Οι Αληθινοί Αίτιοι του Λιμού στην Κατοχή

Οι Αληθινοί Αίτιοι του Λιμού στην Κατοχή

ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ -ΟΧΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ- ΑΙΤΙΟΙ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός ως κύρια αιτία τού κατοχικού λιμού 1941- 1942 στην Ελλάδα

 

Τώρα οι «ήρωες», που είχαν εμπλακεί σαν αποικιοκρατούμενα πιόνια στον πιο άχρηστο πόλεμο της Ιστορίας τους, οι άχρηστοι πλέον «σύμμαχοι», θα έπρεπε ίσως να «μειωθούν» κατά μερικά εκατομμύρια (δηλαδή κατά το ένα τρίτο) μέσω μιας ελεγχόμενης λιμοκτονίας.

 

Ο τρομακτικός φόρος σε ανθρώπινες ζωές και σε καταστροφές υποδομών, που κατέβαλε η χώρα κατά τη διάρκεια τής στρατιωτικής κατοχής της, δεν οφείλεται σχεδόν καθόλου στους προσωρινούς και περιστασιακούς κατακτητές της (Άξονας), αλλά στην πολιτική, που είχε προαποφασιστεί από τους μέχρι τότε προτέκτορές της, βρετανούς. 

 

Η πρόσδεση τού προτεκτοράτου στη βρετανική αποικιοκρατική πολιτική επέτασσε, όχι μόνο την εμπλοκή του στον πιό άχρηστο πόλεμο τής ιστορίας του, αλλά και την -εξ ίσου ανώφελη για την πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας- συνέχιση τού πολέμου στο ελλαδικό έδαφος, ακόμα κι όταν αυτό είχε πλέον καταληφθεί από τον Άξονα. 

 

Κατ΄αυτό τον τρόπο επινοήθηκε και σχεδιάστηκε μια νέα αποικιοκρατική πρακτική, αυτή τής λεγόμενης «Εθνικής Αντίστασης» φαινόμενο άγνωστο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

 

Η συνέχιση αυτή τού πολέμου μέσω τού προσχήματος της αποκαλούμενης «Εθνικής Αντίστασης» είχε σαν συνέπειες την ολοσχερή καταστροφή τεράστιου μέρους τής δημόσιας περιουσίας, δεκάδες χιλιάδες θανάτους αμάχων τόσο από γερμανοϊταλικά αντίποινα όσο και από τα εσωτερικά «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» των «ανταρτικών» συμμοριών, αλλά και τον ολέθριο λιμό, που κόστισε πάνω από μισό εκατομμύριο νεκρούς (συνέπειες, που θα μπορούσαν και αυτές να είχαν πλήρως αποφευχθεί, όπως άλλωστε επετεύχθη και σε τόσες άλλες ευρωπαϊκές χώρες).

 

 

Η αποικιοκρατική πολιτική της συνέχισης του πολέμου στο ελλαδικό έδαφος, είχε σαν κύριους «πυλώνες» της:

 

α) την τροφοδότηση των «ανταρτών» (ακόμα και των ελεγχομένων από το εν Ελλάδι πρακτορείο του σταλινισμού, δηλαδή το Κ.Κ.Ε.) με βρετανικές λίρες, βρετανικό οπλισμό και βρετανούς στρατιωτικούς συμβούλους

β) τον βρετανικό ναυτικό αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών, με στόχο την πρόκληση προβλημάτων στο κατοχικό καθεστώς, διαμέσου τής λιμοκτονίας τού πληθυσμού.

 Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε με τον δεύτερο.

 

Η παντελώς αναίτια συμμετοχή της Ελλάδας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αποτέλεσμα εξευτελιστικής εθνικής δουλοπρέπειας

 

Στο άρθρο Εθνική Επέτειος Ντροπής καταπιαστήκαμε με τα ψέματα και τις αντιφάσεις της νεοελληνικής εθνικιστικής προπαγάνδας σχετικά με την εμπλοκή τής χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από την κατάρριψη φτηνιάρικων προπαγανδιστικών σοφισμάτων, όπως ο δήθεν πατριωτικός ή αντιφασιστικός χαρακτήρας του πολέμου, δείξαμε ότι η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν υπαγορεύτηκε αποκλειστικά από την ιδιότητά της ως προτεκτοράτου της βρετανικής αποικιοκρατίας.

 

Είχαμε δείξει, ότι η δήθεν ουδετερότητα ως προς τους εμπολέμους (Συμμάχους και Άξονα), την οποία υποκριτικά διακήρυττε η φασιστική κυβέρνηση Μεταξά, ήταν εξόφθαλμα διάτρητη, αφού το ελληνόφωνο προτεκτοράτο ήταν προσδεδεμένο στο άρμα της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, ήδη από της ιδρύσεώς του, το 1828.

 

Η πρόσδεση αυτή είχε γίνει πλέον απροκάλυπτη κατά τις παραμονές τού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού το φασιστικό πραξικόπημα του Μεταξά το 1936 εξυπηρετούσε τις βρετανικές επενδύσεις στην Ελλάδα π.χ. η Βρετανία ήταν η κύρια πιστώτρια τής Ελλάδας με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο εξωτερικό χρέος τής χώρας -βλ. επίσης μεγάλες βρετανικές επενδύσεις στην Ελλάδα, όπως της Eastern Telegraph Company, που κατείχε από το 1937 τον πλήρη έλεγχο τού τηλεπικοινωνιακού δικτύου της χώρας και της Electric Transport, που έλεγχε επίσης τον ηλεκτροφωτισμό και την ηλεκτροδότηση των συγκοινωνιών της Αθήνας (1). 

 

Έτσι εξηγείται το γεγονός, ότι το φασιστικό πραξικόπημα, αν δεν προκλήθηκε, στηρίχθηκε πάντως εξ αρχής από τη βρετανική αποικιοκρατία, όπως άλλωστε θα συνέβαινε σε κάθε τριτοκοσμική αποικιοκρατούμενη μπανανία.

 

Ιωάννης Μεταξάς

 

Κατέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία, με συναίνεση του αγγλόφιλου βασιλιά Γεωργίου, στις 4/8/1936. Πιστοποιημένος αγγλόφιλος, ήδη από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκπλήρωνε όλες τις προδιαγραφές, που θέτουν οι αποικιοκρατίες στους ευτελείς τριτοκοσμικούς δικτατορίσκους, τους οποίους διορίζουν ως τοποτηρητές των συμφερόντων τους. 

 

Το περιλάλητο «ΟΧΙ» του yesman Μεταξά στους Ιταλούς κρύβει αριστοτεχνικά ένα δουλοπρεπέστατο «ΝΑΙ» στη βρετανική αποικιοκρατία, η οποία μεθόδευε επί έτη την εμπλοκή της Ελλάδας στον διαφαινόμενο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο η εθνοπατριωτική προπαγάνδα -δεξιά και αριστερή- έχει παγιδεύσει τον περισσότερο κόσμο σε ομφαλοσκοπικά ψευτοδιλήμματα όπως το εάν το «ΟΧΙ» το είπε τελικά ο Μεταξάς, ή ο «λαός».

 

Κατά καιρούς πολλοί έχουν παρασυρθεί από τον μιμητισμό του Μεταξά σχετικά με τους εξωτερικούς τύπους του χιτλερικού καθεστώτος π.χ. ίδρυση της Ε.Ο.Ν., νεολαίας με επιφανειακές χιτλερικές αναφορές και τυπικά, φτάνοντας στο σημείο να τον θεωρούν γερμανόφιλο. 

 

Ο μύθος του δήθεν γερμανόφιλου Μεταξά αναπαράγεται από την υποκείμενη στις αποικιοκρατικές ντιρεκτίβες προπαγάνδα του ελληνόφωνου προτεκτοράτου, ώστε να εξακολουθεί να αποκρύπτεται η -μέσω του Μεταξά- βρετανική αποικιοκρατική διείσδυση στην Ελλάδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Μια «λειτουργική» προπαγανδιστική «βερσιόν» της μυθοποίησής του, για εγχώρια όμως χρήση, τον παρουσιάζει μάλιστα ως γερμανόφιλο, ο οποίος τελικώς λειτούργησε «εθνικά» παραμερίζοντας με … ανωτερότητα ψυχής την υποτιθέμενη γερμανοφιλία του. 

 

Έτσι το ανδρείκελο των βρετανών αποικιοκρατών, έχει μετατραπεί σε “εθνικό” σύμβολο, προ του οποίου, ακόμα και οι «δημοκρατικοί» πολιτικάντηδες στέκονται «σούζα» σε ένδειξη σεβασμού.

 

Η Ελλάδα δεν είχε για τον Άξονα απολύτως καμία στρατηγική σημασία τέτοια, που να προκαλούσε την εναντίον της εισβολή του, αλλά απέκτησε γι αυτόν στρατηγική σπουδαιότητα μόνο όταν κατέστη ολοφάνερη η προπολεμική βρετανική επέμβαση στην περιοχή, κατασκευές και επισκευές αεροδρομίων και λιμανιών στην Ελλάδα από βρετανούς, συνεχές πήγαινε – έλα βρετανών διπλωματών και στρατιωτικών συμβούλων στην Ελλάδα τα χρόνια πριν τον πόλεμο κλπ.

 

Ακριβώς η πρόσδεση στην βρετανική αποικιοκρατική πολιτική ήταν αυτό, που προκάλεσε την -δικαιολογημένη- επίθεση τού Άξονα στην «προστατευόμενη» Ελλάδα, αφού οι Βρετανοί επιδίωκαν να δημιουργήσουν ένα μέτωπο στα Βαλκάνια δηλαδή στο «μαλακό υπογάστριο» τού Άξονα.  

 

Η επέμβαση τού Άξονα στην Ελλάδα, δεν ήταν τόσο αναπόφευκτη, όσο προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε η νεοελληνική σχολική προπαγάνδα, αλλά είχε έναν έκτακτο χαρακτήρα αντιμετώπισης της αυξανόμενης βρετανικής στρατιωτικής εγκατάστασης στην περιοχή. 

 

Το ότι η Ελλάδα δεν είχε καμία στρατηγική σημασία για τον Άξονα αποδεικνύεται εξ άλλου και από το ότι δεν αξιοποιήθηκε από αυτόν καθόλου κατά τη διάρκεια τού πολέμου πράγμα, που οι προπαγανδιστές της υποτιθέμενης στρατηγικής θέσης της Ελλάδας και άρα της δήθεν αναπόφευκτης εμπλοκής της στον πόλεμο, προσπερνούν σφυρίζοντας τάχα αδιάφορα.

 

 

Ο -πάντα γραφικός- νεοελληνικός μεγαλοϊδεατισμός γνώριζε, ότι δεν είχε να περιμένει κανένα εδαφικό ή άλλο όφελος από μια συμμετοχή στην πολεμική σύρραξη άλλωστε οι Σύμμαχοι, με το φιάσκο τού 1922, είχαν καταστήσει σαφές στον βυζαντινοθρεμμένο νεοελληνικό επεκτατισμό ποιά είναι τα εδαφικά του όρια, η δε μεταπολεμική προσάρτηση των Δωδεκανήσων, πέραν του ότι δεν έγινε χωρίς ανταλλάγματα, θα συνέβαινε ούτως ή άλλως, αφού η Ιταλία βρέθηκε από την πλευρά των ηττημένων του πολέμου.

 

Επομένως, η ενδεδειγμένη ελληνική στάση στον πόλεμο ήταν μια συνεπής και ξεκάθαρη ουδετερότητα (η οποία, εννοείται, δεν θα παραχωρούσε το παραμικρό πεδίο δράσης στον βρετανικό παράγοντα), όπως έκανε άλλωστε και η -ίσης στρατηγικής σημασίας ή ασημαντότητας – γειτονική Τουρκία. Μια τέτοια στάση θα επέτρεπε στην Ελλάδα (και κυρίως στον λαό της) να εξέλθει ανεπηρέαστη από την πολεμική αναταραχή, όπως άλλωστε τόσες άλλες χώρες της Ευρώπης.

 

Ακόμα και με τα απλοϊκά κριτήρια τού πατριωτισμού, η πατριωτικότερη στάση ήταν η ουδετερότητα και όχι το σύρσιμο από την αποικιοκρατία και η πρόκληση εισβολής τού Άξονα. 

 

Το περιλάλητο «ΟΧΙ» τού Μεταξά στους Ιταλούς δεν εξέφραζε το παντελώς χειραγωγούμενο … λαϊκό αίσθημα, όπως προσπαθεί διακαώς να πείσει η εθνοπατριωτική προπαγάνδα, αλλά αποτελεί την επιβράβευση των πολυετών μεθοδεύσεων της αγγλικής αποικιοκρατίας να εμπλέξει το ελληνόφωνο προτεκτοράτο σε έναν ακόμα πόλεμό της.

 

Η λεγόμενη «Εθνική Αντίσταση» δεν είχε την παραμικρή στρατιωτική ή άλλη συμβολή στην «απελευθέρωση» της χώρας, όπως άλλωστε ομολογείται ευθέως στην τελευταία ημερήσια διαταγή (16/2/1945) τού Γενικού Στρατηγείου τού ισχυρότερου «αντιστασιακού στρατού», του γνωστού Ε.Λ.Α.Σ. «(ο κατακτητής) αναγκάστηκε να εκκενώσει την πατρίδα μας ύστερα από την προέλαση τού Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια» και όχι ύστερα από την δήθεν εθνοσωτήρια δράση των «ανταρτών» (2). 

 

Ένας πόλεμος δημιουργεί αναπόφευκτα δυσλειτουργίες στην κυκλοφορία των αγαθών, αλλά αυτό δεν οδηγεί εξ ορισμού σε λιμοκτονία. 

 

Στην περίπτωση της κατεχόμενης Ελλάδας η λιμοκτονία μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν δεν υπήρχε ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός των ελληνικών λιμανιών.

 

 

Γιατί η Ελλάδα είχε ανάγκη από διατροφική βοήθεια κατά τη διάρκεια της Κατοχής;

 

Οι συνέπειες της παντελώς αναίτιας εμπλοκής τού ελληνόφωνου προτεκτοράτου στον πόλεμο φάνηκαν αμέσως μετά την κατάληψη της χώρας. Ενώ ο πληθυσμός υποδέχτηκε (όπως και παντού αλλού) με ανακούφιση την λήξη των εχθροπραξιών, δεν ήταν τόσο εύκολο να επιστρέψει η ζωή στους κανονικούς ρυθμούς της. Π.χ. δεν ήταν τόσο απλό να επιστρέψουν οι πρώην επιστρατευμένοι αγρότες στα χωράφια τους για να παραχθεί η νέα εσοδεία, αφού ένα μεγάλο ποσοστό είχε σκοτωθεί ή ακρωτηριαστεί στο «αλβανικό έπος». 

 

Επίσης, από τα περίπου 270.000 επιστρατευμένα υποζύγια, μόνο 80.000 θα αποδοθούν πάλι για αγροτική χρήση (τα υπόλοιπα πέθαναν από το κρύο και την εξάντληση στο «αλβανικό έπος»)(3). Επιπλέον από τα 1.000 επιταγμένα τρακτέρ, μόνο τα 150 μπορούσαν να τεθούν ξανά σε λειτουργία μετά την στρατιωτική κατάρρευση της χώρας.

 

 

Όπως εύκολα καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε, οι επιπτώσεις στη αγροτική παραγωγή υπήρξαν ολέθριες. Αν σε όλα αυτά προστεθεί η εγκληματική δράση, που αμέσως ανέλαβε η νεοαναδυόμενη κοινωνική κλίκα των Ελλήνων μαυραγοριτών εμπόρων, απόκρυψη προϊόντων για να αυξηθούν κι άλλο οι ήδη υψηλές τιμές, η διαχρονική διαφθορά των διαφόρων ταγών του μεσαιωνογενούς κρατιδίου, οι οποίοι στις νέες συνθήκες της Κατοχής ανακάλυψαν πεδίον δόξης -και πλουτισμού- λαμπρόν και οι προτροπές, συνήθως υπό την απειλή των όπλων, των νεοσυσταθέντων «αντιστασιακών» συμμοριών προς τους εναπομείναντες αγρότες να μην βγάζουν τα προϊόντα τους στην αγορά, για να μην τα αγοράζουν δήθεν οι εισβολείς.

 

 

Αντιθέτως οι «αντάρτες» «απαλλοτρίωναν» συχνότατα την ισχνή αγροτική παραγωγή υπό το πρόσχημα της εξεύρεσης πόρων για τη συνέχιση του «εθνοσωτήριου αγώνα» τους, καταλαβαίνουμε, ότι οι «κατακτητές» είναι οι τελευταίοι που έφταιγαν για τον αναμενόμενο λιμό. 

 

Αυτό που έφταιγε ήταν, κυρίως, η παντελώς βρετανοκινούμενη εμπλοκή τού καταγέλαστου προτεκτοράτου σε έναν πόλεμο με απολύτως προδιαγεγραμμένες συνέπειες για αυτό. Έναν πόλεμο, που οι αποικιοκράτες πέτυχαν την παντοειδή συνέχισή του στο ελλαδικό έδαφος ακόμα και μετά την λήξη των «επισήμων» εχθροπραξιών. Πέραν τούτων, όπως όλοι γνωρίζουν, οι στρατοί κατοχής δεν είναι ευαγή ιδρύματα.

 

Ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός της κατεχόμενης «συμμάχου» Ελλάδας ως συνέχιση του πολέμου σε ελληνικό έδαφος και ως κύριος προξενητής του κατοχικού λιμού

 

«Το πρόβλημα είναι, πόσο αξίζει για μας η καλή θέληση των ελλήνων; Έχει μεγαλύτερη σημασία για μας ο στόλος τους, η αποτελεσματικότητα της παθητικής τους αντίστασης και η ένοπλη αντίσταση των ελευθέρων στρατευμάτων τους, εννοούνται τα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, που είχαν συγκροτηθεί υπό βρετανική επιτήρηση και χορηγία στη Μέση Ανατολή) ώστε να διευκολύνουμε τον εφοδιασμό της Ελλάδας με σιτηρά ή βαραίνει περισσότερο το κέρδος που τότε θα αποκομίσει ο εχθρός;

 

Είναι σημαντικό να έχουμε έναν υγιή πληθυσμό 7,5 εκατομμυρίων αγγλόφιλων ελλήνων, για να ενισχύσουμε τη μεταπολεμική θέση μας στην Ανατολική Μεσόγειο, ή να αποδεχθούμε τη μείωση τού πληθυσμού της Ελλάδας σε πέντε εκατομμύρια (σ.σ.: το διαγραμμένο τμήμα παρέμεινε στο πρωτότυπο) τη μείωση τού ελληνικού πληθυσμού από την πείνα, την καταστροφή της υγείας του -κυρίως των παιδιών- καθώς και τη μεταστροφή των διαθέσεών του σε βίαια αντιβρετανικές;

 

Πρέπει να ζυγισθούν πολύ αποφασιστικά τα υπέρ και τα κατά, πριν αποφασίσουμε να εγκαταλείψουμε την Ελλάδα σε λιμοκτονία. Επίσης πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη, ότι οι έλληνες δεν θα λιμοκτονήσουν σιωπηλά. Επιπλέον θα πρέπει να υπολογίσουμε τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη των Η.Π.Α.» (3)

 

Το ανατριχιαστικό αυτό ντοκουμέντο, που, μάλιστα, έχει ημερομηνία 11-7-1941 δηλαδή μόλις λίγες εβδομάδες μετά την επιτυχή κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς, δεν συντάχθηκε από τους κακούς κατακτητές, «που ήθελαν να μας γενοκτονήσουν και να βιάσουν τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας» όπως είθισται να κινδυνολογούν οι απευθυνόμενες σε διανοητικά καθυστερημένους εθνοπατριωτικές προπαγάνδες, αλλά προέρχεται από το παγκοσμίως γνωστό Foreign Office. 

 

 Αποτελεί απόρρητο έγγραφο (αριθμός εγγράφου F.O.371/29840:R7038), το οποίο δόθηκε στη δημοσιότητα αρκετές δεκαετίες μετά την σύνταξή του, όπως συμβαίνει με όλα τα απόρρητα αρχεία, που ανοίγονται δημοσίως μετά από τακτά μακροχρόνια διαστήματα, όταν δηλαδή θεωρείται ότι θα έχουν απαλυνθεί ή ξεχαστεί οι συνέπειες από την εγκληματική δράση των εμπνευστών τους.

 

Και, όπως συμβαίνει με όλα τα απόρρητα κείμενα, δεν έχει προπαγανδιστικό ρόλο, αλλά λέει τα πράγματα με το όνομά τους και αποτελεί την πληρέστερη και ειλικρινέστερη περιγραφή των κατευθυντηρίων γραμμών της βρετανικής αποικιοκρατικής πολιτικής σε ό,τι αφορά στην κατεχόμενη και … σύμμαχο Ελλάδα.  

 

Αυτή είναι η ευγνωμοσύνη των αποικιοκρατών απέναντι στα εθνοποίμνια, που θυσιάστηκαν γι’ αυτούς.

 

 

Ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός, αποφασίστηκε με το πρόσχημα, του ότι η Ελλάδα, ως κατεχόμενη από τον αντίπαλο χώρα, δεν έπρεπε να ανεφοδιάζεται ούτε ακόμα και με προμήθειες και αγαθά, για τα οποία είχε συνάψει νόμιμες εμπορικές συμφωνίες πρό της Κατοχής π.χ. με σιτάρι από την Αίγυπτο. Η επισήμως προβαλλόμενη δικαιολογία ήταν, ότι ο αντίπαλος μπορούσε να υπεξαιρέσει προς όφελός του μέρος των αγαθών, που προορίζονταν για την επιβίωση των κατεχομένων πληθυσμών. 

 

Ο αποκλεισμός της Ελλάδας περιλάμβανε ακόμα και την παρεμπόδιση από το βρετανικό πολεμικό ναυτικό της βοήθειας, που προερχόταν από διεθνείς οργανώσεις. Όπως όμως θα δούμε πιο κάτω, ο απώτερος ανομολόγητος στόχος των αποικιοκρατών ήταν να εξωθηθεί ο πληθυσμός σε «αντίσταση» και να δυσφημιστεί προπαγανδιστικά ο αντίπαλος και κυρίως οι γερμανοί.

 

Όπως συμπεραίνουμε από την ανάγνωση αυτού του μνημείου αποικιοκρατικής ωμότητας και διπροσωπίας (και, μάλιστα, απέναντι σε ένα «σύμμαχο», που βρισκόταν μπροστά στο θανάσιμο κίνδυνο της λιμοκτονίας), οι βρετανοί αποικιοκράτες από την πρώτη κιόλας στιγμή της κατάκτησης του ελλαδικού χώρου είχαν αρχίσει να επεξεργάζονται με στυγνότητα τα νέα δεδομένα. Πάνε πια οι εθνικές φιλοφρονήσεις – κολακείες, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, που τα ‘πε με το πρώτο του το γάλα», ο πρωτοθεατρίνος της αποικιοκρατίας, Τσώρτσιλ: «Μέχρι τώρα λέγαμε, ότι οι έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, τώρα θα λέμε, ότι οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες».

 

Τώρα οι «ήρωες», που είχαν εμπλακεί σαν αποικιοκρατούμενα πιόνια στον πιο άχρηστο πόλεμο της Ιστορίας τους, οι άχρηστοι πλέον «σύμμαχοι», θα έπρεπε ίσως να «μειωθούν» κατά μερικά εκατομμύρια (δηλαδή κατά το ένα τρίτο) μέσω μιας ελεγχόμενης λιμοκτονίας. Κι αυτό, μόνο και μόνο για να αποτραπεί κάθε ενδεχόμενο ωφέλειας, που θα μπορούσε να προκύψει για τον αντίπαλο στρατό κατοχής από την αποστολή διατροφικής βοήθειας προς τον -εξουθενωμένο από τον επτάμηνο πόλεμο- πληθυσμό.

 

Είναι αξιοσημείωτο, ότι στην κατακλείδα του παρατιθέμενου αποσπάσματος, οι αποικιοκράτες ομολογούν, ότι για την επερχόμενη λιμοκτονία των κατεχομένων «συμμάχων» τους, θα ευθύνονται αποκλειστικά οι ίδιοι. Πουθενά δεν λένε, ότι ο στρατός κατοχής θα υπεξαιρέσει το σύνολο της ενδεχόμενης διατροφικής βοήθειας κι ότι γι αυτό τον λόγο δεν πρέπει να επιτραπεί να φτάσουν τρόφιμα στην κατεχόμενη Ελλάδα. 

 

Δηλαδή, πουθενά δεν λένε, ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας ούτως ή άλλως θα λιμοκτονήσει, είτε είχε επιτραπεί η διέλευση της βοήθειας προς τα ελληνικά λιμάνια, είτε όχι, κι ότι γι΄ αυτό είναι καλύτερα να μην επιτρέψουν την αποστολή βοήθειας, ώστε τουλάχιστον, να μην την υφαρπάξει ο αντίπαλος.

 

 

Θεωρούν δεδομένο, ότι ο κατεχόμενος -και εξουθενωμένος- πληθυσμός θα έχει όφελος από την αποστολή ιατροφαρμακευτικής, διατροφικής ή άλλης βοήθειας, που είναι βέβαιο, ότι θα επιδιώξουν να του παράσχουν διεθνείς οργανώσεις. Θεωρούν επίσης δεδομένο, ότι ο ελλαδικός πληθυσμός θα ωφεληθεί (και άρα δεν θα λιμοκτονήσει) από τη διεκπεραίωση προκατοχικών εμπορικών εκκρεμοτήτων, όπως 350.000 τόνοι αυστραλιανού σιταριού που, μάλιστα στο μεγαλύτερο μέρος τους ήσαν εξοφλημένοι, οι οποίοι παρέμεναν δεσμευμένοι από τους βρετανούς στην Αίγυπτο.

 

Η αρρωστημένη εμμονή των αποικιοκρατών ήταν μην τυχόν και επωφεληθούν στο παραμικρό από αυτή τη βοήθεια οι αντίπαλοι κατοχικοί στρατοί της Ελλάδας. Δηλαδή, προκειμένου να μην επωφεληθούν οι λίγες δεκάδες χιλιάδες ιταλών ή γερμανών, οι οποίοι ενδεχομένως να επέτασσαν το ποσοστό αγαθών, που τούς αναλογούσε (ποσοστό μάλλον αμελητέο σε σχέση με το σύνολο τού πληθυσμού), έπρεπε να γίνει «αποδεκτή μια μείωση τού πληθυσμού της Ελλάδας σε πέντε εκατομμύρια».

 

 

Φυσικά, ως έμπειροι αποικιοκράτες με δεκάδες μαζικές δολοφονίες στο βιογραφικό τους, δεν μπορούν να μην ψειρίσουν και το ενδεχόμενο «μεταστροφής των διαθέσεων του ελληνικού πληθυσμού σε βίαια αντιβρετανικές». Ξέρουν, ότι «αν εγκαταλείψουν την Ελλάδα σε λιμοκτονία» αποκλείοντας τα ελληνικά λιμάνια, οι Έλληνες θα κατηγορήσουν τους άγγλους και όχι τους γερμανούς, ή τους ιταλούς. Ξέρουν επίσης, ότι «αν εγκαταλείψουν την Ελλάδα σε λιμοκτονία», ίσως δεν θα μπορούν να υπολογίζουν στην προθυμία των ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων, που έχουν ανασυγκροτηθεί στην βρετανοκρατούμενη Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική.

 

 

Αλλά αυτό δεν φαίνεται να τους απασχολεί σοβαρά. Τα απολύτως εξαρτώμενα από τους βρετανούς ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, εκτός του ότι ο βρετανικός στρατός μπορεί να τα αφοπλίσει ή να τους κόψει το φαγητό και το νερό ανά πάσα στιγμή, δεν μπορούν να παίξουν κάποιο καίριο ρόλο στις πολεμικές επιχειρήσεις (περισσότερο χρήσιμα θα φανούν μεταπολεμικά, όταν θα χρησιμοποιηθούν για να επιβληθεί η επιστροφή τού βασιλιά στην «απελευθερωμένη» Ελλάδα). Άλλωστε οι βρετανοί διαθέτουν την «εξόριστη» και δωσίλογη (στους ίδιους) ελληνική κυβέρνηση τού Καϊρου για να τα χειραγωγεί.

 

 

 

Για τους αποικιοκράτες κρίθηκε τελικά προτιμότερο να εφαρμοστεί αποκλεισμός των ελληνικών λιμανιών.

 

Κρίνοντας από την γνωστή θλιβερή ψυχοδιανοητική κατάσταση του νεοέλληνα, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε το αποικιοκρατικό σκεπτικό: Δεν χάθηκε κι ο κόσμος, δηλαδή ο πόλεμος, αν το ένα τρίτο των ελλήνων και μάλιστα τα παιδιά τους, δεν επιβιώσει. Δεν πειράζει αν χάσουμε προσωρινά ένα σύμμαχο. Ούτως ή άλλως έχουμε προσλάβει τόσους δωσίλογους πολιτικάντηδες στη δούλεψή μας, που χωρίς εμάς δεν θα τους ήξερε ούτε η μάνα τους, Τσουδερούς, Παπανδρέου, Κανελλόπουλους και Σία, για να μην αναφέρουμε και τους θρησκευτικούς ηγέτες τους, για να ξαναφέρουν τα προβατάκια στον ίσιο δρόμο της υπακοής.

 

Άλλωστε οι έλληνες έχουν αποδειχτεί κατά βάθος πιστά και υπάκουα σκυλιά: στην πραγματικότητα ότι κι αν τους κάνουμε (ακόμα κι αν είμαστε υπαίτιοι για μαζική δολοφονία των παιδιών τους), δεν θα τους περάσει καν απ’ το μυαλό να μας δαγκώσουν (όπως δεν περνάει από το μυαλό της πιστής σκύλας, που της πνίγεις τα κουτάβια της). Μπορεί να εκνευριστούν λίγο με μας, αλλά κατά βάθος είναι κουραδόμαγκες και φανφαρόνοι, που φωνάζουν μόνο για εκτόνωση.

Είναι τόσο δουλοπρεπείς, αληθινά σκουλήκια, που σχεδόν σε προκαλούν να τα πατήσεις: όπως κι οι βυζαντινομεσαιωνικοί πρόγονοί τους «τουμπάρονται» πανεύκολα με κολακευτικές παραινέσεις, σε σημείο, που να δουλεύουν για ψίχουλα ή να πεθάνουν πρόθυμα για σένα, νομίζοντας, ότι αυτό είναι ηρωισμός στην πνιγμένη ηθικολογία διάλεκτό τους το αποκαλούν «φιλότιμο». Να σκεφτείς, ότι τους βάλαμε να πολεμήσουν με Ιταλία και Γερμανία κι αυτοί πήγαν με μοναδική τους απαίτηση να τους επιτρέψουμε να κρατούν ελληνικά -αντί για εγγλέζικα, όπως θα ταίριαζε καλύτερα- σημαιάκια. Τελικά το πρόβλημα του «πόσο αξίζει για μας η καλή θέληση των ελλήνων;» δεν είναι καν πρόβλημα. Με τέτοια διλήμματα, που βάζουμε στον εαυτό μας, μάλλον τους υπερεκτιμούμε.

«Δι’ αυτά επολεμήσαμεν;» 

 

Τα επιδιωκόμενα «παράπλευρα» οφέλη των βρετανών από τον ναυτικό αποκλεισμό τής Ελλάδας

 

Πίσω από την δεδηλωμένη εμμονή των αποικιοκρατών να μην ωφεληθεί ο αντίπαλος από την αποστολή διατροφικής κυρίως βοήθειας προς την κατεχόμενη και λιμοκτονούσα Ελλάδα, υπήρχαν και εξ ίσου σημαντικές ανομολόγητες επιδιώξεις. Μπροστά στην αυξανόμενη διεθνή πίεση για αποστολή βοήθειας, το Λονδίνο επικαλούμενο τη Συνθήκη της Χάγης προβάλλει μόνιμα το επιχείρημα, ότι οι κατακτητές ήσαν υπεύθυνοι για την διατροφή των κατοίκων στις κατεχόμενες περιοχές.

 

 Στην πραγματικότητα πρόκειται για υπεκφυγή, αφού πουθενά στο κείμενο της Συνθήκης δεν ορίζεται κατηγορηματικά κάτι τέτοιο. Την ίδια υπεκφυγή προέβαλλαν και στις περιπτώσεις χωρών (και μάλιστα «συμμάχων»), που υπέφεραν επίσης από τον βρετανικό αποκλεισμό, όπως το Βέλγιο και η Νορβηγία.

 

 

Οι αποικιοκράτες καιροσκοπούν ελπίζοντας, ότι με τον τρόπο αυτό θα προκληθούν «λιμοί και αναταραχές στις κατεχόμενες χώρες», κάτι που θα δυσκολέψει τη θέση των στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής. Η βρετανική προπαγάνδα διακηρύσσει εκβιαστικά προς τους λιμοκτονούντες κατεχόμενους συμμαχικούς πληθυσμούς ότι «μόνο η συμμαχική νίκη σημαίνει τροφή για την Ευρώπη»(3). Η βρετανική «γραμμή» αναπαράγεται με συνέπεια από τους δωσίλογους (στους βρετανούς) νεοέλληνες πολιτικάντηδες.

 

Έτσι, όταν η Τουρκία, από τον Ιούλιο κιόλας τού 1941, προτείνει την αποστολή βοήθειας από το έδαφός της προς την Ελλάδα, ο -χορτάτος- έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα, Ρ. Ραφαήλ, απάντησε με χαρακτηριστική αναισθησία, ότι «ο ελληνικός λαός πρέπει να πεινάσει για να εξεγερθεί ενάντια στους κατακτητές».  

 

Ενώ ακόμα και μετά από χρόνια, ο δωσίλογος (στους βρετανούς) πρωθυπουργός της «κυβέρνησης του Καϊρου» -και επίσης χορτάτος-, Τσουδερός, δήλωνε αμετανόητα, ότι «για να τελειώσει ο πόλεμος νικηφόρα δια τους Συμμάχους και δια τον πολιτισμόν (sic) έπρεπε να υποφέρουν και οι φίλοι των, που ήσαν υπό την κατοχή τού εχθρού».

 

Η απόλυτη σύμπτωση βρετανικών και γερμανικών απόψεων σχετικά με τις βρετανικές ευθύνες για τον λιμό του 1941-1942

 

«Έλαβα μια αξιοθρήνητη αναφορά για την κατάσταση στην Ελλάδα. Εκεί η πείνα έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντληση. Όλα αποτελούν συνέπεια τού βάναυσου βρετανικού αποκλεισμού και μάλιστα εναντίον ενός λαού, που επιπόλαια θέλησε να βγάλει για λογαριασμό των άγγλων τα κάστανα από τη φωτιά. Αυτό είναι το ευχαριστώ τού Λονδίνου». (Γιόζεφ Γκαίμπελς, Ημερολόγιο 30-1-1942).

 

Το γεγονός, ότι ακόμα και ένα από τα κορυφαία στελέχη -και τους πιο αιμοσταγείς δημίους- του ναζισμού δείχνει σοκαρισμένο από την αχαριστία των Βρετανών αποικιοκρατών απέναντι στους συμμάχους τους, είναι ενδεικτικό των μελανών εντυπώσεων, που προκάλεσε ο βρετανικός αποκλεισμός ακόμα και στον αντίπαλο. 

 

Ο Γκαίμπελς δεν χρειάζεται να κάνει καν προπαγάνδα κατά των Βρετανών, αφού του προσφέρουν έτοιμο το πιάτο. Γράφει απλώς ένα ημερολόγιο (παρ’ όλο που η συγγραφή δεν συμβάλλει σε τίποτα στην θεραπεία της ψυχασθένειάς του) και τα υπόλοιπα συμπεραίνονται εύκολα.

 

 

Παρ’ όλες τις υπερβολικές κατηγορίες της αποικιοκρατικής προπαγάνδας περί πλιατσικολόγων κατακτητών κ.λπ. τόσο οι γερμανοί, όσο κι οι ιταλοί, ξεπέρασαν γρήγορα την αρχική αδιαφορία τους σχετικά με την διατροφική τύχη του κατεχόμενου ελλαδικού πληθυσμού. Ήδη από τις πρώτες ημέρες της Κατοχής, ο γερμανός πρεσβευτής Άλτενμπουργκ πιέζει τη χώρα του για παροχή τροφίμων προς την Ελλάδα, τονίζοντας, ότι, παρά τον αγγλικό αποκλεισμό, η Γερμανία δεν μπορεί να αποφύγει τις δικές της ευθύνες.

 

Προκειμένου να διευκολύνουν την άρση, ή έστω την χαλάρωση του αποκλεισμού εγγυήθηκαν εγγράφως στην δωσίλογη, στους γερμανούς και ιταλούς, κυβέρνηση Τσολάκογλου, ότι όλα τα εισαγόμενα τρόφιμα θα ανήκουν στον ελληνικό λαό και τα φορτηγά πλοία δεν θα παρενοχλούντο με κανέναν τρόπο. Επιπλέον τον Νοέμβριο του 1941, ενώπιον του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού ανανεώνονται οι ανάλογες γερμανοϊταλικές εγγυήσεις. Τα προσχήματα των Βρετανών αποικιοκρατών ότι δήθεν οι στρατοί κατοχής θα άρπαζαν την βοήθεια προς τους δοκιμαζόμενους Έλληνες αρχίζουν να ξεσκεπάζονται.

 

Η εμφανής διάθεση των γερμανών, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της λιμοκτονίας, σε συνδυασμό με τη μεταστροφή της κοινής γνώμης στις συμμαχικές χώρες και με τη δημιουργία πολλών επιτροπών βοήθειας (κυρίως στις Η.Π.Α.) προς τον λιμοκτονούντα κατεχόμενο πληθυσμό, εκθέτουν τους Βρετανούς. Βέβαια η στάση των γερμανών δεν υπαγορεύεται ούτε από φιλανθρωπία, ούτε από «φιλελληνισμό», όπως αφελώς πιστεύεται από αρκετούς, που ερμηνεύουν συγκινησιακά την Ιστορία: οι δυνάμεις τού Άξονα είχαν φυσικά τις δικές τους προπαγανδιστικές επιδιώξεις και σκοπιμότητες και το να βοηθήσουν τους έλληνες να μην λιμοκτονήσουν δεν τούς κόστιζε κάτι.

 

Και ενώ οι γερμανοί και οι ιταλοί δείχνουν σε κάθε ευκαιρία την διάθεσή τους να συνεργαστούν με διεθνείς οργανώσεις και με κυβερνήσεις ουδετέρων χωρών, προκειμένου να οργανωθούν αποστολές βοήθειας προς την Ελλάδα (μάλιστα οι γερμανοί διοργανώνουν κατ’ ιδίαν και αποστολές «τραίνων συσσιτίων» απ’ ευθείας από τη Γερμανία), οι αμήχανοι βρετανοί ροκανίζουν το χρόνο προβάλλοντας συνεχώς διάφορα γραφειοκρατικά προσκόμματα. Τελικά, μόνο από τον Αύγουστο τού 1942, αρχίζει να αποστέλλεται τακτική βοήθεια προς την Ελλάδα: η αρχή έγινε από το Μοντρεάλ με αποστολή βοήθειας τριών πλοίων με σιτηρά και φάρμακα.

 

 

Στη βρεφοδόχο αφήνονταν εκείνα τα μωρά, που αδυνατούσαν να ταΐσουν οι γονείς τους.

 

Ο απολογισμός των νεκρών από τον λιμό τού 1941-1942 εκτιμάται από τους ιστορικούς, από 300.00 έως 800.00, στην πλειοψηφία τους παιδιά. Αν, όπως ήθελαν οι αποικιοκράτες, ο ναυτικός αποκλεισμός είχε διαρκέσει καθ’ όλη τη διάρκεια τού πολέμου, σήμερα θα είχαν σβηστεί κάμποσες μικρές ευρωπαϊκές χώρες και λαοί από το χάρτη (συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, ημών). 

 

Η σχολική εκπαίδευση του ελληνόφωνου προτεκτοράτου τηρώντας πιστά τις προπαγανδιστικές ντιρεκτίβες της αποικιοκρατίας εξακολουθεί να σερβίρει στα σημερινά παιδιά το εθνοπατριωτικό κουτόχορτο με το οποίο ντοπαρίστηκαν οι φουκαράδες, που πέθαναν, ή σακατεύτηκαν στο «αλβανικό έπος» ή οι άλλοι, που αφέθηκαν να πεθάνουν βουβά από πείνα στα πεζοδρόμια τού Ψυρρή, τού Θησείου, τού Μεταξουργείου, τής πλατείας Συντάγματος, της πλατείας Ομονοίας και αλλού.  

 

Πρέπει, δια παν ενδεχόμενον, τα εθνοποίμνια να είναι ήδη ντοπαρισμένα, όταν θα χρειαστεί να θυσιαστούν στις επόμενες «εθνικές» ανθρωποσφαγές, που θα διοργανώσουν τα αφεντικά του πλανήτη.

 

@ Θοδωρής Λαμπρόπουλος /Δαυλός

***
Σημειώσεις
(1) Θεόδωρου Σαλμπατακάκη, δρ. Παντείου Πανεπιστημίου: «Δικτατορία Μεταξά – Η καταστροφική υποχώρηση των θεσμών», έκδοση «Ιστορικά Ελευθεροτυπίας», Αθήνα, 2010.

(2) Α. Στίνας: Ε.Α.Μ. – Ε.Λ.Α.Σ. – Ο.Π.Λ.Α. – Η “ειδική αποστολή” τής Εθνικής Αντίστασης στον Β΄ παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και η συμβολή της στη βιβλική καταστροφή, που εν ψυχρώ προετοιμάζουν οι δήμιοι, που κυβερνούν τους λαούς, εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη», Αθήνα, 1984.

(3) Χάγκεν Φλάισερ, καθηγητή Νεώτερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθήνας: «Στέμμα και Σβάστικα, Η Ελλάδα τής Κατοχής και τής Αντίστασης, 1941-1944», κεφάλαιο «Πείνα και προπαγάνδα», τόμος Α΄, εκδόσεις «Παπαζήση», Αθήνα, 1987. Εδώ μπορεί να βρεί κάποιος μια σπάνια συγκέντρωση αρχειακού υλικού σχετικά με τη στάση των εμπολέμων δυνάμεων απέναντι στον κατεχόμενο ελλαδικό πληθυσμό.

(4) Για περισσότερα σχετικά με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βλ. Ιωάννη Κολιόπουλου, καθηγητή Ιστορίας νεοτέρων χρόνων τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου: «Η δικτατορία τού Μεταξά και ο πόλεμος τού ’40 – οι σχέσεις τής Ελλάδος με τη Βρετανία (1935-1941)» έκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1996.

 

 

https://terrapapers.com/

 

 

 

Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma^[1]

 

 

 

 

 

Εγώ είμαι ρωμιός 

 

 

 

Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες! 

 

 

 

 

 

 

GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ 

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ

https://youtu.be/X1uKpV-tCus

 

 

 

 

 

theologos vasiliadis

 

 

Ένα παράδειγμα καλής γειτονίας σε δύσκολους καιρούς: Βοήθεια που παρέχεται από την Τουρκία στην Ελλάδα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Είσοδος

Οι συνθήκες ειρήνης που υπογράφηκαν στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου δεν μπορούσαν να φέρουν μια μόνιμη και καθησυχαστική τάξη στον κόσμο. 

 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, που ξεκίνησε το 1929, επηρέασε και την πολιτική ατμόσφαιρα του κόσμου και οδήγησε σε πολιτικές εντάσεις μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι επιθέσεις της Ιαπωνίας στη Μαντζουρία το 1931 και οι επιθέσεις της Ιταλίας στην Αβησσυνία το 1934, η εισβολή της Γερμανίας στην περιοχή του Ρήνου το 1936, ο εμφύλιος πόλεμος που ξεκίνησε στην Ισπανία την ίδια χρονιά και η εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα το 1937. 

 

Η επίθεση έγινε ο πρώτος προάγγελος του μεγάλες συγκρούσεις και εντάσεις σε όλο τον κόσμο. Και πάλι, τον Μάρτιο του 1938, η προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία (Anschluss) και η παρόμοια μοίρα της Τσεχοσλοβακίας μετά από λίγο οδήγησαν στην επανασχεδίαση των χαρτών στην Ευρώπη. 

 

Η εισβολή της Ιταλίας στην Αλβανία το 1939 προκάλεσε ανησυχία στις περιοχές της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Η Γερμανία, η οποία έλεγχε σε μεγάλο βαθμό την Κεντρική Ευρώπη, άσκησε πίεση στην Πολωνία και ανακοίνωσε ότι η ελεύθερη πόλη Ντάντσιγκ έπρεπε να ενωθεί με τα γερμανικά σύνορα, φέρνοντας πρώτα τις δύο χώρες σε σημείο σύγκρουσης και στη συνέχεια πυροδοτώντας τη σπίθα ενός παγκόσμιου πολέμου. 

 

Επιπλέον, η αποτυχία της Αγγλίας και της Γαλλίας να προσφέρουν επαρκή και αποτελεσματική αντίσταση στις επεμβάσεις της Γερμανίας στην Ευρώπη έπαιξε αναμφίβολα σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις που έφτασαν σε αυτό το σημείο[ 1 ].

 

Αφού οι γερμανικοί στρατοί διέσχισαν τα πολωνικά σύνορα την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η Αγγλία και η Γαλλία εκπλήρωσαν τις εγγυητικές υποχρεώσεις τους προς την Πολωνία και κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία στις 3 Σεπτεμβρίου 1939 [ 2 ]. 

 

Η Γερμανία, που εξάλειψε την Πολωνία σε σύντομο χρονικό διάστημα, στράφηκε προς τη Δύση από την άνοιξη του 1940 και κατέλαβε χώρες όπως η Δανία και η Νορβηγία. 

 

Τα ολλανδικά και βελγικά κράτη δεν μπορούσαν να προβάλουν καμία σοβαρή αντίσταση κατά της Γερμανίας. Η επίθεση που εξαπέλυσε η Γερμανία στη Γαλλία τον Μάιο του 1940 είχε ως αποτέλεσμα την παράδοση της Γαλλίας τον Ιούνιο.

 

Η Ιταλία, που παρακολουθούσε στενά τις εξελίξεις, κήρυξε τον πόλεμο στη Γαλλία και την Αγγλία στις 10 Ιουνίου 1940 και μπήκε στον πόλεμο [ 3 ]. 

 

Ο Μουσολίνι, που είχε σοβαρά σχέδια στην περιοχή της Μεσογείου και των Βαλκανίων, πίστευε ότι και αυτός θα μπορούσε να πετύχει γρήγορες και ένδοξες νίκες όπως ο Χίτλερ. Η Ιταλία ανέλαβε δράση για να εισβάλει στην Ελλάδα μέσω Αλβανίας. Έδωσε μια σκληρή νότα στην Ελλάδα και με την άμεση απόρριψη αυτού του σημειώματος κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940 [ 4 ]. 

 

Αυτή η κίνηση της Ιταλίας ήταν η αρχή μιας δύσκολης διαδικασίας και καταστροφικών χρόνων για την Ελλάδα και δημιούργησε ανησυχία στην περιοχή και την Τουρκία.

 

Σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας μετά το 1923

 

Μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ήταν τεταμένες μέχρι το 1930, ιδιαίτερα λόγω των προβλημάτων που δημιουργούσε η Συμφωνία Ανταλλαγής Πληθυσμών της 30ης Ιανουαρίου 1923. 

 

Πολιτικοί που θεώρησαν ότι η συνέχιση αυτής της έντασης ήταν αντίθετη προς τα συμφέροντα και των δύο κρατών έλαβαν μέτρα για την επίλυση των ζητημάτων. Στις 10 Ιουνίου 1930 υπογράφηκε σύμβαση για την επίλυση των προβλημάτων ανταλλαγής και στη συνέχεια, ο Έλληνας πρωθυπουργός Βενιζέλος επισκέφθηκε την Τουρκία μεταξύ 27-31 Οκτωβρίου 1930 και υπέγραψε τη «Συνθήκη Φιλίας, Ουδετερότητας, Συνδιαλλαγής και Διαιτησίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Τουρκίας και της Ελλάδας. Δημοκρατία» με ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 1930. » υπογράφηκε [ 5 ]. 

 

Οι καλές σχέσεις Τουρκίας - Ελλάδας που ξεκίνησαν μετά το 1930 συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια. Προκειμένου να εκφραστούν και να ενισχυθούν οι σχέσεις καλής γειτονίας, υπογράφηκε το 1933 ο «Νόμος της Εσωτερικής Συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας» [ 6 ]. 

 

Η υπογραφή του Βαλκανικού Συμφώνου το 1934 ενίσχυσε τις σχέσεις. Το 1937, ο Πρωθυπουργός İsmet İnönü πήγε στην Αθήνα στις 26 Μαΐου στο πλαίσιο της περιοδείας του που κάλυψε τα βαλκανικά κράτη και ο Έλληνας πρωθυπουργός Μεταξάς ήρθε στην Τουρκία τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και επισκέφθηκε τον Ατατούρκ στην Άγκυρα και την πήγε στο υψηλότερο σημείο. [ 7 ]. 

 

Σκοπός της ελληνοτουρκικής συμφωνίας του 1938 ήταν η παράταση της διάρκειας των συμφωνιών του 1930 και του 1933 και η ενίσχυσή τους[ 8 ].

 

 

Ως αποτέλεσμα, πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η συνεργασία και οι σχέσεις γειτονίας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ήταν στα καλύτερά τους. Με την επίθεση της Ιταλίας στην Ελλάδα καταστράφηκε η ατμόσφαιρα σταθερότητας και εμπιστοσύνης που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί στα Βαλκάνια και μπροστά σε αυτή την κατάσταση η Τουρκία άρχισε να έχει ζωτική σημασία τόσο για την περιοχή όσο και για την Ελλάδα.

 

 

Ανάδυση της ιδέας της βοήθειας στην Ελλάδα

 

Μετά την επίθεση της Ιταλίας στην Ελλάδα, η κοινή γνώμη στην Τουρκία παρακολουθούσε στενά τις εξελίξεις. Φαίνεται ξεκάθαρα στον τουρκικό Τύπο ότι η επιτυχία της Ελλάδας εναντίον της Ιταλίας δημιούργησε ικανοποίηση [ 9 ]. 

 

Τους επόμενους μήνες άρχισαν να διαφαίνονται οι αρνητικότητες που επέφερε το εμπόλεμο περιβάλλον στην Ελλάδα. Το σημαντικότερο από αυτά τα αρνητικά είναι η έλλειψη τροφίμων που βιώνει η Ελλάδα, η οποία πρέπει να εισάγει τρόφιμα σε μεγάλο βαθμό. Όταν η Ελλάδα άρχισε να αντιμετωπίζει ελλείψεις τροφίμων, ορισμένες οργανώσεις ανέλαβαν δράση στην Τουρκία. 

 

Με την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της 9ης Δεκεμβρίου 1940 έγινε δεκτό ότι η «Επιτροπή Βοήθειας για τους Έλληνες Στρατιώτες», που ιδρύθηκε από την κυρία Ραφαήλ, σύζυγο του Έλληνα Πρέσβη στην Άγκυρα, επετράπη να εξάγει στην Ελλάδα 15 τόνους ζάχαρης που συγκεντρώθηκαν. από τους Έλληνες της Τουρκίας [ 10 ]. 

 

Χάρη στο γεγονός ότι ο πόλεμος στο Αιγαίο δεν είχε γίνει ακόμη πολύ έντονος, γινόταν κατά καιρούς η δυνατότητα εξαγωγής τροφίμων από την Τουρκία στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, μια επιστολή της 20.12.1940 που στάλθηκε στο Υπουργείο Δημοσίων Υποθέσεων[ 11 ] ανέφερε ότι κρίθηκε σκόπιμο να εξαχθούν ψάρια Dalyan στο Köyceğiz στον Πειραιά με τουρκικό μηχανοκίνητο σκάφος [ 12 ]. 

 

Την τελευταία μέρα του 1940 παρασχέθηκε στρατιωτική βοήθεια στην Ελλάδα. 100.000 ζευγάρια κάλτσες του στρατού, 7.000 χειροβομβίδες τυφεκίων και 1,5 τόνος κασσίτερου στάλθηκαν για να βοηθήσουν τους Έλληνες που πολεμούσαν με τους Ιταλούς στην περιοχή Tepedelen[ 13 ].

 

Την περίοδο αυτή η κατάσταση στα νησιά χειροτέρευε μέρα με τη μέρα. Στις αρχές του 1941, η πείνα και οι επιδημίες άρχισαν να έχουν επιπτώσεις και 53 κάτοικοι των 12 νησιών στάλθηκαν στην Αθήνα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσαν άνθρωποι που έρχονταν από τα νησιά, δεν υπήρχε ζάχαρη, καφές και κρέας στα νησιά και επιδημικές ασθένειες προκαλούσαν θανάτους [ 14 ].

 

Η Ερυθρά Ημισέληνος ήταν ένας από τους φορείς που δεν έμεινε αμέτοχος στον πόλεμο και το δράμα στην Ελλάδα και πραγματοποίησε ανθρωπιστική δράση. Στις αρχές του 1941 δώρισε 2 αυτοκίνητα για τη μεταφορά τραυματιών στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό [ 15 ].

 

Ενώ η Ιταλία δεν μπόρεσε να επιτύχει στον αγώνα κατά της Ελλάδας, η ελπίδα της Γερμανίας να καταλήξει σε συμφωνία με τη Ρωσία είχε εξασθενίσει σημαντικά την άνοιξη του 1941. Η Γερμανία σκεφτόταν να εξασφαλίσει τη νότια πλευρά αυτού του μετώπου σε μια πιθανή ρωσική εκστρατεία. Ως εκ τούτου, κήρυξε τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941. Μέχρι τα τέλη Απριλίου, αυτές οι χώρες καταλήφθηκαν πλήρως και τα νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος σύντομα πέρασαν υπό τον έλεγχο των Γερμανών[ 16 ]. 

 

Οι βρετανικές δυνάμεις εκκαθαρίστηκαν από το νησί με αεροπορική επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε στο νησί της Κρήτης τον Μάιο [ 17 ]. 

 

Έτσι, η Γερμανία πέτυχε τους στόχους που είχε θέσει για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Ενώ η γερμανική κυριαρχία είχε εδραιωθεί στην περιοχή του Αιγαίου, οι πετρελαϊκές περιοχές στη Ρουμανία ήταν εξασφαλισμένες. Επιπλέον, η θέση του πρωθυπουργού Μουσολίνι, που δεν μπόρεσε να επιτύχει σοβαρές επιτυχίες στην Ελλάδα, ανακουφίστηκε στην Ιταλία [ 18 ]. 

 

Την περίοδο αυτή η μείωση της αγροτικής παραγωγής και η αδυναμία εισαγωγής της Ελλάδας προκάλεσαν πείνα. Σύμφωνα με παρατηρητές, το πρόβλημα της πείνας στην Ελλάδα ήταν εξαιρετικά σοβαρό[ 19 ]. 

 

Λόγω της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, η Αγγλία ξεκίνησε αποκλεισμό για να απομονώσει τις εκεί γερμανικές δυνάμεις και να τις φέρει σε δύσκολη θέση. Ο αποκλεισμός που πραγματοποίησαν οι βρετανικές ναυτικές δυνάμεις εμπόδιζε τα βασικά τρόφιμα που χρειαζόταν η Ελλάδα, όπως σιτάρι, ρύζι και ιδιαίτερα ζάχαρη, να μεταφερθούν από το εξωτερικό[ 20 ].

 

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Τσουδερός, που ήταν εξόριστος στην Αλεξάνδρεια τον Ιούνιο του 1941, στήριξε την έλλειψη τροφίμων στη χώρα σε 5 λόγους στο τηλεγράφημα που έστειλε στην Πρεσβεία του Λονδίνου. Αυτοί οι λόγοι ήταν[ 21 ];

 

1- Η χώρα βρίσκεται υπό ιταλική, γερμανική και βουλγαρική κατοχή.

2- Εσωτερική μετανάστευση: Το μεγαλύτερο μέρος του αγροτικού πληθυσμού μετανάστευσε στις πόλεις.

3- Σοβαρή παρατυπία στις εσωτερικές επικοινωνίες και τις μεταφορές.

4- Κατασχέθηκαν τρόφιμα στην αρχή της κατοχής.

5- Οι εισαγωγές από τις Συμμαχικές Δυνάμεις διεκόπη λόγω του αποκλεισμού.

 

Τα προβλήματα που αντιμετώπισε η Ελλάδα και η ιδέα να βοηθήσει αυτή τη χώρα καλύφθηκαν έντονα στις τουρκικές εφημερίδες το καλοκαίρι του 1941. Στη στήλη του στην εφημερίδα, ο Yunus Nadi δήλωσε ότι αυτό που θα μπορούσε να κάνει η Τουρκία για την Ελλάδα ήταν να στείλει τρόφιμα και κάλεσε τις Συμμαχικές δυνάμεις. 

 

Στη δήλωσή του ανέφερε ότι δεν ήταν δυνατόν να περιμένουμε και να χάνουμε χρόνο με την υποψία ότι τα εμπορεύματα που θα σταλούν στην Ελλάδα μπορεί να πέσουν στα χέρια των δυνάμεων κατοχής και ότι τα αγαθά βοήθειας θα μπορούσαν να διανεμηθούν υπό την επίβλεψη ουδέτερου κράτη όπως η Τουρκία, η Σουηδία και η Ελβετία[ 22 ]. 

 

Ο Ahmet Emin Yalman έγραψε επίσης ότι οδεύουμε προς έναν φοβερό χειμώνα και ότι θα συμβούν μεγάλες τραγωδίες λόγω της παράτασης του πολέμου [ 23 ]. 

 

Το γεγονός ότι ο Τύπος έφερνε συνεχώς αυτό το θέμα στην ημερήσια διάταξη αύξησε την προσοχή και την ευαισθησία της τουρκικής κοινής γνώμης στα προβλήματα που αντιμετώπισε η Ελλάδα τον Ιούλιο του 1941. Επιστολές και αιτήσεις που εστάλησαν στις εφημερίδες από αναγνώστες ανέφεραν ότι πρέπει να κινητοποιηθεί άμεσα μια οργάνωση αρωγής. Για παράδειγμα, σε μία από αυτές τις επιστολές, συμπεριλήφθηκαν εν συντομία οι ακόλουθες δηλώσεις[ 24 ].

 

«Η ιδέα που υποβάλατε για τη βοήθεια προς την Ελλάδα πρέπει να είναι η αφετηρία μιας ευγενούς επιχείρησης. Η εφημερίδα Akşam αναφέρει ότι η βοήθεια οκτώ εκατομμυρίων ανθρώπων είναι πέρα από τις δυνάμεις της Τουρκίας. Έχει πολύ δίκιο. Ωστόσο, η μη δυνατότητα παροχής βοήθειας σε αυτόν τον βαθμό δεν απαιτεί την εγκατάλειψη της βοήθειας. Το να σώσεις έστω και μία οικογένεια από την πείνα και τον θάνατο είναι κέρδος. Ειδικά αν η βοήθεια προέρχεται από μια χώρα όπως η Τουρκία, η οποία δεν είναι η ίδια πλούσια και δεν ζει σε αφθονία, η αξία της θα είναι μεγαλύτερη.

 

Τέτοιες πρωτοβουλίες βοήθειας δεν πρέπει απαραίτητα να προέρχονται από την κυβέρνηση. Η ανάληψη δράσης από την Ερυθρά Ημισέληνο προσωπικά ή με τη συγκρότηση ειδικής επιτροπής και τη συγκέντρωση των εθελοντικών δωρεών όσων θέλουν να βοηθήσουν μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. «Η ανησυχία του τουρκικού έθνους για τις καταστροφές του φιλικού ελληνικού έθνους μέσω της Ερυθράς Ημισελήνου, που αναλαμβάνει δράση ενάντια σε κάθε πρόβλημα, μπορεί να σώσει πολλές ζωές, να κερδίσει πολλές καρδιές και να δώσει στην Τουρκία έναν πολύ καλό αριθμό στη συνείδηση όλης της ανθρωπότητας».

 

Τις επόμενες ημέρες, υπήρξαν δημοσιεύσεις για το πρόβλημα του λιμού στην Ελλάδα και οι εκκλήσεις για τη συνέχιση συγκεκριμένων μέτρων [ 25 ].

 

Τον Αύγουστο του 1941 έγινε μια προσπάθεια οργάνωσης βοήθειας. Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Vanderbilt, που ιδρύθηκε στην Αμερική για να βοηθήσει την Ελλάδα, σχεδίαζε να επισκεφθεί την Τουρκία μετά τις επαφές του στην Αίγυπτο. Οι Έλληνες στην Αμερική πρόσφεραν ένα σημαντικό χρηματικό ποσό στην Επιτροπή Vanderbilt, ελπίζοντας ότι η βοήθεια θα μπορούσε να ξεκινήσει πριν από τον χειμώνα[ 26 ]. 

 

Έτσι, ταυτόχρονα με την παγκόσμια κοινή γνώμη, η τουρκική κοινή γνώμη επικεντρώθηκε σοβαρά στο πρόβλημα του λιμού στην Ελλάδα.

 

Τον Σεπτέμβριο του 1941, η Ερυθρά Ημισέληνος ανακοίνωσε ότι θα κάνει κάθε καθήκον για την καταπολέμηση του προβλήματος της πείνας στην Ελλάδα και έλαβε μεγάλη εκτίμηση. Η δήλωση της Ερυθράς Ημισελήνου έλαβε ευρεία κάλυψη στον Τύπο. Οι ακόλουθες δηλώσεις αναφέρονται εν συντομία σχετικά με αυτό το θέμα[ 27 ].

 

«Είμαστε περήφανοι όταν ακούσαμε ότι η Ερυθρά Ημισέληνος πήρε μια απόφαση τόσο σημαντική που θα φέρει ιστορική τιμή στη χώρα μας και ότι πρόκειται να την κάνει πράξη και πράξη: Η Ερυθρά Ημισέληνος έχει αναλάβει το θέμα της στους ανθρώπους που υπέστησαν μια καταστροφή στην Ελλάδα. Σύντομα θα στείλουν αντιπροσωπείες εκεί, θα οργανώσουν μια οργάνωση, θα παράσχουν την πιθανή βοήθεια από τους δικούς τους πόρους, θα δεχθούν τη βοήθεια όσων θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτή τη βοήθεια από τον λαό της χώρας και θα χρησιμεύσουν ως ευεργετικό μέσο για την παράδοση και τη διανομή της βοήθεια που θα έρθει από όλο τον κόσμο στους ανθρώπους που υποφέρουν από την πείνα και την καταστροφή στην Ελλάδα.θα δει.

 

Στην αξιολόγησή του στη στήλη του, ο δημοσιογράφος Ahmet Emin Yalman εξήγησε ότι δεν μπορούσαν να λάβουν λεπτομερείς πληροφορίες για το πρόγραμμα δραστηριοτήτων που σχεδίαζε η Ερυθρά Ημισέληνος για την Ελλάδα, αλλά το όνομα Kızılay ήταν ήδη μια εγγύηση ότι θα γινόταν ό,τι ήταν δυνατό[ 28 ]. 

 

 

Τέλος, η ιδέα της αποστολής βοήθειας στην Ελλάδα έφτασε στο στάδιο υλοποίησης[ 29 ].

 

 

Αποστολή βοήθειας με πορθμεία

 

Η Τουρκία, που έχει διπλωματικές σχέσεις με όλες τις εμπόλεμες χώρες, έχει σημαντικά καθήκοντα όσον αφορά τη βοήθεια προς την Ελλάδα. Τούρκοι αξιωματούχοι συζήτησαν το θέμα της βοήθειας προς την Ελλάδα με τα κράτη της Αγγλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας και διασφάλισαν την άρση του αποκλεισμού που είχαν επιβληθεί από αυτά τα κράτη. 

 

Οργανώσεις του εξωτερικού ανέλαβαν δράση για την αγορά τροφίμων από την Τουρκία. Τρόφιμα θα αγοραζόταν από την Τουρκία από την Εμπορική Εταιρεία του Ηνωμένου Βασιλείου για λογαριασμό της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης και της Ελληνικής Ένωσης Αρωγής Πολέμου (GWRA), που ιδρύθηκε από Αμερικανούς Έλληνες. Τρεις εταιρείες ιδρύθηκαν σε τρεις χώρες για να δραστηριοποιούνται στην προμήθεια και παράδοση αυτών των τροφίμων στην Ελλάδα. Αυτοί ήταν οι Türk-Ellas (Κωνσταντινούπολη), Ella-Türk (Αθήνα) και Triand M. Fulas (Νέα Υόρκη)[ 30 ]. 

 

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, 5.000 τόνοι τροφίμων και προμηθειών υγείας από την Τουρκία επρόκειτο να μεταφερθούν με το πλοίο των Adana [ 31 ]. 

 

Στις εφημερίδες εμφανίστηκε και η είδηση ότι τα χρήματα για τα υλικά που θα αγοραστούν από την Τουρκία καλύφθηκαν από βρετανικές εισαγωγικές εταιρείες. Στην αξιολόγησή του, ο βρετανικός Τύπος τόνισε ότι ήταν μια σημαντική προσπάθεια για την Τουρκία να πείσει τη Γερμανία, με την οποία έχει διπλωματικές σχέσεις, να παράσχει βοήθεια στην Ελλάδα [ 32 ]. 

 

Τις επόμενες ημέρες, τα ζητήματα σχετικά με τη βοήθεια έγιναν λίγο πιο ξεκάθαρα. Ενώ το ποσό της βοήθειας γράφτηκε ως 5.000 τόνοι στις εφημερίδες της 12ης Σεπτεμβρίου 1941, αργότερα ανακοινώθηκε ότι η εν λόγω ενίσχυση ήταν 50.000 τόνοι. Πιθανότατα υπήρξε κάποιο ουσιώδες λάθος στις πληροφορίες που έφτασαν πρώτα στις εφημερίδες. Λεπτομέρειες για τη βοήθεια που θα παρασχεθεί έχουν αρχίσει να βγαίνουν στο φως. 

 

Ως εκ τούτου, υπήρξε κοινή πρωτοβουλία της British Trade Corporation, της Ελληνικής Εταιρείας Βοήθειας και μιας Αυστραλιανής Επιτροπής και αγοράστηκαν οι απαραίτητες καλλιέργειες από την Τουρκία. Επιπλέον, η Τουρκική Ερυθρά Ημισέληνος έστελνε ως δώρο 25 τόνους τροφίμων στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ειδικά για παιδιά[ 33 ]. 

 

Στο αρχηγείο της Ερυθράς Ημισελήνου δημιουργήθηκε μια επιτροπή για να ασχοληθεί με τη ναυτιλία και τη διανομή [ 34 ]. 

 

Σε άλλο ρεπορτάζ αναφέρθηκε ότι η πρόσθετη βοήθεια της Ερυθράς Ημισελήνου περιελάμβανε αλεύρι και παιδικά τρόφιμα αξίας 30.000 λιρών για ελληνόπουλα[ 35 ].

 

Εν τω μεταξύ, ανακοινώθηκε ότι το πλοίο που θα μετέφερε 50.000 τόνους τρόφιμα από την Τουρκία στην Ελλάδα και τα δέματα που ήθελαν να στείλουν Έλληνες πολίτες στην Τουρκία στους συγγενείς τους στην Ελλάδα δεν ήταν τα Άδανα. Το πλοίο με το όνομα Kurtuluş επρόκειτο να πάρει τα βοηθητικά υλικά [ 36 ]. 

 

Στις αρχές Οκτωβρίου ξεκίνησε η φόρτωση των τροφίμων στο Kurtuluş και τα σημάδια της Ερυθράς Ημισελήνου τοποθετήθηκαν σε όλο το πλοίο [ 37 ]. 

 

Ανάμεσα στα τρόφιμα που φορτώθηκαν στο πλοίο Kurtuluş ήταν κρεμμύδια, ρεβίθια, φασόλια, αυγά, λακέρδα, ρυζάλευρο και ζάχαρη. Δεδομένου ότι το γάλα σε σκόνη δεν μπορούσε να βρεθεί στην αγορά, η αποστολή του εγκαταλείφθηκε [ 38 ]. 

 

Το πλοίο Kurtuluş έκανε το πρώτο του ταξίδι στις 13 Οκτωβρίου 1941. Μια αντιπροσωπεία από την Ελλάδα και αξιωματικοί της Ερυθράς Ημισελήνου που θα παρέδιδαν τα αντικείμενα ήταν μεταξύ των επιβατών του Kurtuluş [ 39 ].

 

 Ο Saim Umar και ο Feridun Bey ήταν στο πλοίο για να εκπροσωπήσουν την Ερυθρά Ημισέληνο [ 40 ]. 

 

Επιπλέον, στο Kurtuluş φορτώθηκαν επίσης 1.000 δέματα των πέντε κιλών που έστειλαν Έλληνες πολίτες στη χώρα μας σε συγγενείς τους και δέματα που εστάλησαν από τον Βρετανικό και τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό [ 41 ]. 

 

Δεδομένου ότι το Kurtuluş δεν μπορούσε να μεταφέρει τα εμπορεύματα που θα σταλούν στην Ελλάδα αμέσως, θα επέστρεφε αμέσως μόλις ξεφόρτωνε το φορτίο του στο λιμάνι του Πειραιά και σχεδιάστηκε να κάνει πολλά ταξίδια με αυτόν τον τρόπο [ 42 ]. 

 

Για να μην πέσει το πλοίο θύμα ατυχήματος σε πολεμικό περιβάλλον, η διαδρομή και όλες οι πληροφορίες που έπρεπε να ακολουθηθούν αναφέρθηκαν στη Βρετανική και την Ιταλική Πρεσβεία [ 43 ].

 

 

Ένα γραφείο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού άνοιξε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1941 για να οργανώσει τη διανομή των ειδών βοήθειας που έφερνε το ατμόπλοιο Liberation [ 44 ]. 

 

Όταν ο Kurtuluş έφτασε στον Πειραιά, ξεφόρτωσε αμέσως το φορτίο του και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη για τη νέα αποστολή. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε το πλήρωμα του πλοίου Kurtuluş, οι Έλληνες ήταν πολύ χαρούμενοι να βοηθήσουν. Τα εκφορτωμένα τρόφιμα φορτώθηκαν αμέσως σε φορτηγά του Ερυθρού Σταυρού που περίμεναν στις αποβάθρες και μεταφέρθηκαν στα απαραίτητα σημεία και διανεμήθηκαν. Οι Έλληνες ήταν ευχαριστημένοι με τη βοήθεια. Δήλωσαν μάλιστα ότι μια εικόνα του πλοίου Kurtuluş θα διατηρηθεί σε σημαντικό σημείο του Πειραιά [ 45 ]. 

 

Μετά την επιστροφή του Kurtuluş στην Κωνσταντινούπολη, ξεκίνησαν ξανά οι εργασίες φόρτωσης. Το πλοίο είχε προγραμματιστεί να μεταφέρει 2.000 τόνους εμπορευμάτων αυτή τη φορά [ 46 ]. 

 

Ο Kurtuluş ξεκίνησε τη δεύτερη αποστολή του στις 27 Οκτωβρίου 1941. Μεταξύ των τροφίμων που φορτώθηκαν στο πλοίο ήταν μεγάλες ποσότητες ρυζάλευρο και άμυλο, φασόλια, ρεβίθια, αυγά και άλλα τρόφιμα για παιδιά. Είχε προγραμματιστεί ότι τα τρόφιμα θα παραδίδονταν στον Ερυθρό Σταυρό σε μια μέρα και θα επέστρεφαν αμέσως[ 47 ]. 

 

Την περίοδο αυτή η Ερυθρά Ημισέληνος συνέχισε όσο μπορούσε τις βοήθειες της. Άλλη βοήθεια που παρασχέθηκε στην Ελλάδα μεταξύ 25 Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 1941 περιελάμβανε την παράδοση προμηθειών υγείας, συμπεριλαμβανομένων ορών και εμβολίων, σε αντιπροσωπεία από το νησί της Χίου στη Σμύρνη. Επιπλέον, παραδόθηκαν 100 κρεβάτια και σετ κλινοσκεπασμάτων στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό στα σύνορα για την ίδρυση του νοσοκομείου στη Δημέτοκα της Ελλάδας[ 48 ].

 

 

Στο άρθρο του με τίτλο «The Story of the Man Returning from Hell» , ο Ahmet Emin Yalman περιέγραψε τις εντυπώσεις ενός ναύτη που πήγε στην Ελλάδα με το πλοίο Kurtuluş. 

 

Σύμφωνα με τον ναύτη, αυτό που συνέβη στην Αθήνα ήταν τρομερό και ο κόσμος λιμοκτονούσε. Στο πρώτο ταξίδι, τα τρόφιμα που έφερε το πλοίο Kurtuluş μοιράστηκαν αρχικά σε ένα νοσοκομείο παίδων. Το υλικό που στάλθηκε στην Ελλάδα αποτελούνταν από φασόλια, ρεβίθια, 1.900 βαρέλια λακέρδα, 1.500.000 αυγά, κρεμμύδια, ζάχαρη για παιδιά, ρυζάλευρο και αλεύρι φακής. Το υλικό που έφερε τη δεύτερη φορά ήταν σχεδόν το ίδιο. 

 

Τα τρόφιμα αυτά διανεμήθηκαν από αντιπροσωπεία αποτελούμενη από 2 εκπροσώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, 2 εκπροσώπους του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, 1 εκπρόσωπο του Ιταλικού Ερυθρού Σταυρού και 1 εκπρόσωπο της Ερυθράς Ημισελήνου. Και πάλι, οι φήμες ότι η διανομή αυτών των υλικών στον ελληνικό λαό αποτράπηκε από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς δεν ήταν αληθινές και μάλιστα διευκολύνθηκαν [ 49 ].

 

 

Οι δραστηριότητες βοήθειας που πραγματοποιήθηκαν για την Ελλάδα δεν ήταν αρκετές για την πρόληψη θανάτων από υποσιτισμό ή ασθένειες. Τον Νοέμβριο του 1941, η είδηση από την Ελλάδα ήταν ότι ο αριθμός των θανάτων αυξανόταν [ 50 ]. 

 

Το ψωμί δεν μπορούσε να διανεμηθεί μεταξύ 12-16 Νοεμβρίου. Τις προηγούμενες μέρες, η ποσότητα του ψωμιού που δόθηκε στο κοινό είχε ήδη πέσει στα 30 γραμμάρια[ 51 ].

 

Στο πλαίσιο της βοήθειας που θα παρασχεθεί, οι Έλληνες πολίτες στην Τουρκία είχαν προηγουμένως τη δυνατότητα να στείλουν ειδικά δέματα σε συγγενείς τους στην Ελλάδα. 

 

Με απόφαση που ελήφθη στις 15 Νοεμβρίου 1941, η τουρκική κυβέρνηση επέτρεψε σε Τούρκους πολίτες να στείλουν δέματα στους συγγενείς τους στην Ελλάδα μέσω της Ερυθράς Ημισελήνου [52 ]. 

 

Τα πακέτα έγιναν δεκτά υπό τους ακόλουθους όρους[ 53 ].

 

 

1- Όσοι θα στείλουν δέματα θα υποβάλουν αίτηση στο Υπουργείο Τελωνείων και Απαλλαγών (μέσω της Διεύθυνσης Τελωνείων ή απευθείας) και θα παραδώσουν τα επιτρεπόμενα εμπορεύματα μαζί με την επιστολή άδειας που θα λάβουν, στο γραφείο Αντιπροσωπείας της Ερυθράς Ημισελήνου στην Κωνσταντινούπολη στο Kızılay Inn την Οδός Yenipostane ή στείλτε τα με ταχυδρομείο.

 

2- Ένα άτομο μπορεί να στείλει μόνο πακέτα βάρους 5 κιλών και αξίας 10 λιρών το μήνα το πολύ.

 

3- Το Υπουργείο Τελωνείων και Απαλλοτριώσεων θα καθορίσει τα πράγματα που θα τοποθετηθούν στις συσκευασίες.

 

4- Από την Ερυθρά Ημισέληνο τα πακέτα αυτά θα τεθούν σε τάξη σύμφωνα με την άδεια φορτίου του αναχωρούντος πλοίου και θα παραδοθούν στις αρμόδιες αρχές στην Ελλάδα.

 

Έτσι, καθορίστηκαν οι όροι αποδοχής των ειδικών πακέτων και δώρων, εκτός από τα τρόφιμα που θα φορτωθούν σε πλοία βοήθειας.

Το τρίτο ταξίδι του πορθμείου Kurtuluş πραγματοποιήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1941[ 54 ]. 

 

Μεταξύ των τροφίμων που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής του Kurtuluş, υπήρχαν 298.000 κιλά κρεμμύδια, 168.000 κιλά πατάτες, 582.000 κιλά ρεβίθια, 393.000 κιλά φασόλια, 80.000 κιλά 9 βαρέλια και 2 κουλούρια ψαριού (σε 90 κιλά αυγά και 2 κουλούρια) [ 55 ].

 

 

Στις 2.000 έφτασε στις αρχές Δεκεμβρίου ο αριθμός των ατόμων που υπέβαλαν αίτηση στο Τελωνείο μεταξύ εκείνων που ήθελαν να στείλουν αγαθά βοήθειας στους συγγενείς τους στην Ελλάδα. Με εντολή του Υπουργείου τονίστηκε ότι όσοι θα έστελναν αγαθά κατά την τέταρτη εκστρατεία της Ανεξαρτησίας πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι και να έχουν συγγένεια καταγωγής ή εξ αίματος με αυτούς στην Ελλάδα [ 56 ]. 

 

Επιπλέον, σε εγκύκλιο που δημοσιεύει η Τελωνειακή Διοίκηση, απαιτείται το πολύ ένα κιλό ειδών όπως αποξηραμένα λαχανικά, ελαιόλαδο και τυρί για κάθε συσκευασία των πέντε κιλών. ανέφερε ότι μόνο δύο κιλά ειδών όπως χοιρινό κρέας, ξηροί καρποί, ελιές, ζαμπόν και μπέικον μπορούσαν να βρεθούν [ 57 ].

 

 

Αναφέρθηκε στον Τύπο ότι το πλοίο Kurtuluş, που επέστρεψε από το τρίτο του ταξίδι, είχε μεταφέρει μέχρι στιγμής στην Ελλάδα περίπου 10.000 τόνους διαφόρων ειδών διατροφής[ 58 ]. 

 

Χωρίς διάλειμμα ξεκίνησε η φόρτωση της τέταρτης παρτίδας τροφίμων στην Ελλάδα με το πλοίο Kurtuluş. Υπολογίστηκε ότι 14.000 παιδιά και 250.000 άνθρωποι επωφελήθηκαν από κάθε ταξίδι του Kurtuluş. Στην Ελλάδα τα τρόφιμα μαγειρεύονταν σε ορφανοτροφεία και νοσοκομεία και στη συνέχεια διανέμονταν στο κοινό. Δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο στη διανομή και εκπρόσωποι του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και γιατροί για λογαριασμό του Ελληνικού και Γερμανικού Ερυθρού Σταυρού επέβλεπαν τη διανομή[ 59 ].

 

 

Το τέταρτο ταξίδι της Ανεξαρτησίας ξεκίνησε στις 12 Δεκεμβρίου 1941 [ 60 ]. 

 

Στην τέταρτη αποστολή εστάλησαν στην Ελλάδα 428.000 κιλά φασόλια, 812.000 κιλά ρεβίθια, 180.000 κιλά κρεμμύδια, 300.000 κιλά πατάτες, 60.000 κιλά λακέρδα, 300 τελάρα 50 αβγά [6] δέματα [6 ] . 

 

Λαμβάνοντας υπόψη την αύξηση του αριθμού των δεμάτων, μπορεί να ειπωθεί ότι λαμβάνονται υπόψη οι αιτήσεις Τούρκων υπηκόων για αποστολή δεμάτων. Ωστόσο, δεδομένου ότι τα δέματα έχουν συσσωρευτεί και εκτιμάται ότι η αποστολή τους θα είναι δυνατή μόνο σε λίγες φορές, αποφασίστηκε να μην υποδεχτούμε νέες αιτήσεις μέχρι να ολοκληρωθούν τα δέματα που είναι διαθέσιμα 

[ 62].

 

 

Η βοήθεια που στάλθηκε στην Ελλάδα μπορούσε να καλύψει μόνο μέρος των αναγκών. Για να λυθεί το θέμα της πείνας, έπρεπε να αυξηθεί η βοήθεια. 

 

Μάλιστα, ο Yunus Nadi, σε κάλεσμα του στη στήλη του στην εφημερίδα, τόνισε ότι η Ερυθρά Ημισέληνος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, ότι η Ευρώπη, που είναι αποκλεισμένη από όλες τις πλευρές και αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα, δεν θα βοηθήσει την πείνα της Ελλάδας. πρόβλημα, αλλά ότι τα τρόφιμα θα μπορούσαν να αποστέλλονται σε μεγάλες ποσότητες από υπερπόντιες χώρες, όπως η Νότια Αμερική[ 63 ].

 

 

Όταν ανακοινώθηκε ότι το πλοίο Kurtuluş θα πραγματοποιούσε το πέμπτο του ταξίδι στις 28 Δεκεμβρίου 1941, υπήρχαν 750 δέματα με εμπορεύματα, περισσότερα από αυτά που μεταφέρει πάντα, καθώς και αγαθά που έστειλε η Ερυθρά Ημισέληνος για να διανεμηθούν σε άπορα παιδιά στην Ελλάδα. , και 2.000 κιλά σύκα σε παρτίδες των 250 γραμμαρίων [ 64 ]. 

 

Υπολογίστηκε ότι το πλοίο Kurtuluş μετέφερε επτά έως οκτώ εκατομμύρια κιλά τροφίμων στην Ελλάδα μετά το πέμπτο ταξίδι του. Σύμφωνα με ελληνικούς υπολογισμούς, περίπου μισό εκατομμύριο Έλληνες επέζησαν χάρη σε αυτές τις αποστολές. Το πορθμείο άφησε τόσο βαθιά εντύπωση και συμπάθεια που θεωρήθηκε ότι ονομάστηκε ένας από τους δρόμους της Αθήνας με το όνομα Kurtuluş ως ανάμνηση.

 

 

Εκτός από τα τρόφιμα στο έκτο ταξίδι του πλοίου, στο ειδικό φορτίο συγκαταλέγονταν και πακέτα των πέντε κιλών που ετοίμασαν χωριστά Τούρκοι δημοσιογράφοι για τους 350 Έλληνες συναδέλφους τους [ 65 ]. 

 

Το πλοίο Kurtuluş είχε ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στις 21 Ιανουαρίου 1942. Μια μεγάλη ατυχία συνέβη και ο Kurtuluş προσάραξε στο νησί Hayirsiz κοντά στο νησί Marmara. Στο πλοίο υπήρχαν 1.800 τόνοι λακέρδα, κρεμμύδια και ρεβίθια, καθώς και χιλιάδες ειδικές συσκευασίες και 350 συσκευασίες που ετοίμασε η Ένωση Τύπου για τους Έλληνες συναδέλφους τους [ 66 ]. 

 

Παρ' όλες τις προσπάθειές του, το πλοίο δεν μπόρεσε να σωθεί και βυθίστηκε [ 67 ].

 

 

Μετά τη βύθιση του Kurtuluş, η Ναυτιλιακή Διοίκηση ανακοίνωσε ότι το φορτηγό Tunç θα διατεθεί για την αποστολή προμηθειών τροφίμων στην Ελλάδα. Στη δήλωση, αναφέρθηκε ότι το πλοίο Tunç ήταν μεγαλύτερο από το Kurtuluş και μπορούσε να μεταφέρει περισσότερα τρόφιμα κάθε φορά, και τονίστηκε ότι το πλοίο Tunç θα αναχωρούσε από τις 31 Ιανουαρίου, με τις πινακίδες της Ερυθράς Ημισελήνου [ 68 ] .

 

 

Αναστατώθηκε ο τουρκικός Τύπος από την ξαφνική βύθιση του πλοίου Kurtuluş και το ενδεχόμενο διακοπής της βοήθειας προς την Ελλάδα στα μέσα του χειμώνα. Ο Falih Rıfkı Atay, ένας από τους δημοσιογράφους που επικεντρώθηκαν σε αυτό το θέμα, αξιολόγησε τις εξελίξεις στο κύριο άρθρο του ως εξής[ 69 ].

 

 

«Το πλοίο Kurtuluş, που μεταφέρει τρόφιμα στους κατοίκους της Αθήνας και του Πειραιά μία ή δύο φορές το μήνα, έπεσε στα βράχια και βυθίστηκε λόγω της καταιγίδας. Γι' αυτό και οι πόρτες των φιλανθρωπικών σπιτιών που μοιράζουν ζεστά γεύματα στους πεινασμένους θα παραμείνουν κλειστές για πόσες μέρες; Τα νέα που λάβαμε δείχνουν ότι υπάρχει πείνα, αγωνία και πείνα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Όμως η πείνα είναι ένα φοβερό κακό που πέφτει μόνο στην Ελλάδα.

 

..Ξέρουμε ότι η Γερμανία επέτρεψε να πάει βοήθεια στην Ελλάδα. Ό,τι έφερε η Liberation μοιράστηκε μόνο στους πεινασμένους Έλληνες. Τα τηλεγραφήματα μας δίδαξαν ποιες ήταν οι αποφάσεις των Βρετανών. Τώρα, το θέμα είναι να παραδοθούν άφθονα θρεπτικά συστατικά σε αυτή τη χώρα όσο το δυνατόν γρηγορότερα για αυτόν τον χειμώνα. «Είμαι σίγουρος ότι αυτό θα γίνει».

 

Ενώ θεωρήθηκε ότι το πλοίο Tunç θα συνέχιζε το έργο που άφησε ημιτελές από το Kurtuluş και ανακοινώθηκε ότι θα μπορούσε να αποπλεύσει στις 31 Ιανουαρίου, αργότερα αναφέρθηκε ότι η ημερομηνία αναχώρησης θα ήταν ο Φεβρουάριος 

[ 70 ]. 

 

Αναφέρθηκε ότι μετά από λίγο, το πλοίο με το όνομα Dumlupınar θα εκπλήρωνε το καθήκον βοήθειας αντί του πλοίου Tunç. Σε μια είδηση της 13ης Φεβρουαρίου 1942, αναφέρθηκε ότι το Dumlupınar άρχισε να δέχεται φορτίο και 400 τόνοι φασόλια φορτώθηκαν την πρώτη στιγμή. Επιπλέον, έχει παρατηρηθεί ότι συνεχίζεται η επαγγελματική αλληλεγγύη που ξεκίνησε από Τούρκους δημοσιογράφους. Αυτή τη φορά οι δημοτικοί υπάλληλοι είχαν ετοιμάσει 600 δέματα για τους συναδέλφους τους στην Αθήνα [ 71 ].

 

Στις αρχές του 1942 έρχονταν τρομακτικές πληροφορίες από διάφορα κέντρα για όσους πέθαναν από την πείνα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με ειδήσεις με έδρα την Ελβετία, μεταξύ 300-500 ηλικιωμένοι και παιδιά πέθαιναν καθημερινά στην Αθήνα και στα περίχωρά της [ 72 ]. 

 

Πληροφορίες από την Ελλάδα ανέφεραν ότι ο αριθμός των θανάτων από την πείνα στην Αθήνα και τον Πειραιά ήταν 2.000 άνθρωποι την ημέρα

[ 73 ]. 

 

Γερμανοί ειδικοί υπολόγισαν επίσης ότι τουλάχιστον 2.000 άνθρωποι την ημέρα πέθαιναν στην περιοχή της Αθήνας και του Πειραιά. Γερμανός εκπρόσωπος δήλωσε ότι οι κάτοικοι της περιφέρειας της Αθήνας έχασαν τη ζωή τους όχι απευθείας από την πείνα, αλλά από ασθένειες που προκαλούνται από υποσιτισμό. Επιπλέον, οι μολυσματικές ασθένειες προκαλούσαν σημαντικούς θανάτους [ 74 ].

 

 

Μια είδηση με ημερομηνία 20 Φεβρουαρίου ανέφερε ότι το Dumlupınar θα αναχωρούσε την επόμενη μέρα. Το πλοίο είχε 2.200 τόνους φασόλια, ψάρια, ρεβίθια, πατάτες, σύκα, αυγά και 700 δέματα. Επιπλέον, 1.500 κιλά είδη βοήθειας, δώρο της Ένωσης Τύπου, ήταν μεταξύ των φορτίων

[ 75 ]. 

 

Το δημοσίευμα της εφημερίδας με ημερομηνία 27 Φεβρουαρίου ανέφερε ότι ο Dumlupınar είχε φτάσει στην Ελλάδα. Μία από τις προπαγάνδα που έκαναν οι Σύμμαχοι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν ότι μπλοκαρίστηκαν οι δραστηριότητες βοήθειας. Στη συνέχεια, η Γερμανία ένιωσε την ανάγκη να προβεί σε δήλωση και δήλωσε ότι, σε αντίθεση με την προπαγάνδα, ποτέ και δεν θα εμπόδιζε την αποστολή βοήθειας στην Ελλάδα [ 76 ].

 

Το Dumlupınar έκανε το νέο του ταξίδι τον Μάρτιο. Αυτή τη φορά υπήρχαν 2.130 τόνοι φασόλια, σύκα, αυγά, ελιές, παστό χοιρινό, κάστανα, μήλα που έστειλε η Ερυθρά Ημισέληνος και δώρα που έστειλε στους Έλληνες δημοσιογράφους η Ένωση Τύπου. Επιπλέον, αποστέλλονταν 500 κουβέρτες που έστειλε η Ερυθρά Ημισέληνος στον Ερυθρό Σταυρό και 400 δέματα που έστειλαν Τούρκοι πολίτες σε συγγενείς τους στην Ελλάδα [ 77 ]. 

 

Αφού έφυγε από την Κωνσταντινούπολη, το πλοίο ήρθε στο Τσανάκκαλε και συνέχισε το ταξίδι του για τον Πειραιά στις 26 Μαρτίου 1942 [ 78 ].

 

 

Μια άλλη αποστολή του Dumlupınar έγινε τον Απρίλιο [ 79 ]. 

 

Η ημερομηνία που επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη από αυτό το ταξίδι ήταν η 7η Μαΐου 1942[ 80 ]. 

 

Το πλοίο Dumlupınar συνέχισε τα ταξίδια του μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Πειραιά χωρίς διακοπή. Έχοντας ολοκληρώσει τις προετοιμασίες του, το Dumlupınar ξεκίνησε το νέο του ταξίδι στις 5 Ιουνίου 1942. Το φορτίο αυτής της αποστολής αποτελούνταν από 1.700 τόνους παστά ψάρια, καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, σταφύλια, αυγά και ξερά φασόλια [ 81 ]. 

 

Η βοήθεια της Τουρκίας προς την Ελλάδα χαιρετίστηκε και από τις ελληνικές αρχές. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Τσουδερός εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τη βοήθεια της Τουρκίας στη δήλωσή του προς την Ελλάδα και το ελληνικό έθνος στο ραδιόφωνο του Καΐρου [ 82 ].

 

 

Το πλοίο Dumlupınar μετέφερε τρόφιμα στην Ελλάδα ξανά τον Ιούλιο. Το πλοίο συνέχισε το ταξίδι του για τον Πειραιά περνώντας από τα Δαρδανέλια στις 19 Ιουλίου 1942 [ 83 ].

 

 

Σε μια σημαντική μελέτη για τη βοήθεια που παρέχεται στην Ελλάδα, δίνονται κάποιες πληροφορίες με βάση Έλληνα ερευνητή. Κατά συνέπεια, το Dumlupınar έκανε το τελευταίο του ταξίδι στις 24 Αυγούστου 1942 και επέστρεψε αφού παρέδωσε 1.800 τόνους φασόλια και 300 τόνους πατάτες. Επιπλέον, αναφέρθηκε ότι 17.500 τόνοι φαγητού ελήφθησαν σε συνολικά 10 ταξίδια με δύο φέρι, το Kurtuluş's 5 και το Dumlupınar's 5. 

 

Σύμφωνα με τη συμφωνία, προβλεπόταν ότι θα μεταφερόταν 50.000 τόνοι τροφίμων από την Τουρκία, αλλά ο αριθμός αυτός ήταν μόνο 17.500 τόνοι. Σε αντάλλαγμα για αυτή τη μεταφορά, η GWRA πλήρωσε συνολικά 1.400.000 δολάρια στην Τουρκία [ 84 ]. 

 

Το πλοίο Kurtuluş πραγματοποίησε 5 δρομολόγια προς την Ελλάδα. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι ο αριθμός των πτήσεων Dumlupınar προς την Ελλάδα είναι περισσότερες από 5. Διότι πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το Dumlupınar είχε ήδη 5 ταξίδια πριν από το ταξίδι του Αυγούστου, τον Φεβρουάριο, τον Μάρτιο, τον Απρίλιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1942.

 

Παρά τη βοήθεια που παρασχέθηκε στην Ελλάδα, ο χειμώνας 1941-1942 ήταν ιδιαίτερα τρομερός για τον ελληνικό λαό. Ορισμένες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των ανθρώπων που πέθαναν από την πείνα μόνο αυτή την περίοδο σε 100.000 [ 85 ].

 

Άλλη βοήθεια προς την Ελλάδα

 

Η βοήθεια παραδόθηκε στην Ελλάδα μέσω ουδέτερων χωρών της Ευρώπης όπως η Τουρκία, η Σουηδία και η Ελβετία. Εκτός από τα τακτικά ταξίδια της Τουρκίας στο Kurtuluş και στο Dumlupınar, τρόφιμα μεταφέρονταν στην Ελλάδα, ειδικά με πλοία με σημαία Σουηδίας. Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του 1942, ένα σουηδικό πλοίο μετέφερε 5.000 τόνους αλεύρι από το λιμάνι της Γιάφα στην Ελλάδα [ 86 ]. 

 

Και πάλι, τον Μάρτιο του 1942, δηλώθηκε ότι το σουηδικό πλοίο Helleron θα μετέφερε 3.000 τόνους τροφίμων από την Πορτογαλία στην Ελλάδα. Το αργεντίνικο κράτος ανέφερε επίσης στη δήλωσή του ότι θα διαθέσει 10.000 τόνους σίτου για την Ελλάδα[ 87 ].

 

Εκτός από την ηπειρωτική Ελλάδα, η πείνα συνεχίστηκε έντονα και στα νησιά. Η Τουρκία έστειλε 11.181 κιλά τρόφιμα στους κατοίκους της ιταλοκρατούμενης νήσου Ρόδου, 10.000 λίρες τροφίμων στους Τούρκους της Ρόδου και 800 λίρες αμερικανικού υφάσματος στην Κω. Επιπλέον, η Ερυθρά Ημισέληνος απέστειλε με μηχανοκίνητο σκάφος 5.840 κιλά ρύζι, 2.200 κιλά ελαιόλαδο, 1.500 κιλά ζάχαρη, 2.000 κιλά φρέσκο ψάρι και 60 ζωντανά ζώα (κατσίκες) από το Μαρμαρίς στη Ρόδο για να διανεμηθούν σε παιδιά και ασθενείς στο Ρόδου και τα παρέδωσε στον Ιταλικό Ερυθρό Σταυρό [ 88 ]. 

 

Το λιμάνι της Σμύρνης χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο αποστολής τροφίμων στα νησιά του Αιγαίου. Τον Ιούνιο του 1942, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός έστειλε 600 σακιά βρετανικό αλεύρι και 660 τόνους διάφορα εμπορεύματα για να σταλούν στα νησιά Σάμο, Χίο, Λέσβο και Νικαρυά[ 89 ]. 

 

Μετά από λίγο, ανακοινώθηκε ότι 1.000 τόνοι σιταριού, που έφερνε στη Σμύρνη το υπό Σουηδική σημαία πλοίο Helleron για τους κατοίκους των ελληνικών νησιών, θα διανεμηθούν στα νησιά με τη μηχανή με το όνομα Arslan [ 90 ]. 

 

Ο Φεριντούν Τζεμάλ Ερκίν, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής που συστάθηκε από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών για την παροχή επισιτιστικής βοήθειας στην Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου, ευχαριστήθηκαν για τη βοήθεια στις επιστολές που εστάλησαν. Στην επιστολή του Περιφερειάρχη Χίου εξηγείται ο μεγάλος ενθουσιασμός που ένιωσαν για την άφιξη του πλοίου Αρσλάν. Και πάλι, ο Μητροπολίτης Σάμου και ο Δήμαρχος Αθηναίων εξέφρασαν επίσης την ευγνωμοσύνη τους για τη βοήθεια της Τουρκίας [ 91 ].

 

Τα σουηδικά πορθμεία συνέχισαν να διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στη μεταφορά προμηθειών βοήθειας στην Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του 1942, τα βαπόρια Akka και Arrowanga με σουηδική σημαία έφεραν στην Ελλάδα καναδικό σιτάρι, γάλα σε σκόνη και πολλά υλικά υγιεινής [ 92 ].

 

Η Διεθνής Εφημερίδα του Ερυθρού Σταυρού δημοσίευσε μια έκθεση για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 1942. Σύμφωνα με αυτή την αναφορά, παρά τις αποστολές βοήθειας, η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα από τις αρχές του 1942. Από τον Φεβρουάριο του 1942 έχουν σταλεί από την Τουρκία 7.000 τόνοι αποξηραμένων λαχανικών και άλλων τροφίμων. 20.000 τόνοι αλεύρι που προέρχονταν από την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, τη Λισαβόνα και την Αμερική μοιράστηκαν με σουηδικά πλοία. 

 

Επιπλέον, ορισμένες προμήθειες παρασχέθηκαν από ξηρά, οι περισσότερες από τις οποίες προέρχονταν από την Ελβετία. Ως αποτέλεσμα αυτής της βοήθειας, χορηγούνταν στον άμαχο πληθυσμό 150 γραμμάρια ψωμιού ανά άτομο την ημέρα. Με την καθιερωμένη οργάνωση μοιράζεται ζεστή σούπα σε 500.000 άτομα. Ωστόσο, παρ' όλες αυτές τις προσπάθειες, δεν κατέστη δυνατή η παροχή ζεστών γευμάτων σε πεινασμένα Ελληνόπουλα δύο φορές την ημέρα. 

 

Επιπλέον, οι ανεπαρκείς αγροτικές δραστηριότητες στην Ελλάδα αύξησαν το πρόβλημα της πείνας. Ενώ στην Ελλάδα προπολεμικά παράγονταν ετησίως περίπου 800.000 τόνοι σιταριού, η συνολική σοδειά του 1942 δεν έφτασε τους 350.000 τόνους. Για την κάλυψη των αναγκών έπρεπε να φθάνουν τακτικά στην Ελλάδα 20.000 τόνοι σιταριού κάθε μήνα. Από αυτή την άποψη, τα σχέδια βασίζονται στη μεταφορά 15.000 τόνων σιταριού από τον Καναδά στην Ελλάδα κάθε μήνα από τον σουηδικό εμπορικό ναυτικό στόλο. Ως αποτέλεσμα, η πείνα στην Ελλάδα παρέμεινε σημαντικό πρόβλημα [ 93 ].

 

Νομοσχέδιο για να φέρουμε Ελληνόπουλα στην Τουρκία

 

Στην Ελλάδα, τα άτομα που επλήγησαν περισσότερο από θανάτους και ασθένειες που προκλήθηκαν από υποσιτισμό ήταν τα παιδιά. Ένα σημαντικό βήμα που έκανε η Ερυθρά Ημισέληνος απέναντι σε αυτή την ανθρώπινη τραγωδία ήταν η προθυμία της να αναλάβει τη φροντίδα κάποιων παιδιών που θα φέρουν από την Ελλάδα. Ως αποτέλεσμα των επαφών της, η Ερυθρά Ημισέληνος αποφάσισε να φέρει περίπου 1.000 παιδιά ηλικίας 13-16 ετών στην Τουρκία και οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για αυτό το αίτημα[ 94 ].

 

Είχε προγραμματιστεί ότι τα παιδιά θα μεταφερθούν στην Τουρκία κατά τη διάρκεια της δεύτερης αποστολής του Dumlupınar. Επιπλέον, σχεδιάστηκε η μεταφορά παιδιών στη Συρία και την Αίγυπτο με σουηδικά πορθμεία και η αποστολή τους στην Ελβετία σιδηροδρομικώς [ 95 ]. 

 

Αναφέρθηκε ότι μια ομάδα 1.000 παιδιών που θα επιλεγόταν από την Ελλάδα θα μεταφερόταν στο Dumlupınar κατά τη διάρκεια της αποστολής τον Μάρτιο και μια δεύτερη ομάδα παιδιών θα ερχόταν επίσης αργότερα[ 96 ]. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια δεν υλοποιήθηκε στη δεύτερη αποστολή του Dumlupınar. Η Ερυθρά Ημισέληνος συνέχισε τη δική της προετοιμασία. Στη δήλωση αναφέρθηκε ότι αναζητούνται θέσεις στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη για να φιλοξενηθούν τα παιδιά, ότι τα παιδιά θα εκπαιδεύονται συλλογικά και ότι θα τους παρέχεται διατροφή και στέγη [ 97 ]. Μετά από λίγο, η επιλογή της Σμύρνης, μια από τις πόλεις όπου θα στεγάζονταν τα παιδιά, έπεσε από την ατζέντα. Επειδή θεωρήθηκε ότι το κτίριο του Παλιού Ινστιτούτου Αλιείας στο Baltalimanı στην Κωνσταντινούπολη θα κάλυπτε την ανάγκη και ξεκίνησε η ανακαίνιση του κτιρίου. Ανακοινώθηκε ότι δεν θα γίνουν δεκτές οι αιτήσεις όσων ήθελαν να υιοθετήσουν τα παιδιά ή που ήθελαν να τα φροντίσουν μέχρι το τέλος του πολέμου και αναφέρθηκε ότι τα Ελληνόπουλα θα φιλοξενηθούν υπό την προστασία του Κόκκινου Ημισέληνος μέχρι να βελτιωθεί η πολιτική κατάσταση στον κόσμο και τονίστηκε ότι το πορθμείο Dumlupınar θα παραλάμβανε τα παιδιά από τον Ερυθρό Σταυρό και θα τα έφερνε αμέσως μόλις ολοκληρωνόταν η ανακαίνιση στο κτίριο.[ 98 ] 

 

Αργότερα, μια άλλη ανακοίνωση σχετικά με το θέμα ήταν ότι το πλοίο με το όνομα Erzurum επιλέχθηκε ειδικά για να φέρει τα παιδιά [ 99 ]. 

 

Μέχρι τις 15 Ιουνίου προγραμματίζεται να ολοκληρωθούν οι εργασίες συντήρησης του αρχοντικού Damat Ferit Pasha στο Μπαλταλιμάνι, γνωστό ως Ινστιτούτο Αλιείας, όπου θα φιλοξενηθούν τα παιδιά. Μόλις ολοκληρωνόταν αυτή η δουλειά, το πλοίο του Ερζερούμ θα έφερνε τα παιδιά από την Ελλάδα. Στα εργαστήρια της Ερυθράς Ημισελήνου συνεχιζόταν η πυρετώδης δραστηριότητα και ράβονταν και προετοιμάζονταν τα απαραίτητα για το κτίριο και τα παιδιά [ 100 ].

 

 

Ενώ αυτές οι προετοιμασίες συνεχίζονταν, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού απηύθυνε έκκληση στην Ερυθρά Ημισέληνο και δήλωσε ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στα παιδιά να εγκαταλείψουν τη χώρα τους ως προς τη γλώσσα, το περιβάλλον και τον αποχωρισμό από τις οικογένειές τους και το έργο στη συνέχεια ολοκληρώθηκε. εγκαταλειμμένος [ 101 ]. 

 

Τις επόμενες ημέρες, οι λόγοι για την εγκατάλειψη αυτής της προσπάθειας αμφισβητήθηκαν δημόσια. Στη σχετική δήλωση αναφέρθηκε ότι η ιδέα να έρθουν 1.000 Ελληνόπουλα στην Τουρκία εγκαταλείφθηκε λόγω αίτησης και αιτήματος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και η απόπειρα αυτή αφαιρέθηκε από την ημερήσια διάταξη[ 102 ].

 

 

Βοηθητικές δραστηριότητες το 1943-1944

Μεταφορά τροφίμων με σουηδικά πλοία

 

Η μεταφορά τροφίμων στην Ελλάδα με πλοία έγινε δεκτή από τον ελληνικό λαό και τους επισήμους. Σε δήλωση που έδωσε στις αρχές του 1943, ο Έλληνας Βασιλιάς ευχαρίστησε ιδιαίτερα την Τουρκία, τη Σουηδία και την Ελβετία για τη βοήθειά τους. Ο Έλληνας Βασιλιάς εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του με τις ακόλουθες εκφράσεις[ 103 ]·

 

«Οφείλω στην Ελβετία, την Τουρκία και τη Σουηδία, εκ μέρους μου και του ελληνικού έθνους, να εκφράσω για άλλη μια φορά τα συναισθήματα ευγνωμοσύνης μου για τη βοήθεια που παρείχαν στην Ελλάδα. «Χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι παιδιά, οφείλουν τη ζωή τους στη γενναιοδωρία αυτών των χωρών σήμερα».

 

Η μεταφορά τροφίμων με σουηδικά ατμόπλοια συνεχίστηκε το 1943. Σουηδικό πλοίο με σημαία Ερυθρού Σταυρού μετέφερε 2.685 τόνους αλεύρι σίτου και μπιζελιού από τον Καναδά στο λιμάνι της Σμύρνης. Αυτό το αλεύρι σχεδιάστηκε να διανεμηθεί στον ελληνικό λαό με τουρκικές μηχανές [ 104 ]. 

 

Και πάλι, 2.670 τόνοι τροφίμων και 2.000 κιβώτια γάλακτος σε σκόνη από την Αίγυπτο στάλθηκαν στο λιμάνι της Σμύρνης με σουηδικό πλοίο. Το υλικό αυτό διανεμήθηκε στον πληθυσμό στη Λέσβο, τη Χίο και άλλα ελληνικά νησιά[ 105 ].

 

Οι δραστηριότητες αυξήθηκαν στη Σμύρνη αφού οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των εκπροσώπων του Ερυθρού Σταυρού στη Ρώμη και της ιταλικής κυβέρνησης για την αποστολή τακτικών προμηθειών στα νησιά απέδωσαν θετικά αποτελέσματα. Ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για τη φόρτωση στα πλοία 27.000 τόνων σιτηρών, αποξηραμένων λαχανικών και 40 τόνων γάλακτος σε σκόνη που έστειλαν οι Έλληνες της Αιγύπτου. Τα τρόφιμα αυτά προορίζονταν για τα νησιά Χίο, Σάμο και Νικάρυα. Τα νέα έδειχναν ότι η κατάσταση του εφοδιασμού σε τρόφιμα και στο νησί της Λήμνου ήταν σε εξαιρετικά άσχημη κατάσταση[ 106 ].

 

 

Τον Απρίλιο ανακοινώθηκε ότι 2.500 τόνοι τροφίμων που παρασκευάζονται στη Σμύρνη για να σταλούν στην Ελλάδα θα αποστέλλονται με σουηδικά πλοία. Μερικές παρτίδες από αυτά τα τρόφιμα στάλθηκαν στα ελληνικά νησιά, τα οποία ήταν πολύ ταραγμένα [ 107 ]. 

 

Τα σουηδικά πλοία παρείχαν εξαιρετικά σημαντικές υπηρεσίες στη μεταφορά ειδών διατροφής στην Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.

 

 

Βοήθεια της Ερυθράς Ημισελήνου στην Ελλάδα

 

Μετά το τελευταίο ταξίδι του Dumlupınar τον Αύγουστο του 1942, δεν υπήρχαν τακτικά δρομολόγια προς την Ελλάδα με τουρκικά πλοία. Η βοήθεια που παρείχε η Ερυθρά Ημισέληνος την περίοδο αυτή ήταν με τη μορφή αποστολής προμηθειών στον Πειραιά με σουηδικά πλοία ή μεταφοράς τροφίμων στα νησιά από τη Σμύρνη με μικρά τουρκικά σκάφη. Το καλοκαίρι του 1943, η Ερυθρά Ημισέληνος απέστειλε σημαντική ποσότητα τροφίμων στο υπό Σουηδική σημαία ατμόπλοιο Faehnrich για να παραδοθεί στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό.

 

Το φθινόπωρο του 1943, ο Πρωθυπουργός Şükrü Saraçoğlu ανακοίνωσε σε δήλωσή του στην εφημερίδα Μεταπολίτευση ότι θα αποσταλεί βοήθεια στην Ελλάδα από τη Σμύρνη με ένα πλοίο που θα τεθεί υπό τη διοίκηση της Ερυθράς Ημισελήνου. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Şükrü Saraçoğlu σχετικά με το θέμα ήταν οι εξής[ 108 ]·

 

«Είναι γνωστό ότι και η χώρα μας επηρεάζεται από την κατάσταση που προκάλεσε ο πόλεμος. Ειδικά πέρυσι, είχαμε πολλά προβλήματα στο φαγητό. Δεδομένου ότι η κατάσταση των καλλιεργειών μας είναι καλή φέτος, αποφασίσαμε να παρέχουμε βοήθεια στέλνοντας πολλές χιλιάδες τόνους σιταριού και άλλων τροφίμων. «Μοιραζόμαστε με όλη μας την καρδιά τα δεινά του ελληνικού έθνους και ειλικρινά ελπίζουμε ότι τα δεινά του θα τελειώσουν το συντομότερο δυνατό».

 

Το Νοέμβριο του 1943 η Ερυθρά Ημισέληνος έστειλε στην Ελλάδα με μηχανοκίνητο σκάφος 150 τόνους ψάρια[ 109 ]. 

 

Από τις αρχές του 1944 η Ερυθρά Ημισέληνος συνέχισε να στέλνει τρόφιμα στην Ελλάδα. Στη δήλωση που έγινε τον Μάρτιο, ανέφερε ότι 1.300 τόνοι αποξηραμένων λαχανικών, ξηρών καρπών και υλικών ψαριών που δωρίστηκαν στον ελληνικό λαό θα μεταφερθούν με πλοίο του Σουηδικού Ερυθρού Σταυρού που θα ερχόταν στην Κωνσταντινούπολη. Επιπλέον, θα αποστέλλονται αποξηραμένα λαχανικά, ξηροί καρποί και ψάρια που παρασκευάζονται από την Ερυθρά Ημισέληνο για τα ελληνικά πανεπιστήμια[ 110 ]. 

 

Την άνοιξη του 1944 η Τουρκία έκανε αίτηση στα αρμόδια κράτη και δήλωσε ότι μπορούσε να διαθέσει τρόφιμα για αποστολή στην Ελλάδα και θετικά αποτελέσματα προέκυψαν από τις διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία. Στην απάντησή της, η Αγγλία ανέφερε ότι τα τρόφιμα που αγοράστηκαν από τη Βόρεια Αμερική μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα με σουηδικά πορθμεία και ότι δεν εξέταζε προς το παρόν νέες αγορές από την Τουρκία[ 111 ].

 

 

Μια είδηση τον Οκτώβριο του 1944 ανέφερε ότι η Ερυθρά Ημισέληνος έστειλε 1.000 κιλά ζάχαρη στους κατοίκους της Ελληνικής Θράκης, που υπέφεραν από έλλειψη ζάχαρης για μεγάλο χρονικό διάστημα[ 112 ]. 

 

Ενώ κάποιες ελληνικές μηχανές μετέφεραν τις προμήθειες που αγόρασαν από τη Σμύρνη στο νησί της Χίου, μια τουρκική μηχανή με το όνομα Ike ετοιμάστηκε να μεταφέρει 285 τόνους τροφίμων στη Λέσβο. Η Χίος, ειδικότερα, έχει γίνει το κέντρο διανομής τροφίμων στα ελληνικά νησιά [ 113 ]. 

 

Η δραστηριότητα της Ερυθράς Ημισελήνου για αποστολή ειδών διατροφής στα νησιά με σκάφη συνεχίστηκε με κάθε ευκαιρία.

 

Δραστηριότητες Δωρεών για την Ελλάδα και Επαναφορά των Ακτοπλοϊκών Υπηρεσιών

 

Εκτός από τη βοήθεια που παρείχε με δικά της μέσα, η Ερυθρά Ημισέληνος παρέδωσε και δωρεές που έγιναν για τον άμαχο πληθυσμό στην Ελλάδα στα σχετικά μέρη στην Ελλάδα. Μια δήλωση που έγινε τον Απρίλιο του 1944 έδειξε ότι η Ερυθρά Ημισέληνος είχε παράσχει 1.135.000 λίρες βοήθεια στους λιμοκτονούντες στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο[ 114 ].

 

Ενώ ο πόλεμος δεν πήγαινε καλά για τη Γερμανία το φθινόπωρο του 1944, μια μακρά περίοδος κατοχής άρχισε να τελειώνει για την Ελλάδα και μετά την απόβαση των βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα στις 4 Οκτωβρίου 1944, η Αθήνα απελευθερώθηκε από τη γερμανική κατοχή στις 14 Οκτωβρίου. 115 ].

 

 Ενώ οι Γερμανοί αναλάμβαναν δράση για την πλήρη εκκένωση της Ελλάδας, άρχισαν τις προετοιμασίες για την εκκένωση της Θεσσαλονίκης, μιας στρατηγικής πόλης στο βορρά. Έτσι, μια νέα εποχή ξεκινούσε για την Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια[ 116 ].

 

 

Εκτός από τις οργανώσεις που έχει οργανώσει η Ερυθρά Ημισέληνος για τη συγκέντρωση βοήθειας, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές δράσεις βοήθειας. Τον Οκτώβριο του 1944 ιδρύθηκαν δύο επιτροπές υπό την προεδρία των κυβερνητών στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα [ 117 ]. 

 

Εκπρόσωποι διαφόρων οργανώσεων συμμετείχαν στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη υπό την επωνυμία της Τουρκοελληνικής Επιτροπής Βοήθειας και υπό την προεδρία του Κυβερνήτη Lütfi Kırdar, για να βοηθήσουν άπορα παιδιά στην Ελλάδα με την ευκαιρία της απελευθέρωσης της Αθήνας. 

 

 

Ως αποτέλεσμα της συνάντησης αποφασίστηκε να γίνει έκκληση στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης και να συγκεντρωθούν χρήματα και αντικείμενα που θα κάλυπταν τις ανάγκες των παιδιών. Αναφέρθηκε ότι η παρεχόμενη βοήθεια θα γίνει δεκτή από την Ερυθρά Ημισέληνο. Η ίδια δήλωση έγινε και στη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Κυβερνήτη στην Άγκυρα [ 118 ]. 

 

Μετά τη συνάντηση που έγινε στην Άγκυρα, ο Δήμος της Άγκυρας έκανε την πρώτη δωρεά και έδωσε 25.000 λίρες [ 119 ].

 

 

Στις εκκλήσεις που έγιναν στις εφημερίδες, ζητήθηκε από το κοινό να συμμετάσχει σε βοήθεια και χρησιμοποιήθηκαν οι ακόλουθες εκφράσεις σχετικά με τη βοήθεια σε ελληνόπουλα[ 120 ].

 

 

«Προσφέραμε τις πρώτες βοήθειες στην Ελλάδα πριν από οποιονδήποτε άλλον και παρά τις δυσκολίες και ακόμη και όλους τους άλλους. Τώρα, μόλις ελευθερωθεί η Αθήνα, σκεφτήκαμε πριν από οποιονδήποτε άλλον να βοηθήσουμε τα ελληνόπουλα ως έθνος.

«Πρέπει να παρέχουμε καλά αυτή τη βοήθεια, η οποία μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε περήφανοι για άλλη μια φορά για τις δραστηριότητές μας όπως η ανθρωπιά, η γενναιοδωρία και η πίστη».

 

Στην αξιολόγησή τους, οι Έλληνες αξιωματούχοι δήλωσαν ότι δεν θα ξεχνούσαν τη βοήθεια που παρείχε η τουρκική κυβέρνηση και ότι το αίσθημα ευγνωμοσύνης τους προς το τουρκικό έθνος αυξήθηκε δεδομένου ότι η βοήθεια έγινε με τη διάσωση των δικών τους αναγκών[ 121 ]. 

 

 

Μαθητές που σπουδάζουν σε σχολεία στην Τουρκία έκαναν επίσης μέτρα για να μαζέψουν χρήματα μεταξύ τους και να τα στείλουν στους φίλους τους στην Ελλάδα. Η αξιολόγηση στον Τύπο σχετικά με το θέμα αυτό ήταν η εξής[ 122 ].

 

 

«Σύμφωνα με τα νέα, Τούρκο παιδιά εξέφρασαν επίσης την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στη βοήθεια που παρέχεται για τα άπορα Ελληνόπουλα και άρχισαν να επιχειρούν να στείλουν μικρά δώρα στους φίλους τους που υποφέρουν από πείνα και αρρώστιες, με τα χρήματα που συγκέντρωσαν μεταξύ τους.

Φυσικά, η βοήθεια που θα παρέχουν τα Τουρκόπαιδα στους φίλους τους στην Ελλάδα ξεχωρίζοντας από τα μεροκάματά τους, που αποτελούνται από μερικές δεκάρες, φυσικά δεν θα είναι μεγάλο ποσό. Ωστόσο, αυτή η βοήθεια, αν και υλικώς μικρή, έχει μεγάλη πνευματική αξία».

 

 

Στην Κωνσταντινούπολη, ο Κυβερνήτης Lütfi Kırdar πραγματοποίησε συνάντηση στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και ζήτησε υποστήριξη από τους εμπόρους. Στο τέλος της συνάντησης δόθηκαν 120.000 λίρες από εμπόρους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Κυβερνήτης Lütfi Kırdar χρησιμοποίησε τις ακόλουθες εκφράσεις στην ευχαριστήρια ομιλία του[ 123 ].

 

 

«Οι αξιότιμοι έμποροι μας υποσχέθηκαν να δώσουν 120.000 λίρες σε λίγα λεπτά. Αυτή είναι η πρώτη δωρεά και έχει γίνει ως προκαταβολή μόνο από περιορισμένη μερίδα των εμπόρων μας. Οι έμποροί μας θα συνεχίσουν τη βοήθεια και τις δωρεές τους. Είμαι σίγουρος ότι θα δώσουν πολλές φορές αυτά τα χρήματα. Και τα παιδιά του σχολείου μου έκαναν αίτηση σήμερα. Είπαν ότι ήθελαν να μαζέψουν χρήματα και να τα στείλουν στους Έλληνες φίλους τους. Εκτίμησα και θαύμασα την υψηλή ανθρωπιά των παιδιών μας.

 

...Ζητώ από τους αξιότιμους συμπατριώτες μου να κάνουν το καθήκον τους για ανθρωπιά και συμπόνια βοηθώντας τα παιδιά του γειτονικού έθνους. «Αυτή η βοήθεια θα είναι μια πολύτιμη εκδήλωση της πίστης του τουρκικού έθνους προς τους φίλους του».

 

Η εκστρατεία βοήθειας τερματίστηκε τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου. Περίπου 250.000 λίρες (244.123,50) που συγκεντρώθηκαν στην Άγκυρα παραδόθηκαν στην Ερυθρά Ημισέληνο. Ο κυβερνήτης Nevzat Tandoğan, Πρόεδρος της Επιτροπής Βοήθειας, ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλαν στη βοήθεια [ 124 ]. 

 

Ο Έλληνας Πρέσβης Rafael εξέφρασε επίσης την ευγνωμοσύνη του στον Κυβερνήτη Tandoğan για τη βοήθεια [ 125 ]. 

 

Ο Πρέσβης Ραφαήλ επανέλαβε τις ευχαριστίες του προς το τουρκικό έθνος για τη βοήθειά του σε μια άλλη συνάντηση λίγες μέρες αργότερα[ 126 ].

 

 

Αποφασίστηκε να αγοραστούν τρόφιμα για ελληνόπουλα με τα χρήματα της δωρεάς που συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα και να σταλούν στην Ελλάδα με τα πλοία που θα διατεθούν. Το πλοίο με το όνομα Aegean θεωρήθηκε για αυτή τη μεταφορική δραστηριότητα. Επιπλέον, αν αγόραζαν τρόφιμα για την Ελλάδα από τις Συμμαχικές δυνάμεις, θα τα έπαιρνε και το φέρι του Αιγαίου [ 127 ].

 

 

Την περίοδο αυτή δεν είχε λυθεί το θέμα της πείνας στην Ελλάδα και στα νησιά που μόλις είχαν ξεφύγει από την κατοχή. Αρνητικές εξελίξεις έδειξαν οι ειδήσεις που έρχονται από τα νησιά. Αντιπροσωπεία 3 ατόμων από την Κάλυμνο, με επικεφαλής τον δήμαρχο Ivanes, ήρθε στην Αλικαρνασσό, εκφράζοντας ότι η Ερυθρά Ημισέληνος έπρεπε να βοηθήσει το νησί και ότι ο κόσμος πεινούσε[ 128 ].

 

 

Προγραμματίστηκε η αποστολή των τροφίμων που αγοράστηκαν με τα χρήματα της δωρεάς που συγκεντρώθηκαν για τα Ελληνόπουλα στην Ελλάδα με πλοίο της Aegean. Ακόμη και η διαδικασία φόρτωσης στο πλοίο της Aegean είχε ξεκινήσει. Ωστόσο, με απόφαση που πάρθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου 1944, ανακοινώθηκε ότι το πλοίο που θα έπαιρνε τις προμήθειες στην Ελλάδα θα ήταν το πλοίο με το όνομα Konya και όχι το Aegean. Αποφασίστηκε ότι το υλικό που φορτώθηκε στο πλοίο Aegean θα εκφορτωθεί και θα μεταφερθεί στο πλοίο Konya[ 129 ]. 

 

Ενώ το πλοίο Konya σχεδιαζόταν να αναχωρήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα, η αναχώρηση αναβλήθηκε για μεταγενέστερη ημερομηνία μετά την είδηση για εμφύλιες αναταραχές στην Ελλάδα[ 130 ]. 

 

Ενώ η Ελλάδα ήταν εκτός πολέμου, παρασύρθηκε σε ένα νέο περιβάλλον αναταραχής, και αυτό έκανε τις δραστηριότητες παροχής βοήθειας να καθυστερήσουν για λίγο[ 131 ].

 

 

Η βοήθεια της Τουρκίας στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο του πολέμου

 

 

Μετά την επίλυση της αναταραχής στην Ελλάδα , αποφασίστηκε ότι το πλοίο Konya θα αναχωρούσε για τον Πειραιά τον Ιανουάριο του 1945[ 132 ]. 

 

Το πορθμείο Konya θα μετέφερε τρόφιμα όπως σιτάρι, αλεύρι και ψάρι αξίας περίπου 500.000 λιρών ως αγαθά βοήθειας σε ελληνόπουλα. Επιπλέον, μεταξύ των επιβατών ήταν και η αντιπροσωπεία της πρεσβείας με επικεφαλής τον Πρέσβη Enis Akaygen[ 133 ]. 

 

Το πλοίο Konya αναχώρησε για το ελληνικό λιμάνι του Πειραιά στα τέλη Ιανουαρίου [ 134 ] 

 

και χρειάστηκε να περιμένει λίγο στο Τσανάκκαλε λόγω της καταιγίδας [ 135 ]. 

 

Το πλοίο έμεινε στο Τσανάκκαλε 2 μέρες και έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά στις 2 Φεβρουαρίου 1945 [ 136 ].

 

Σύμφωνα με τις πρώτες εντυπώσεις του δημοσιογράφου Namık Görgüç, ο οποίος πήγε στο πλοίο του Konya, η πείνα εξακολουθούσε να είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα στην Ελλάδα και γι' αυτό η τουρκική κυβέρνηση στέλνει το πλοίο Konya δημιούργησε μεγάλη ικανοποίηση. Όλοι στην Αθήνα μίλησαν για τον θαυμασμό τους για την Τουρκία και δήλωσαν ότι δεν θα ξεχνούσαν αυτή την ανθρωπιά. Ο Έλληνας Βασιλιάς Αντιβασιλέας Δαμασκηνός χρησιμοποίησε τις ακόλουθες δηλώσεις στη δήλωσή του[ 137 ].

 

 

«Η τουρκοελληνική φιλία έχει εγκατασταθεί στη συνείδηση του ελληνικού έθνους. Το ελληνικό έθνος θα θυμάται με βαθιά ευγνωμοσύνη τις χάρες του τουρκικού έθνους προς την Ελλάδα σε μια εποχή σκοτεινών πιθανοτήτων. Το ελληνικό έθνος θυμάται, με δάκρυα στα μάτια, τη θρυλική άφιξη του πλοίου Kurtuluş με το πολύτιμο φορτίο του, δείχνοντας ότι υπήρχε η φίλη Τουρκία, αυτός ο πιστός γείτονας, δίπλα στην άτυχη Ελλάδα».

 

Σε δήλωσή του, ο Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών Γιώργος Μίλλος εξέφρασε επίσης την ευγνωμοσύνη του για τα τρόφιμα που έφτασαν με το πλοίο Konya [ 138 ].

 

 

Καθώς η πείνα συνεχιζόταν στα νησιά του Αιγαίου, οι αποστολές τροφίμων από τη Σμύρνη μπήκαν ξανά στην ημερήσια διάταξη. Τα τρόφιμα μεταφέρονταν στη Ρόδο με τουρκικές μηχανές που ονομάζονταν Savlet, Yeni Kurtuluş, Akanın, Zengin, Enginer και Hasankale[ 139 ].

 

Τον Μάρτιο του 1945 αποφασίστηκε η καθιέρωση τακτικών ακτοπλοϊκών γραμμών μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Πειραιά. Οι αποστολές θα πραγματοποιούνταν κάθε 15 ημέρες. Το πλοίο Konya επιλέχθηκε για τα ταξίδια αυτά και αναχώρησε για τον Πειραιά με επιβάτες και προμήθειες στις 19 Μαρτίου 1945 [ 140 ].

 

Μετά το πλοίο Konya, άλλα πλοία έκαναν τα ταξίδια τους. Ένα από αυτά είναι το πλοίο της Μερσίνης που πηγαίνει στον Πειραιά. Ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικού Τύπου Ζαρίφης, ο οποίος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη με το πλοίο της Μερσίνης, δήλωσε ότι ήρθε για να ευχαριστήσει τους Τούρκους δημοσιογράφους που έστελναν ειδικά δέματα σε Έλληνες δημοσιογράφους κάθε φορά με τα τουρκικά πλοία που έφερναν τρόφιμα στην Ελλάδα[ 141 ].

 

Δεν ήταν εύκολο να βελτιωθεί η κατάσταση επιβίωσης της Ελλάδας ακόμη και μετά το τέλος του πολέμου. Ακόμη και την άνοιξη του 1946 τα δεινά συνεχίστηκαν για την Ελλάδα. Η Ελλάδα έκανε αίτηση στην Τουρκία και ζήτησε βοήθεια για τα σιτηρά. Αποφασίστηκε να δοθούν 10.000 τόνοι σιτάρι και 5.000 τόνοι σίκαλης στην Ελλάδα, της οποίας η κατάσταση διαβίωσης δεν βελτιώθηκε ακόμη μετά τον πόλεμο [ 142 ]. 

 

Η Τουρκία, η οποία παρείχε όλη τη βοήθεια που μπορούσε κατά τη διάρκεια του πολέμου, έκανε επίσης προσπάθειες να επουλώσει τις πληγές της γειτονικής Ελλάδας το συντομότερο δυνατό σε καιρό ειρήνης.

 

συμπέρασμα

 

Η πείνα έγινε μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα, η οποία βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδιαίτερα μετά τη γερμανική κατοχή. Η τουρκική κοινή γνώμη δεν έμεινε σιωπηλή μπροστά στην τραγωδία που βίωσε αυτή η χώρα, απομονωμένη από ξηρά και θάλασσα και υπό αποκλεισμό. Ο τουρκικός Τύπος ενδιαφέρθηκε για αυτό το θέμα και έκανε εκκλήσεις για διεθνή βοήθεια και οργάνωση έκτακτης βοήθειας. 

 

Το Υπουργείο Εξωτερικών και η Ερυθρά Ημισέληνος δεν ήταν οι μόνοι φορείς που ανέλαβαν πρωτοβουλία να βοηθήσουν την Ελλάδα. Μεταξύ εκείνων που υποστήριξαν όσο μπορούσαν αυτό το θέμα ήταν οι ψαράδες στο Balıkhane στην Κωνσταντινούπολη, μεσάζοντες, τελωνειακοί υπάλληλοι, στελέχη των κρατικών σιδηροδρόμων, μέλη του Τύπου, πολλοί διαφορετικοί δήμοι και οι υπάλληλοί τους, ειδικά ο Δήμος της Κωνσταντινούπολης, η Ένωση Δημοσιογράφων, η Προεδρία της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και Τούρκοι βουλευτές, PTT. Υπάρχουν μέλη, πανεπιστήμια και πολίτες από όλη την Τουρκία [ 143 ]. 

 

Τις δύσκολες μέρες της Ελλάδας, όλοι προσπάθησαν να τους στηρίξουν όσο μπορούσαν.

Είναι δυνατό να αναλυθεί η βοήθεια που αποστέλλεται από την Τουρκία στην Ελλάδα ως εξής:

1- Τρόφιμα που αγοράστηκαν από την Τουρκία από διεθνείς οργανισμούς βοήθειας αποστέλλονταν με τουρκικά πορθμεία.

 

2- Η Ερυθρά Ημισέληνος έστελνε κατά καιρούς τρόφιμα και προμήθειες υγείας στην Ελλάδα με τα πλοία Kurtuluş και Dumlupınar (το κύριο καθήκον αυτών των δύο πλοίων ήταν να μεταφέρουν τα υλικά που αγόραζαν από την Τουρκία. Σε αυτά προστέθηκε και η βοήθεια της Ερυθράς Ημισελήνου. πορθμεία). Η βοήθεια της Ερυθράς Ημισελήνου μεταφερόταν μερικές φορές με σουηδικά οχηματαγωγά. Όλα τα έξοδα καλύφθηκαν από την Ερυθρά Ημισέληνο.

 

3- Το έργο άλλων οργανώσεων και διαφόρων οργανώσεων βοήθειας στην Τουρκία ήταν υπό αμφισβήτηση.

 

4- Η Ελληνική Πρεσβεία λειτούργησε καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, συγκεντρώνοντας βοήθεια και προσπαθώντας να την στείλει στην Ελλάδα.

 

5- Είδη διατροφής που αγοράστηκαν με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν ως αποτέλεσμα εκστρατειών δωρεών που πραγματοποιήθηκαν από το κοινό στην Τουρκία στάλθηκαν στην Ελλάδα.

 

Είναι σημαντικό η Τουρκία, που εκφράζει δυνατά την ιδέα να βοηθήσει την Ελλάδα, που περνάει δύσκολες στιγμές, να κινητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη και να είναι μια από τις χώρες που κάνει το πρώτο συγκεκριμένο βήμα. Έλληνες πολιτικοί και κληρικοί έχουν εκφράσει επανειλημμένα τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη τους για τις προσπάθειες και τις συνεισφορές της Τουρκίας. Ένα άρθρο στις εφημερίδες της περιόδου συνόψιζε πραγματικά τη διαδικασία αρκετά καλά. Αυτή η αξιολόγηση ήταν η εξής[ 144 ].

 

«Ακόμα και όταν οι καλλιέργειές μας ήταν χαμηλές και μετά βίας μπορούσαμε να τραφούμε, κόβαμε το φαγητό μας και το δίναμε στην Ελλάδα. Τότε οι Έλληνες λιμοκτονούσαν και κανείς δεν βοηθούσε αυτές τις δυστυχείς μάζες. «Η βοήθεια που παρείχε η Τουρκία άνοιξε το δρόμο στον κόσμο του πολιτισμού να δώσει χείρα βοηθείας στην Ελλάδα και υπενθύμισε σε άλλα έθνη το καθήκον τους ως ανθρωπότητα».

 

Η Τουρκία προσπάθησε να στηρίξει την Ελλάδα χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που μπορούσε κατά τη διάρκεια του πολέμου και έδειξε ένα αξιόπιστο και καλής γειτονίας παράδειγμα στα δύσκολα χρόνια της Ελλάδας.

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1. Πατρίδα, 5 Σεπτεμβρίου 1941

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2. Kızılay, Τεύχος 1, σελ. 2, Τρόφιμα φορτώνονται στο πλοίο Kurtuluş για αποστολή στην Ελλάδα.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3. Τελευταία ανάρτηση, Α' Τρίμηνο 1943.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4. Ulus, Sonteşrin 1944.

 

πόροι

 

1. Fahir Armaoğlu, Πολιτική Ιστορία 1789-1960, Άγκυρα 1973, σελ. 545-607.
2. Liddell Hart, II. Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, (Μτφρ. Kerim Bağrıaçık), İstanbul 1999, σελ. 25.
3. Jens Petersen, “Deutschland und Italien 1939 bis 1945”, Der Zweite Weltkrieg, (Herausgeber: Wolfgang Michalka), Weyarn 1997, σελ. 112.
4. Richard Clogg, History of Modern Greece, (Μτφρ. Dilek Şendil), Istanbul 1997, σελ. 149.
5. İsmail Soysal, Τουρκικές Πολιτικές Συνθήκες, τόμ. I, Άγκυρα 1989, σελ. 393-396.
6. ΕΓΩ. Soysal, ό.π., πίν. 435-436.
7. Murat Hatipoğlu, Türkiye and Greece in Recent History 1923-1954, Ankara 1997, p. 194-199.
8. ΕΓΩ. Soysal, ό.π., πίν. 588.
9. Selim Deringil, Παιχνίδι ισορροπίας, Κωνσταντινούπολη 1994, σελ. 139; Για μια λεπτομερή αξιολόγηση σχετικά με αυτό το θέμα, βλ. Ζουχάλ Μερτ, «Εφημερίδα Ελληνοϊταλικός Πόλεμος στο Ταν 1940», Κοινωνική Ιστορία, τεύχος: 168, Δεκέμβριος 2007, σελ. 74-78.
10. Αρχείο Δημοκρατίας της Πρωθυπουργίας (BCA), Κωδικός Ταμείου: 030.18.01.02., Όνομα τοποθεσίας: 93.113.18.
11. Υπουργείο Μεταφορών.
12. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 169.173.20.
13. Ulvi Keser, Greece's Great Hunger Period and Türkiye, Istanbul 2008, σελ. 182.
14. Τελευταία ανάρτηση, 25 Φεβρουαρίου 1941, «Η δύσκολη κατάσταση των 12 νησιών».
15. Cumhuriyet, 19 Μαρτίου 1941, «Ένα δώρο της Ερυθράς Ημισελήνου στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό».
16. Cemil Koçak, The National Chief Period in Turkey (1938-1945), I, Istanbul 1996, p. 548-555.
17. Hüsrev Gerede, Germany in War (1939-1942), (Pub. Ed. Hulusi Turgut, Sırrı Yüksel Cebeci), Istanbul 1994, σελ. 238.
18. Detlef Vogel, “Deutschland und Südosteuropa”, Der Zweite Weltkrieg, (Herausgeber: Wolfgang Michalka), Weyarn 1997, σελ. 540.
19. Mark Mazower, Dark Continent of Europe's 20th Century, (Μτφρ. Mehmet Moralı), Istanbul 2003, σελ. 178.
20. M. Hatipoğlu, ό.π., σελ. 252.
21. Elçin Macar, «Η βοήθεια της Τουρκίας στην Ελλάδα για την καταπολέμηση της πείνας τον χειμώνα 1941-1942, από το Kurtuluş στο Dumlupınar», Κοινωνική Ιστορία, τεύχος: 168, Δεκέμβριος 2007, σελ. 49.
22. Cumhuriyet, 19 Ιουλίου 1941, «Βοήθεια στην Ελλάδα»
23. Vatan, 20 Ιουλίου 1941, «The Test of Humanity»
24. Vatan, 22 Ιουλίου 1941, «Βοήθεια της Ερυθράς Ημισελήνου στην Ελλάδα»
25. Vatan, 24 Ιουλίου 1941, «Βοήθεια για ένα πεινασμένο έθνος!».
26. Vatan, 12 Αυγούστου 1941, «Βοήθεια στην πεινασμένη Ελλάδα».
27. Vatan, 5 Σεπτεμβρίου 1941, «Η Ερυθρά Ημισέληνος προσεγγίζει τον ελληνικό λαό», Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1.
28. Vatan, 6 Σεπτεμβρίου 1941, «Εμπρός Κίνημα στο Μέτωπο της Ανθρωπότητας».
29. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το θέμα της βοήθειας προς την Ελλάδα ήρθε στη ζωή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι συνθήκες διαβίωσης στην Τουρκία έγιναν πολύ δύσκολες, η χώρα πέρασε σε μια πολεμική οικονομία και η Τουρκία δυσκολευόταν να καλύψει ακόμη και τις δικές της ανάγκες. Για λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, βλ. Osman Akandere, National Chief Period, Istanbul 1998, σελ. 146-166.
30. E. Hungarian, agm, p. 49.
31. Vatan, 12 Σεπτεμβρίου 1941, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
32. Cumhuriyet, 12 Σεπτεμβρίου 1941, «Βοήθεια από την Τουρκία στην Ελλάδα». Ulus, 12 Σεπτεμβρίου 1941, «5.000 Tons of Food».
33. Ulus, 14 Σεπτεμβρίου 1941, «50.000 τόνοι προμήθειες για να πάνε στην Ελλάδα». Cumhuriyet, 14 Σεπτεμβρίου 1941, «Βοήθεια στους Έλληνες πολίτες»· Vatan, 14 Σεπτεμβρίου 1941, «Βοήθεια Ερυθράς Ημισελήνου στην Ελλάδα».
34. Cumhuriyet, 23 Σεπτεμβρίου 1941, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
35. Ulus, 27 Σεπτεμβρίου 1941, «Βοήθεια στον φτωχό ελληνικό λαό».
36. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10, Όνομα τοποθεσίας: 179.235.30.
37. Δημοκρατία, 4 Νοεμβρίου 1941, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
38. Τελευταία ανάρτηση, 8 Νοεμβρίου 1941, «Τι αντικείμενα στέλνουμε στην Ελλάδα;».
39. Δημοκρατία, 13 Νοεμβρίου 1941, «Εμπορεύματα που εστάλησαν στην Ελλάδα». Σύμφωνα με τα νέα αυτά, μεταξύ των ειδών που εστάλησαν ήταν σιτάρι, φασόλια, ρύζι, καθώς και είδη υγιεινής και είδη ένδυσης.
40. Vatan, 14 Πρώτο Τρίμηνο 1941, «Πρώτες βοήθειες της Ερυθράς Ημισελήνου στο Ελληνικό Έθνος»; Vakit, 14 Νοεμβρίου 1941, «Το πορθμείο της Απελευθέρωσης αναχώρησε χθες για την Ελλάδα».
41. Ulus, 14 Απριλίου 1941, «Το πλοίο της σωτηρίας αναχώρησε από την Κωνσταντινούπολη για την Ελλάδα». Μια φωτογραφία που δείχνει τη διαδικασία φόρτωσης στο πλοίο Kurtuluş, Kızılay, τεύχος: 1, σελ. 2. , Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2.
42. Τελευταία ανάρτηση, 14 Νοεμβρίου 1941, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
43. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 179.235.10.
44. Esra Danacıoğlu, “A Helping Hand to Greece”, Popular History, τεύχος: 9, Φεβρουαρίου 2001, σελ. 40.
45. Vatan, 25 Νοεμβρίου 1941, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
46. Ulus, 27 Απριλίου 1941, «The Liberation Ferry Goes to Greece Again».
47. Vatan, 28 First Quarter 1941, “Aid to Greece”, Vakit, 28 First Quarter 1941, “Ered Crescent Aid to Greece Continues”, Son Posta, 28 First Quarter 1941, “The Liberation Ferry Got Heights to Greece”.
48. Ερυθρά Ημισέληνος, τεύχος: 2, σελ. 22η; Συνεχίστηκε η βοήθεια της Ερυθράς Ημισελήνου στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Μέχρι τον Μάιο του 1942, παραδόθηκαν 10.000 καστανόξανθες και 1.000 οροί γάγγραινας, 10.000 κιλά γάζα, 1.000 κιλά υδρόφιλο βαμβάκι, 3.000 τετραγωνικά μέτρα γάζα, 3.000 κουβέρτες και 6 αυτοκίνητα ασθενών, Βλ. Kızılay, τεύχος: 5, Μάιος 1942, σελ. 4.
49. Vatan, 8 Νοεμβρίου 1941, «Η ιστορία του ανθρώπου που επέστρεψε από την κόλαση».
50. Vakit, 19 Δεύτερος Νοεμβρίου 1941, «Hunger in Greece»; Vatan, 20 Δεύτερος Νοεμβρίου 1941, «Έφερε Νέα Νέα από την Κόλαση του Κόσμου».
51. Vakit, 21 Νοεμβρίου 1941, «Το πορθμείο της Απελευθέρωσης επέστρεψε από τον Πειραιά».
52. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 179.235.12.
53. Vakit, 22 Νοεμβρίου 1941, «Οι Τούρκοι υπήκοοι θα μπορούν να στέλνουν αγαθά στην Ελλάδα». Cumhuriyet, 22 Νοεμβρίου 1941, «Βοήθεια στον Ελληνικό Λαό». Vatan, 22 Νοεμβρίου 1941, «Πείνα και Ερυθρά Ημισέληνος στην Ευρώπη».
54. Vakit, 25 Νοεμβρίου 1941, «Το πορθμείο της Απελευθέρωσης πήγε χθες στον Πειραιά».
55. Ερυθρά Ημισέληνος, τεύχος: 3, II. Νόμος 1942, πίν. 9.
56. Τελευταία ανάρτηση, 3 Πρώτος Νόμος 1941, «2.000 άτομα υπέβαλαν αίτηση για αποστολή αγαθών βοήθειας στην Ελλάδα».
57. Last Post, 9 First Law 1941, «The Liberation Ferry προετοιμάζεται για αναχώρηση».
58. Δημοκρατίας, 8ος Πρώτος Νόμος 1941, «10 χιλιάδες τόνοι τροφίμων αποστέλλονται στην Ελλάδα».
59. Ulus, 9 Πρώτος Νόμος 1941, «Τροφή για την Ελλάδα».
60. Τελευταία ανάρτηση, 13 Πρώτος Νόμος 1941, «Λιμενικοί υπάλληλοι που παρέδιδαν μυστικά πακέτα στο πορθμείο Kurtuluş».
61. Ερυθρά Ημισέληνος, τεύχος: 3, ΙΙ. Νόμος 1942, σελ. 9.
62. Ulus, 27 Πρώτος Νόμος 1941, «Πακέτα βοήθειας προς αποστολή στην Ελλάδα».
63. Δημοκρατία, 20 Πρώτος Νόμος 1941, «Η πείνα στην Ελλάδα».
64. Ulus, 27 İlkkanun 1941, «The Liberation Ferry Goes to Greece».
65. Vatan, 19 Δεύτερος Νόμος 1942, «Ένας από τους δρόμους της Αθήνας θα ονομαστεί Kurtuluş».
66. Vatan, 21 Second Law 1942, “Kurtuluş, Wrecked”; Δημοκρατίας, 21 Δεύτερος Νόμος 1942, «Επί της Ελλάδος οδού».
67. Vatan, 22 Δεύτερος Νόμος 1942, «Η Απελευθέρωση απέτυχε».
68. Last Post, 23 Second Law 1942, “Tunç Freighter Will Go to Greece”.
69. Ulus, 24 Sonkanun 1942, «Against Greek Hunger».
70. Last Post, 27 Δεύτερος Νόμος 1942, «Ο Tunç θα πάει στην Ελλάδα μόνο τον Φεβρουάριο».
71. Ulus, 13 Φεβρουαρίου 1942, «Ο Dumlupınar ετοιμάζεται να αναχωρήσει από τον Πειραιά».
72. Ulus, 4 Φεβρουαρίου 1942, «Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια πιο τρομερή καταστροφή».
73. Vatan, 19 Φεβρουαρίου 1942, «Το πλοίο Dumlupınar πηγαίνει στην Ελλάδα».
74. Ulus, 25 Φεβρουαρίου 1942, «2.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα στην Αθήνα».
75. Τελευταία ανάρτηση, 20 Φεβρουαρίου 1942, «Ταξίδι Dumlupınar Ferry στην Ελλάδα».
76. Ulus, 27 Φεβρουαρίου 1942, «Ο Dumlupınar έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά».
77. Ulus, 26 Μαρτίου 1942, «Το πλοίο Dumlupınar πηγαίνει στην Ελλάδα».
78. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 169.176.13.
79. Ulus, 29 Απριλίου 1942, «Το πορθμείο μας Dumlupınar έφτασε στον Πειραιά».
80. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 169.176.24.
81. Cumhuriyet, 5 Ιουνίου 1942, «Το Dumlupınar αναχωρεί για τον Πειραιά σήμερα».
82. Ulus, 16 Ιουνίου 1942, «Μ. Ο Τσουδερός μίλησε με ευγνωμοσύνη για τη βοήθεια που παρέχουμε στην Ελλάδα».
83. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 169.176.37.
84. E. Hungarian, agm, p. 54.
85. R. Clogg, ό.π., σελ. 151.
86. Vatan, 21 Φεβρουαρίου 1942, «Ελληνόπαιδα».
87. Cumhuriyet, 10 Μαρτίου 1942, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
88. U. Keser, ό.π., πίν. 334.
89. Cumhuriyet, 5 Ιουνίου 1942, «Αποστολή προμηθειών στα ελληνικά νησιά».
90. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 169.177.2.
91. Feridun Cemal Erkin, 34 Years in Foreign Affairs, I, Άγκυρα 1980, σελ. 130-131.
92. Ulus, 20 Απριλίου 1942, «Τα τρόφιμα και τα φάρμακα στέλνονται στην Ελλάδα».
93. Vakit, 14 Δεύτερο Νοεμβρίου 1942, «Η δυσκολία στη διατροφή της Ελλάδας».
94. Vatan, 16 Φεβρουαρίου 1942, «Βοήθεια για τα Ελληνόπουλα».
95. Vatan, 21 Φεβρουαρίου 1942, «Ελληνόπαιδα».
96. Cumhuriyet, 13 Μαρτίου 1942, «Αφού φέρθηκαν 1.000 Ελληνόπουλα».
97. Ulus, 11 Απριλίου 1942, «1.000 Ελληνόπουλα θα έρθουν σύντομα».
98. Τελευταία ανάρτηση, 27 Απριλίου 1942, «Κτίριο Προετοιμασίας για 1.000 Ελληνόπουλα».
99. Ulus, 10 Μαΐου 1942, «Τον Ιούλιο θα έρθουν τα Ελληνόπουλα».
100. Cumhuriyet, 23 Μαΐου 1942, «Μελλοντικά παιδιά από την Ελλάδα».
101. Ulus, 27 Μαΐου 1942, «Θέλουν να φέρουν παιδιά από την Ελλάδα».
102. Ulus, 13 Ιουνίου 1942, «Ένα ραντεβού για τα 1.000 Ελληνόπουλα που εγκαταλείφθηκαν από το να φέρουν στην Τουρκία».
103. Βράδυ, 23 Κανουνησάνη 1943, «Ο Έλληνας Βασιλιάς».
104. Εσπέρα, 23 Φεβρουαρίου 1943, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
105. Εσπερινός, 17 Μαρτίου 1943, «Βοήθεια στον Ελληνικό Λαό».
106. Vakit, 27 Μαρτίου 1943, «Οι προμήθειες θα σταλούν στα ελληνικά νησιά από τη Σμύρνη».
107. Cumhuriyet, 15 Απριλίου 1943, «Οι προμήθειες θα σταλούν στην Ελλάδα».
108. Τελευταία ανάρτηση, 25 Νοεμβρίου 1943, «Η επισιτιστική βοήθεια της Τουρκίας στην Ελλάδα», Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3.
109. Cumhuriyet, 20 Δεύτερη Νοεμβρίου 1943, «Ψάρια που εστάλησαν στην Ελλάδα».
110. Ulus, 29 Μαρτίου 1944, «Η Ερυθρά Ημισέληνος στέλνει τρόφιμα στην Ελλάδα».
111. BCA, Κωδικός Ταμείου: 030.10., Όνομα τοποθεσίας: 256.724.29.
112. Cumhuriyet, 3 Νοεμβρίου 1944, «Η Ερυθρά Ημισέληνος έστειλε καραμέλες στον λαό της Ελληνικής Θράκης».
113. Cumhuriyet, 4 Νοεμβρίου 1944, «Η αποστολή τροφίμων στα νησιά του Αιγαίου συνεχίζεται».
114. Ulus, 29 Απριλίου 1944, «Ερυθρά Ημισέληνος».
115. L. Hart, ό.π., πίν. 856.
116. Σε ορισμένα έργα, υπάρχουν ελλιπείς πληροφορίες ότι τρόφιμα και βοήθεια άρχισαν να στέλνονται από την Τουρκία το 1944, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την κατοχή., Βλ. H. Emir Erkilet, World War II and Türkiye, Istanbul 1945, p. 153. Όπως αναφέρεται αναλυτικά στο άρθρο, η Ελλάδα έχει υποστηριχθεί μέσω διαφόρων διαύλων από το 1940. Από το φθινόπωρο του 1941, τα τρόφιμα και οι προμήθειες υγείας αποστέλλονταν με τακτικές πτήσεις.
117. Δημοκρατία, 18 Νοεμβρίου 1944, «Βοήθεια στην Ελλάδα».
118. Τελευταία ανάρτηση, 19 Νοεμβρίου 1944, «Επιτροπή Βοήθειας προς τα Άπτωτα Ελληνόπουλα Διεξήχθη».
119. Ulus, 19 Απριλίου 1944, «Για τα φτωχά παιδιά του Φιλικού Ελληνικού Έθνους».
120. Cumhuriyet, 20 Νοεμβρίου 1944, «Βοήθεια στα Ελληνόπουλα».
121. Cumhuriyet, 20 Νοεμβρίου 1944, «Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη βοήθεια που μας παρείχε η Τουρκία».
122. Cumhuriyet, 21 Νοεμβρίου 1944, «Η συμπόνια των Τούρκων παιδιών».
123. Cumhuriyet, 21 Νοεμβρίου 1944, «Βοήθεια στα πεινασμένα παιδιά της φιλικής Ελλάδας». Τελευταία ανάρτηση, 21 Νοεμβρίου 1944, «Η Συνάντηση που έγινε χθες υπό την Προεδρία του Κυβερνήτη για την Βοήθεια στην Ελλάδα».
124. Ulus, 5 Απριλίου 1944, «244.123.50 λίρες δόθηκε στο Γενικό Κέντρο της Ερυθράς Ημισελήνου», Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4.
125. Ulus, 9 Απριλίου 1944, «Ο Έλληνας Πρέσβης ευχαρίστησε τον Κυβερνήτη μας για τη Βοήθεια».
126. Cumhuriyet, 13 Δεύτερη Νοεμβρίου 1944, «Η Συνάντηση που Διεξήχθη Χθες στην Ελληνική Φιλανθρωπική Εταιρεία».
127. Ulus, 17 Απριλίου 1944, «Ρούχα και τρόφιμα θα σταλούν στην Ελλάδα με την Aegean Ferry».
128. Cumhuriyet, 25 Δεύτερη Νοεμβρίου 1944, «Η Ελληνική Αντιπροσωπεία από την Κάλυμνο στην Αλικαρνασσό».
129. Δημοκρατίας, 2 Πρώτος Νόμος 1944, «Το πλοίο Konya θα αποσταλεί στην Ελλάδα»; Ulus, 3 Πρώτος Νόμος 1944, «Το Konya Ferry θα μεταφέρει τρόφιμα στην Ελλάδα».
130. Ulus, 10 İlkkanun 1944, “Departure of Konya Ferry to Greece Delayed”.
131. Στην Ελλάδα, οι κομμουνιστές ίδρυσαν το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) τον Σεπτέμβριο του 1941. Ως στρατιωτικός βραχίονας του ΕΑΜ αναδείχθηκε και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ). Τον Δεκέμβριο του 1944 ξέσπασε ρήξη μεταξύ του ΕΛΑΣ, ενός μεγάλου ένοπλου σχηματισμού 60.000 ατόμων και των βρετανικών δυνάμεων που αποβιβάστηκαν στην Ελλάδα. Η σύγκρουση έληξε τον Φεβρουάριο του 1945 όταν ανακοινώθηκε ότι τα μέλη του ΕΛΑΣ θα λάμβαναν χάρη υπό την προϋπόθεση ότι θα καταθέσουν τα όπλα. Για αναλυτικές πληροφορίες, δείτε: R. Clogg, ό.π., σελ. 152-167.
132. Με απόφαση που ελήφθη στα τέλη του 944, τα ονόματα των μηνών Πρώτος Μήνας, Δεύτερος Μήνας, Πρώτος Μήνας και Δεύτερος Νόμος άλλαξαν σε Οκτώβριο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο και Ιανουάριο. Βλέπω Ulus, 31 Δεκεμβρίου 1944, «Αλλάζοντας τα ονόματα των μηνών». Γι' αυτό τα ονόματα νέων μηνών χρησιμοποιούνται στις υποσημειώσεις από το 1945.
133. Cumhuriyet, 19 Ιανουαρίου 1945, «Το πλοίο Konya πηγαίνει στην Ελλάδα»· Σον Πόστα, 19 Ιανουαρίου 1945, «Το πορθμείο Konya πηγαίνει στον Πειραιά;».
134. Τελευταία ανάρτηση, 29 Ιανουαρίου 1945, «Το Konya Ferry πηγαίνει στην Ελλάδα».
135. Last Post, 30 Ιανουαρίου 1945, «Storm on the Seas».
136. Cumhuriyet, 3 Φεβρουαρίου 1945, «Το πλοίο Konya φτάνει στον Πειραιά»
137. Cumhuriyet, 10 Φεβρουαρίου 1945, «Ευγνωμοσύνη προς την Τουρκία στην Ελλάδα».
138. Ulus, 13 Μαρτίου 1945, «Αγάπη για το Τουρκικό Έθνος στην Ελλάδα»· Δημοκρατία, 13 Μαρτίου 1945, Τουρκική Βοήθεια στην Ελλάδα».
139. Cumhuriyet, 15 Μαρτίου 1945, «Hunger on the Islands».
140. --
141. Cumhuriyet, 14 Ιουλίου 1945, «Το πορθμείο της Μερσίνης επέστρεψε από την Ελλάδα».
142. Ulus, 23 Μαΐου 1946, «Η βοήθεια της Τουρκίας».
143. U. Keser, ό.π., πίν. 134.
144. Cumhuriyet, 4 Νοεμβρίου 1944, «Ένα παράδειγμα αρετής που δόθηκε από την Τουρκία».

https://atamdergi.gov.tr/tam-metin/121/tur 

 

 

 

Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma^[1]

 

 

 

 

 

Εγώ είμαι ρωμιός 

 

 

 

Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες! 

 

 

 

 

 

 

GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ 

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ

https://youtu.be/X1uKpV-tCus

 

 

 

 

 

theologos vasiliadis