
Κούτσης (κουτάβης, συχνό στις Σπέτσες και στο Τάχι των Θηβών)
Κράψας
Κριεκούκης (κοκκινομάλλης)
Κριεμπάρδης (ασπρομάλλης)
Κυριάκης
Κάγκας-kenge=το άσμα, το τραγούδι. Αδυναμία απόδοσης της αρβ. λέξης.
Θήλυζας-thelleze-a= η πέρδικα. Εδώ έχουμε κλασσική περίπτωση αδυναμίας γραφής των κλειστών φωνημάτων, που περιέχει η λέξη αυτή, με σύμβολα του ελληνικού αλφαβήτου. Από εκεί και πέρα, η απόδοση της λέξης με τους υπάρχοντες ελληνικούς χαρακτήρες επαφίεται στη φαντασία των γραφέων. (το e αμυδρα).
Κιμπεζής και Κιμπιζής -το αυτό ακριβώς συμβαίνει και εδώ. Το όνομα είναι σύνθετο και προέρχεται από τις αρβ. λέξεις kebe = πόδι και izi = ο μαύρος,(το e αμυδρά),σημαίνει δηλαδή τον μαυροπόδαρο. Η αδυναμία γραφής είναι φανερή κι από τις διαφορετικές μορφές με τις οποίες εκφέρεται το όνομα. Προφανώς παρωνύμιο.
Kίκηρας-επαγγελματικο όνομα από την αρβ. λέξη κικερ-α= το ρεβίθι, δηλ. αυτός που καλλιεργεί ή πουλά ρεβίθια.
Κουμισης-κι αυτό επαγγελματικό, kemishe = πουκάμισο.
Κακάτσης - πατριδωνυμικό, ο καταγόμενος από Κακάτσι της ΝΑ Αλβανίας.
Καβάγιας - πατριδωνυμικό επίσης, ο προερχόμενος από την Καβάγια της κεντρικής Αλβανίας. Και τα δυο παραπάνω ονόματα αποτελούν δείγμα σχηματισμού επωνύμων με τη θέση αυτούσιου του τοπωνυμίου ως οικογενειακού ονόματος. Είναι κατεξοχήν αρβανίτικη συνήθεια, όπως δέχεται και ο Ν. Βέης.
Βηλαράς - είναι επαγγελματικό, από την αρβ. λέξη βηλάρ = τόπι, δηλ. αυτός που πουλά υφάσματα.
Βούκλιζας - σκωπτικό παρωνύμιο από την αρβ. λέξη bukleze-a = η νυφίτσα.
Βρέζας - προέρχεται από την αρβ. λέξη μπρέζε = το ζωνάρι, με τροπή του μπ σε β, μετά από λόγια επέμβαση.
Γκριτζαλάς - είναι παρωνύμιο, από την αρβανίτικη λέξη grizhele-a = η καρακάξα. Προφανώς, όπως όλα τα παρωνύμια, τα παρατσούκλια, απέδιδε κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του φέροντος το όνομα.
Γκρέπης - grep-i = το αγκίστρι. Συναφή τα αρχαία ελληνικά, γρίπος = το δίχτυ των ψαράδων και γρυπός = κυρτός.
Γκρέστας - greste-a = η αγουρίδα.
Γκρίκας - παρωνύμιο, γκρικ = λαιμός.
Γκρόπας - μάλλον προέρχεται από τοπωνύμιο, όχι σπάνιο σε αρβανίτικες περιοχές. Γκρόπα (grope-a) σημαίνει ο λάκκος, το όρυγμα.
Γκρούμας - παρωνύμιο, grumas-zi =o λάρυγγας.
Γολεμάτης - ειναι δήθεν εξελληνισμένος τύπος των αρβ. λεξεων γκολ ε μαδ =στόμα μεγάλο, προσωνύμιο που αποδιδόταν σκωπτικά σε ανθρώπους λαίμαργους ή σε όσους συνήθιζαν πομπώδεις εκφράσεις. Δείτε τα ομόρριζα ονόματα Γκόλιας, Γκολεμάς, Γκολέμης, Γολέμης.
Δαγκλής - πατριδωνυμικό που υποδηλώνει καταγωγή από την περιοχή Νταγκλή της Αλβανίας. Η τροπή του ντ σε δ αποτελεί επέμβαση των λογίων, όπως συμβαίνει σε πλείστα ονόματα, Μπότσαρης - Βότσαρης. Ο μουσουλμάνος αντίπαλος του Καραϊσκάκη στην Αράχοβα Μουστάμπεης Νταγκλής ο Καφιαζέζης.
Δούνης -την ίδια τροπή έχουμε και στο όνομα αυτό. Είναι δήθεν εξελληνισμένος τύπος του Ντούνης, που κι αυτό με τη σειρά του είναι το αρβανίτικο υποκοριστικό του βαπτιστικού ονόματος Αντώνης.
Δώριζας - doreze-a = το χερούλι, η λαβή. Επίσης σημαίνει τη χεριά, το δράγμα. Ντορέζα λέγεται και το ιδιότυπο πέταγμα της πέτρας από κάτω προς τα πάνω, ώστε να διαγράψει καμπύλη τροχιά.
Ζαρκανίτης - πατριδωνυμικο που υποδηλώνει καταγωγή από το Ζαρκάνι της περιοχής Νταγκλή της Αλβανίας. Η κατάληξη -ιτης είναι ενδεικτική της καταγωγής από τόπο.
Ζέγκος -πατριδωνυμικό, ο καταγόμενος από τοπωνύμιο Ζέγκου στην περιοχή Καρατροπάκ της Δυτικής Αλβανίας.
Ζέης - πατριδωνυμικό, ο καταγόμενος από το Ζέη Τεπελενίου.
Ζόγκας -προέρχεται από την αρβ. λέξη ζόγκου = πουλί. Γράφεται και Ζώγκας και Ζώγος, Ζώγου. Με το όνομα Ζόγκα φέρεται μεγάλος μεσαιωνικός αρχοντικός οίκος της Αλβανίας με έδρα το ανατολικό άκρο της Μεγάλης Μαλεσίας. Την εξάπλωση του οίκου αυτού στον ελλαδικό χώρο δείχνουν τα τοπωνύμια Ζόγκα και Μπαρδί Ζόγκα στη ΒΔ Πελοπόννησο, γνωστά ήδη τουλάχιστον από το 1461/63 (τουρκικό απογραφικό κατάστιχο), καθώς και τοπωνύμιο παπα Γιάννη Ζογγα (όνομα συνοικισμού) γνωστό από την απογραφή των Βενετών του 1700 στην περιοχή Θερμησίου της Αργολίδας.
Ζώτος - ζοτ-ι = ο κύριος, ο αφέντης.
Λέζας και Λέζος - παρωνύμιο από την αρβ. λέξη λεζε-α = η ελιά στο πρόσωπο ή στο σωμα.
Λέπουρης, Λέπουρας - παρωνύμιο, λεπουρ-ι = ο λαγός.
Λιάκρας - λιακρ-α = τα χόρτα.
Λιαμπότης - λιαμποτ-ι = ένα είδος χόρτου.
Λιάσκας - λιασκ-α =το κλήμα που παραχώνουν για καταβολάδα.
Λούβαρης – λουβερ = δηλητήριο.
Λιάρας και Λιάρος - λιαρε-α = το παρδαλό, το ποικιλόχρωμο, το κατάστικτο.
Λάντας (δρυς;)
Λότσας (φίλος)
Λουκίσας (της χήρας του Λουκά, συχνό στα Καλύβια και στη Χασιά)
Λούσης (λιουσ = λάτρης, ικέτης)
Μαζαράκης
Μάζης (κορυφαίος)
Μάνεσης (βραδύς)
Μάριζας (της Μαρίτσας)
Μαύρεσης
Μέγκουλας
Μελέτης
Μενάγιας
Μέξας (συχνό στις Σπέτσες, στην Κέρκυρα και στην Ήπειρο)
Μόλας (μόλε = μήλο)
Μουζάκης
Μπανίκας
Μπάρδης (άσπρος, συχνό στα Μεσόγεια και στη Χασιά της Αττικής)

Μπάρτσης (μπάρτσα = γίδα, συχνό στο Μαρκόπουλο της Αττικής)
Μπάστας
Μπελόκας
Μπελούσης
Μπέτσης
Μπίμπης (πουλί πάπιας, χήνας ή γάλου¬ συχνό στα Λιόσια και στη Μάνδρα Αττικής)
Μπισκίνης (μπέσε = πίστη, κένι = σκύλος)
Μπόζος (βαρέλας)
Μπόρσας (πουγκής)
Μπούας
Μπούζης (χειλάς)
Μπουζίκης
Μπούκουρας (ωραίος)
Μπούμπας (μαμούνας)
Μπόχαλης (μπόχα = σκόνη)
Ντόριζας (μικροχέρης)
Παναρίτης (από το Φανάρι)
Πέτας (πίτας)
Πρίφτης (παπάς, συχνό στην Κορώνη, στα Σπάτα και στην Κερατέα)
Προγόνης
Προκόπης
Ρένεσης (ψεύτης)
Σγούρης
Σκλέπας (κουτσός)
Σκλήρης (συχνό στη Βοιωτία)
Σκούρας
Σούγκρας (που τσουγκρίζει)
Σούκουλας (κουρελής)
Σούλης (ψηλός, λεβέντης)
Σούρπης (ρουφηχτής)
Σπάτας (σπάθας)
Στίνης (που σπρώχνει)
Σχηματάρης (κομψευόμενος)
Τάτσης (Δημητράκης)
Τσαμαντάς (τσα- ή χαϊ- μ' ντα = πήγαινε πιο κοντά)
Τσαπόγας (ψηλοπόδαρος, συχνό στη Μεσσηνία)
Φούντης (πάτος)
Χαϊκάλης (κάλι = άλογο, συχνό στο Μενίδι)
Χέλμης (φαρμάκης)



 
 



 ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!

 

 


ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!




 

 

 

 

 

 

Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]

 

 

 


 

 

Εγώ είμαι ρωμιός 

 


 

 

Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες! 

 


 

 

 

 

 

GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ 

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ












 

 


 

 

Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί 

 

 

 

 

Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία 

 

 

 

 

 

Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life 

 

 

 

Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.

Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.

Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.

 

 

 Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία


 

Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.

Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.

Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.

«Στο αλβανικό κράτος του Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές. Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.

Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.

«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.

Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.

«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι

Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς

Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.

«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.

Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.

Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.

Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.

Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.

«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.

Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.

Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.

Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.

«Όταν ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.

Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.

Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.

Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.

«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.

 

 

 

 

 

 


theologos vasiliadis