Ἕλληνες, Γραικοὶ ἢ Ῥωμαῖοι; Hellenes ἢ Greeks;

Ἕλληνες, Γραικοὶ ἢ Ῥωμαῖοι; Hellenes ἢ Greeks;

 

 

Oι Σκοπιανοί, Βούλγαροι, Τούρκοι καί Αλβανοί μάς θεωρούν όχι απελευθερωτές, αλλά κατακτητές τής Μακεδονίας, τής Ήπειρου, τής Θράκης, τών νήσων τού Αιγαίου καί τής Κρήτης, καί οι Τούρκοι επιπλέον, μαζί μέ τούς Βρεταννούς, μας θεωρούν ότι προσπαθήσαμε νά κατακτήσομε τήν Κύπρον. 

 

Oλα αυτά ισχυρίζονται οι γείτονές μας βάσει του διεθνούς δικαίου. 

 

Α) Ανακεφαλαίωση τού προβλήματος

 

1) Η Βρεταννία, Γαλλία, Ρωσία καί Τουρκία διαμόρφωσαν τό διεθνές δίκαιο κατά τρόπον ώστε έξω από τήν Παλαιά Ελλάδα τού 1827-36 νά μή υπάρχουν υποψήφιοι Έλληνες γιά απελευθέρωση. 

 

Δέν αρκεί εδάφη νά ήταν κάποτε Ελληνικά. 

 

Θά έπρεπε σ’αυτά τά κάποτε Ελληνικά ή Μακεδονικά εδάφη νά υπήρχαν υποψήφιοι Έλληνες γιά απελευθέρωση. 

 

Σέ περίπτωση πού δέν υπήρχαν Eλληνες τότε πρόκειται γιά κατάκτηση. 

 

Εξ’απόψεως τών συνταγμάτων, τών Πρωτοκόλων, καί τής περί Κοραή νομοθεσίας τού 1827, δέν υπήρχαν πλέον Έλληνες/Hellenes-Grecs/Younan μέ ανάγκη απελευθερώσεως. 

 

Έξω από τά σύνορα τής Ελλάδος τού 1827-1836 υπήρχαν μόνον ελληνόφωνοι Ρωμαίοι/Grecs/Roum.

 

2) Οι Νέοι Eλληνες κατά προτροπή τών «Φιλελλήνων» αποφάσισαν νά υιοθετήσουν τό όνομα «Έλληνες γιά νά ρίχνουμε στάκτη στά μάτια τού κόσμου, πραγματικά Ρωμιοί» (Κωστής Παλαμάς 1901).

" Δηλαδή η τάξις τών βασιλέων καί ευγενών τής Ευρώπης ήθελαν επανάσταση όχι Ρωμαίων, αλλά Αρχαίων Ελλήνων, αφού μόλις πρό ολίγου κατέστειλαν τήν Γαλλο-Ρωμαϊκήν επανάσταση μέσω τού Ναπολέοντος τό 1799. 

 

Έτσι οι «Φιλέλληνες» κατάφεραν μέσω τού ψηφίσματος Αδαμαντίου Κοραή από τήν βουλήν τών Ελλήνων τό 1827 νά περάσουν νομικά τήν γραμμή ότι οι Έλληνες ήταν σκλαβωμένοι στούς Ρωμαίους τής Κων/πόλεως πρίν υποδουλωθούν στούς Τούρκους. 

 

Έτσι η Ελληνική Επανάσταση ήταν, όχι μόνον απελευθέρωση από τούς Τούρκους, αλλά καί από τούς Ρωμαίους. έτσι οι Hellenic-Greeks/Έλληνες/Younan δέν ταυτίζονται μέ τούς Greeks/Ρωμαίους/Roum. 

 

Ο Younan ειναι ο Έλλην καί ο Roum ειναι ο Ρωμαίος στά Τουρκικά καί στά Αραβικά. 

 

Έτσι ο βασιλεύς τών Ρωμαίων πού έπεσε επάνω στά τείχη τής Πόλεως κατήντησε στήν κειμένην μάλιστα Ελληνικήν νομοθεσίαν «ο τύραννος τών Ελλήνων.» [1] 

 

3) Γιά τούτο τό Πρωτόκολο τής 31ης Ιανουαρίου 1836 διαχωρίζει ποιοι Grecs έχουν τό δικαίωμα νά μεταναστεύσουν από τήν Τουρκίαν στήν Ελλάδα καί οι οποίοι από τώρα θεωρούνται Hellenes, «qui seront consideres des-a-present comme Hellenes». 

 

Τό γεγονός ότι οι Grecs έχουν γίνει από τώρα Hellenes δέν σημαίνει ότι δεν θά συνεχίσουν νά λέγονται Grecs στίς Ευρωπαϊκές γλώσσες, όπως φαίνεται στήν παράγραφον 6 τού ιδίου πρωτοκόλου. Δηλαδή δέν ταυτίζεται τό Grec μέ τό Hellene-Grec στήν περίπτωση τής Νέας Ελλάδος. 

Οι Τούρκοι καί Άραβες δέν ταυτίζουν τό Roum/Ρωμαίος μέ τό Younan/Έλληνες στή γλώσσα τους. Διά τούτο τό Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι όχι Younan, αλλά Roum. [2] 

 

4) Οι Γείτονες καί οι ξένοι διπλωμάτες νομίζουν ότι οι Έλληνες συγχέουν τούς ανωτέρω όρους τών Πρωτοκόλων καί τών Συνθηκών από σκοπούς επεκτατικούς. Στήν Ελληνική μετάφραση τού αναφερθέντος Πρωτοκόλου 31/1/1836 στήν συλλογή Δασκαλάκη γράφει ότι «θά θεωρούνται από τώρα Έλληνες...1. 

1) Όλοι οι Έλληνες...2. Οι Έλληνες...» Δηλαδή οι Έλληνες θά θεωρούνται από τώρα Έλληνες. 

 

5) Πάντως συμφέρει πολύ στούς Τούρκους καί στούς Βρεταννούς η περί ονομάτων σύγχυση εκ μέρους τών Ελλήνων. Φαίνεται ότι οι Τούρκοι ήδη χρησιμεύουν τήν εκ μέρους τών Κυπρίων εγκατάληψη τού Ρωμαίος καί τήν υιοθέτηση τού Έλλην ως απόδειξη ότι είναι έποικοι από τήν Ελλάδα. 

 

6) Τό ότι οι Έλληνες ήταν υπό τόν ζυγό τής Ρωμαιοσύνης, δηλαδή τών Βυζαντινών, υποστηρίζεται 

1) στά περί Ελλάδος τουριστικά εγχειρίδια, 

2) από σημαντικό αριθμό Ελλήνων ιστορικών, 

3) από τόν μέγα ιστορικό τών Φράγκων Νίκο Τσιφόρο, 

καί 4) από τό εκατόδραχμο πού φέρει τόν Κοραή από τότε πού εξαφανίσθηκε η Ρωμαιοσύνη. 

 

Β) Τά τεκμήρια 

 

1) Τά Συντάγματα 1822, 1823, 1827, 1832 καί 1844 μαρτυρούν ότι μόνον οι αυτόχθονες καί οι πολιτογραφηθέντες είναι Eλληνες. 

Δηλαδή οι Βρεταννοί, Φραντσέζοί καί Ρώσοι απεφάσισαν μέσω τών Νεο-Ελλήνων ποίοι είναι οι μόνοι Έλληνες.  

Τούτο έπραξαν σύμφωνα με τά πρώτα συντάγματα καί τήν αποδοχήν όλων τών παραγγελειών, λόγων καί συγγραμμάτων τού Αδαμαντίου Κοραή στήν Εθνική Συνέλευση τού 1827. 

 

2) Η Επανάσταση τής 3ης Σεπτεμβρίου τού 1843-44 έδιωξε όλους τούς Ρωμαίους πού είχαν γίνει παρανόμως Έλληνες καί είχαν διορισθεί στά υπουργεία κατά παράβαση τών Πρωτοκόλων. 

 

Υπεκίνησαν τήν επανάσταση οι τρείς Δυνάμεις γιατί ο Όθων υπέθαλπε τήν Μεγάλην Ιδέαν καί γιά τούτο είχε καταργήσει τήν διάκριση μεταξύ Ελλήνων καί Ρωμαίων. Ετσι διόρισε πολλούς Ρωμαίους στό δημόσιο, μεταξύ τών οποίων καί τόν μετέπειτα ιστορικόν Κωνσταντίνον Παπαρηγόπουλον. Διώχθηκε καί αυτός από τό Υπουργείο Δικαιοσύνης μέ τούς άλλους ως, μή Έλλην, Ρωμαίος. 

 

3) Τήν 30ην Μαρτίου 1863 η Εθνική Συνέλευσις εξέλεξε τόν Γεώργιον Α’ βασιλέα τών Ελλήνων. Εδόθη εσκεμμένως η εντύπωση ότι έγινε βασιλεύς τών Ελλήνων καί τών εκτός τής Ελλάδος Ελλήνων, δηλαδή τών Ρωμαίων. Οι Τούρκοι σαφώς είχαν δεχθεί τόν τίτλον αυτόν, αφού δέν είχε καμμίαν σχέση μέ τούς Ρωμαίους/Roum/Grec τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γιά τό υπόδουλο γένος τών Ρωμαίων καί γιά τούς Τούρκους ο Οικουμενικός Πατριάρχης θεωρείτο διάδοχος τού Βασιλέως τών Ρωμαίων.

 

Γ) Τεκμήριο Ιωάννη Καποδίστρια 

 

1) Ο Ι. Καποδίστριας υπέβαλλε τόν Απρίλιο 1828 σχέδιο στόν Τσάρον γιά τήν αναδιοργάνωση τών Βαλκανίων εν όψει τού πολέμου πού μόλις εκήρυξε εναντίον τής Τουρκίας. 

 

Τό σχέδιο Καποδίστρια πρόβλεπε τήν Κων/πολη ως πρωτεύουσα πέντε ημιαυτονόμων κρατών, δηλαδή τής Δακίας, τής Σερβίας, τής Ηπείρου, τής Μακεδονίας καί τής Ελλάδος. 

 

Τό 1805 ο Α. Κοραής είχε υβρίσει τούς Ρώσους. Εγραψε ότι οι Τούρκοι θα ξεπεράσουν τούς Ρώσους όταν πάρουν τά φώτα τής Ευρώπης. Τό 1827 είχε γίνει ο Κοραής Πατέρας τού Νέου Ελληνικού Εθνους καί Κυβερνήτης ο Καποδίστριας. 

Πάντως ο Ρωσικός στρατός διασχίζων τά Βαλκάνια ευρήκε τούς Βουλγάρους. 

Οι Ρώσοι τούς μετέβαλαν από Τουρκική φυλή σέ σλαβική καί στό σπόνδυλο τών σχεδίων τους στά Βαλκάνια. 

Απέριψαν τό σχέδιο τού Καποδίστρια πρός τό παρόν. Οι Ρώσοι συνθηκολόγησαν μέ τούς Τούρκους καί έφυγαν. Οι Ρώσοι κύρηξαν πόλεμον στήν Τουρκίαν τόν Απρίλιο τού 1877 πού κατέληξε στήν Συνθήκη τού Αγίου Στεφάνου 3/3/1878 μέ μία τεράστια Βουλγαρία πού μετά τέσσερες μήνες ανετράπη μέ τήν Συνθήκη τού Βερολίνου. 

 

2) Είχε μεταμορφωθεί τό σχέδιο τού Καποδίστρια ως εξής: 

α) Οι Τούρκοι είχαν διατηρήσει τό όνομα Ρωμανία γιά τά Βαλκάνια καί τήν έλεγαν Ρούμελη, χώρα τών Ρωμαίων. Η αλληλογραφία στήν Ελληνική Κυβέρνηση στό Ναύπλιο έφθανε από τά κρατη τής Ευρώπης μέ διεύθυνση τό Napli di Romania διά νά μή γίνει λάθος μέ τό Napli di Italia. Τώρα η Ρωμανία ταυτίσθηκε μέ μόνον τη Δακία. 

β) Η Μακεδονία μοιράσθηκε τελικά μεταξύ Βουλγαρίας, Ελλάδος καί Σερβίας/Γιουγκοσλαβίας. γ) Παρέμεινε η Ελλάς. 

δ) Παρέμεινε η Σερβία. 

ε) Η Ήπειρος έγινε τελικά Αλβανία. 

 

3) Ο σκοπός τών Ρώσων, τών Βρεταννών, τών Βουρβόνων (Φραντσέζων) καί τής Βατικανικής Ρωμανίας ήτο ο αφανισμός τής Ρωμαιοσύνης, δηλαδή τής πραγματικής Ρωμανίας, πού ήτο τό πραγματικό όνομα τής ανυπάρκτου Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. 

 

Δ) Η λύσις

Γιά νά βγούμε από τήν ανωτέρω νομική παγίδα δυνάμεθα νά πάρομε τή θέση ότι ημείς οι Hellenic-Greeks/Ελληνες/Younan απελευθερώσαμε τούς Greeks/Ρωμαίους/Roum πού ζούσαν υπό τόν Τουρκικόν ζυγόν στά αναφερθέντα τεμάχια τής χώρας μας πού ήταν κομμάτια τής Ρωμαιοσύνης. 

 

Έτσι παρακάμπτομε τά Πρωτόκολα, τά Ελληνικά συντάγματα, τόν Κοραή καί τούς Ελληνες «ιστορικούς» πού εξυπερετούν, ίσως από άγνοια, τούς εχθρούς τής πραγματικής Ρωμαιοσύνης.

 

Ε) Η Δυτική Ρωμαιοσύνη είναι τό κλειδί μας

 

1) Πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση βάσει τής Ρωμαιοσύνης νά καλλιεργήσει σχέσεις με όλα τά τεμάχια τής Ρωμαιοσύνης τής Ευρώπης. Η τεράστια μάζα τών μή ευγενών τής Δυτικής Ευρώπης είναι απόγονοι τών υποδούλων στούς Τεύτονες Ρωμαίων πού είχαν ως πρωτεύουσα τήν Κων/πολη. Τούτο μαρτυρείται από τά χρυσά νομίσματα πού έκοβαν στή Francia μέ τήν προτομή τών αυτοκρατόρων Κων/πόλεως από τόν Αναστάσιον Α’ (491-518) μέχρι τόν Ηράκλειον (610-641). Αριθμούνται οι απόγονοι αυτοί τών Ρωμαίων τουλάχιστο 250 εκατομμύρια. Oι βασιλείς καί ευγενείς τής Ευρώπης καί οι παπικοί καί Αγγλικανοί επίσκοποι είναι οι απόγονοι τών Τευτόνων κατακτητών τής Δυτικής Ρωμαιοσύνης.

 

2) Η Γαλλική Επανάσταση ήταν στή βάση της Επανάσταση τών Γαλλο-Ρωμαίων κατά τών Φράγκων. Τήν κατέστειλε ο Τοσκανο-Φράγκος Ναπολέων. Αλλά οι δημοκράτες Φράγκοι καί οι Γαλλο-Ρωμαίοι ανέτρεψαν τό έργον τού Ναπολέοντα τό 1848 καί τελικά τό 1870. Άν είχαμε καλλιεργήσει τό κοινό μας Ρωμαϊκό παρελθόν μέ τή Γαλλία ίσως δεν θά τήν είχαμε εχθρό μας τό 1921 όταν μαζί μέ τούς Βρεταννούς καί Ιταλούς άρχισαν τήν ανατροπή τής Συνθήκης τών Σεβρών υπέρ τών Νεο-Τούρκων μέ τά επακόλουθα.

 

3) Τά Υπουργεία τών Εξωτερικών τής Βρεταννίας, τής Γαλλίας, τής Ρωσίας καί τής Τουρκίας γνωρίζουν ακριβώς πώς οι Ρωμαίοι τής Ελλάδος έγιναν Αρχαίοι Ελληνες, αφού οι ίδιοι σχεδιάσανε τήν εν λόγω διαδικασίαν γιά τήν διάλυση τής Ρωμαιοσύνης. Αφού γράφουν στά βιβλία τους ότι μέ τό σημερινό όνομα Greeks εννοούμε αυτούς πού πιστεύουν ότι είναι Greeks.

 

Στ) H διαστολή Ελληνισμού καί Ρωμαιοσύνης είναι σκέτη πλαστογραφία

 

1) H πρώτη ιστορική μαρτυρία γιά τήν εθνικόητα τής Ρώμης, αρκετά πρίν εμφανισθούν οι πρώτες ιστορίες της, είναι στό «Περί ψυχής» έργον τού μαθητού τού Πλάτωνος Ηρακλίδου Ποντικού, όπου γράφει «πόλιν Ελληνίδα Ρώμην» μέσα από τά πλαίσια τής καταλήψεώς της από τούς υπερορίους (Γαλάτας) τό 390-389 π.Χ. Οι πρώτες τέσσερες ιστορίες τής Ρώμης εγράφηκαν από Ρωμαίους στά ελληνικά. 

Μαρτυρούν καί αυτές ότι η Ρώμη είναι Ελληνική.

 

2) Η αντιπαράθεση Ρωμαίων καί Ελλήνων είναι τό φρούτο τών Φράγκων καί τού Ναπολέοντος πού μάς σερβίρισε ο Κοραής καί πού τήν καλλιεργούν οι Βρεταννοί καί Ρώσοι μέ τήν βοήθειαν τών μιμητών τους Νέων Ελλήνων. 

 

3) Τό κόμμα τών Γαλλο-Ρωμαίων Ιακωβίνων (Jacobins) επαναστατών, οι λεγόμενοι Υπερόριοι (Montangards) τού Αυαντίνου λόφου, όπου κτίσθηκε μέρος τής Ρώμης, ήσαν υπερήφανοι γιά τήν καταγωγή τους από τήν Ρώμην καί τήν Πελοπόννησον. Αντί ο Κοραής νά μάθει απ’αυτούς τήν Ρωμαιοσύνη έμαθε από τούς Ολλανδούς καί τόν Ναπολέοντα νά μισεί τήν πραγματικήν Ελλάδα τού 1821, ακριβώς ως κάμουν αρκετοί Έλληνες ιστορικοί σήμερα. 

 

Ζ) Γιατί η πλαστογραφία

 

Η Ισπανική Ρωμανία ευρίσκετο κάτω από Γοτθική κατοχή από τό 629. O διοικητής τού Αυτοκράτορα τής Κων/πόλεως στήν Μαυριτανία, μέ έδρα τήν Ceuta, πέρασε τό 711 απένατι μέ τό στρατό του εκ Νουμιδo-Ρωμαίων καί προκάλεσε γενική επανάσταση τών Ισπανο-Ρωμαίων. Επέρασε καί Αραβικός στρατός που μόλις είχε φθάσει στήν περιοχή. Μάλλον χωριστά απελευθέρωσαν τήν Ισπανική Ρωμανία καί κατέστρεψαν τήν Ισπανικήν Γοτθίαν τό 711-719. Επαναστάτησαν καί οι Γαλλο-Ρωμαίοι πού συμμάχισαν μέ τούς Νουμιδο-Ρωμαίους καί Άραβες καί παρ’ολίγον νά καταστρέψουν τήν Φραγκίαν τό 732-739.

 

Οι Γαλλο-Ρωμαίοι πάλι επαναστάτησαν κατά τών Φράγκων τό 742. Εν συνεχεία οι Φράγκοι κατέκτησαν τήν Ρώμην τό 754-6 πού ήταν ακόμα μέρος τής ελευθέρας Ρωμανίας. Γιά πρώτη φορά τό 794 οι Φράγκοι ονομάσανε τήν Ρωμανίαν Graecia καί τούς πολίτες της αιρετικούς Graecοs. Όμως κράτησαν τό όνομα Ρωμανία γιά μόνον τό Παπικόν τους Κράτος. Από τότε άρχισαν τήν προπαγάνδα στούς υποδούλους Δυτικούς Ρωμαίους ότι μόνο το παπικό κρατος είναι η Ρωμανία. Οι Φράγκοι κράτησαν τό όνομα Ρωμαίοι Καθολικοί καί από τότε κρατούν μυστικό τήν ύπαρξη τής Ανατολικής Ρωμαιοσύνης σκεπάζοντές την κάτω από τά ονόματα αιρετικός, Γραικός καί Βυζαντινός. 

 

Τήν γραμμήν αυτήν υιοθέτησαν σχεδόν όλοι οι Τευτονικές φυλές, εκτός από τούς Σκανδιναβούς καί τούς Σάξονες υπό Νορμανδικήν κατοχήν. Έχασαν τήν επαφή τους μέ τήν Ορθοδοξίαν μετά τήν Άλωση. Τό κέντρον τής επιθέσεως κατά τής Ρωμαιοσύνης κατέστη τό Βατικανό όταν οι Φράγκοι έδιωξαν οριστικά πλέον τούς Ρωμαίους πάπες τό 1012-1046 γενόμενοι πάπες αυτοί.

 

Η) Συμπέρασμα 

 

Από τά ανωτέρω βλέπει κανείς 1) γιατί συνεχίζεται η πλαστογραφία τής Ρωμαιοσύνης μέ τήν πολύτιμη βοήθεια τών Νέων Ελλήνων, 2) γιατί στήν πραγματικότητα είμεθα Έλληνες καί Ρωμαίοι καί 3) γιατί επιπλέον συμφέρει καί νομικά νά είμεθα Ρωμαιοσύνη.

Σημειώσεις:

[1] Ίδε Αδαμαντίου Κοραή, Σάλπισμα Πολεμιστήριο.

[2] "Toujours entendu que, seront consideres des-a-present commes Hellenes, et prendront rang dans la categorie de ceux qui profiteront du droit d’emigration: 1) Tous les Grecs natifs du Territoire Ottoman, qui ont emigre avant le 16 Juin, 1830, et qui ne sont pas retourne en Turqie pour s’y etablir; 2) Les Grecs a qui le droit d’emigration a ete accorde par le Protocole du 16 Juin, 1830, et qui ont emigre la date du dit Protocole et le 9 Decembre, 1835, jour ou la Carte de la frontiere a ete remise a la Porte; pourvu toujours qu’ils aient rempli les conditions requises a cet egard par le present Acte."

Ἰωάννης Σ. Ῥωμανίδης
29-1-1992

 

 

 

https://pheidias.antibaro.gr 

 

 

theologos vasiliadis