Cache-Control: no-cache, no-store, must-revalidate
Μεγάλη ημέρα για την Ελλάδα.
Η πιο μεγάλη.
Είναι η επέτειος της προκήρυξης της επανάστασης για την απελευθέρωση από την Τουρκία.
Έτσι το λένε σ’ όλα τα παιδιά όταν θα κάτσουν στα θρανία του σχολείου.
Ότι ξεσηκώθηκαν οι γίγαντες οι Έλληνες μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς και κέρδισαν την ελευθερία τους.
Όχι, κύριοι.
Δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Κι αν σήμερα ο Έλληνας και η Ελλάδα είναι μία ιστορία της πλάκας οφείλεται στο ότι δεν του έχουν μάθει την αλήθεια και δεν ξέρει την ωμή πραγματικότητα.
Βεβαίως η Ελλάδα πέρασε πολλά τους δύο τελευταίους αιώνες όπως όλοι οι λαοί, όχι μόνον οι Έλληνες.
Δυνατά σενάρια πέρασαν και άλλοι λαοί, όμως ο Έλληνας παρά τη μεγάλη πρόοδό του, παρά την οικονομική του άνθηση, παρά τον εκσυγχρονισμό του και τον εξευρωπαϊσμό του παραμένει ένας σκέτος καραγκιόζης, ένας αδιόρθωτος απατεώνας και τον βλέπεις και τον φτύνεις διότι συνεχίζει να συμπεριφέρεται αντικοινωνικά, αντιλαϊκά, φουκαριάρικα με το αιώνιο αίσθημα του αδικημένου.
Και είναι μόνιμα στην κόντρα με το κράτος, με το δικό του κράτος, το οποίο ενώ δεν το βοηθάει, δεν το στηρίζει, δεν το ενισχύει από την άλλη έχει απαιτήσεις από το κράτος και το βρίζει.
Αυτός είναι ο Έλληνας διότι ακόμα από το σχολείο, από πιτσιρικάς την αίσθηση και την έννοια του κράτους την παίρνει βλέποντας τις φωτογραφίες των κατσαπλιάδων οπλαρχηγών του 1821 ή εκείνων των προδοτών πολιτικών, αυτών των Μαυροκορδάτων και Κωλλέτηδων, που ήταν τα μεγαλύτερα λαμόγια.
Ποια Ελλάδα;
Όταν ο Έλληνας από μαθητούδι στο σχολείο δεν αντικρύζει στο τοίχο κρεμασμένες τις μορφές του Σωκράτη και του Πλάτωνα, όταν δεν μαθαίνει έτσι όπως πρέπει να μάθει για τον Ηράκλειτο και τον Αριστοτέλη κι ασχολείται με τον απατεώνα τον Παπαφλέσσα, τότε δεν έχεις άλλο αποτέλεσμα από αυτό το σημερινό νούμερο που κυκλοφορεί ως πασοκτζής και νεοδημοκράτης και αριστερός ελάτε να γελάσουμε.
Αποδυτηριάκιας μιλάει.
Ποια επανάσταση του 1821 και ποια ελευθερία;
Σε παρακαλώ.
Δεν έγινε καμία επανάσταση και είναι τεράστιο παραμύθι ότι οι Έλληνες δεν άντεχαν άλλο τον Τούρκο.
Μια χαρά τα πήγαιναν 400 χρόνια με τους μπουνταλάδες και τα χαϊβάνια τους Τούρκους και θα ζούσαν άλλα 400 χρόνια με τους μεμέτηδες
αν κάποιοι έξω από την Ελλάδα και άσχετοι με την Ελλάδα δεν έστηναν το 1821.
Κι όχι μόνον στήθηκε το έργο εκτός Ελλάδος αλλά και η «ελευθερία» των Ελλήνων από τους Τούρκους προήλθε με την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στο Ναυαρίνο.
Όχι από τους Έλληνες, βέβαια, αλλά από τους τρεις ξένους στόλους, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας.
Το 1821 είναι δουλειά ξένων μυστικών υπηρεσιών κι έγινε με σχέδιο οργανωμένο.
Όπως στο λέω.
Ο Έλληνας δεν είχε σχέδιο για την επανάσταση, ούτε ήθελε να διώξει τους Τούρκους.
Για ποιο λόγο να το κάνει, άλλωστε; Διότι τον έχει στην πείνα ο Τούρκος, ούτε τον υποχρέωνε να πληρώνει πολλούς φόρους.
Τον έσωσε τον Έλληνα ο Τούρκος διότι όταν κατέλαβαν την χώρα οι δυνάμεις του σουλτάνου οι Έλληνες έδιναν λιγώτερους φόρους απ’ όσους στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου.
Ούτε για κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους ξεσηκώθηκε ο Έλληνας όπως ήθελαν να λένε οι οπαδοί του Μαρξ και του Λένιν.
Ούτε για εθνικούς και πατριωτικούς λόγους πήραν τα χατζάρια οι γενναίοι Έλληνες να πολεμήσουν του Τούρκο.
Είπαμε.
Στημένη δουλειά 100% απ’ έξω ήταν η επανάσταση του 1821 και όπως είχε γράψει ο αποδυτηριάκιας το 1989 σ’ ένα κυριακάτικο σεντόνι με το πιστόλι στον αυχένα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε στις 25 Μαρτίου 1821 το λάβαρο της επανάστασης.
Είναι δυνατόν ο ανώτερος κλήρος και οι κοτζαμπάσηδες να θέλουν το κακό τους, δηλαδή να φύγει ο Τούρκος; «Σήκωσε τη σημαία, παπά, διαφορετικά σου τινάζουμε τα μυαλά στον αέρα…» τον απείλησαν στα ίσα τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και… ευλόγησε έτσι το ξεκίνημα της επανάστασης.
Ας μην κρυβόμαστε και μην παραμυθιάζεστε.
Από το 146 που σας κατέλαβαν οι Ρωμαίοι αυτά τα 170 χρόνια που είστε ελεύθεροι, μετά το διώξιμο του Τούρκου, είναι μία ελευθερία δανεική.
Ελευθερία δοσμένη από τους ξένους στόλους στο Ναυαρίνο.
Αυτοί σας ελευθέρωσαν τέλη 1827.
Αυτοί σακάτεψαν τον στόλο τον τουρκοαιγυπτιακό.
Ο Ιμπραήμ τα είχε ρημάξει όλα.
Ένα Ναύπλιο έμενε όλο κι όλο.
Αφ’ ότου είχε πέσει και το Μεσολόγγι, το τελευταίο στήριγμα, έπεσε και το κάστρο της Αθήνας.
Τότε, μόνον τότε, όταν η Ελλάδα ήταν έτοιμη μπουκιά για τον Τούρκο, τότε πήρανε οι ξένοι την απόφαση της επέμβασης.
Πήρες χαμπάρι;
Στήθηκες στα πόδια σου με δανεική ελευθερία.
Και η συμφωνία της ναυμαχίας του Ναυαρίνου ισχύει μέχρι σήμερα, κύριε μαλάκα.
Δεν έχει απελευθερωθεί ακόμα η Ελλάδα.
Ο Ομέρ Βρυώνης κατέβαινε από Στερεά Ελλάδα για να συναντήσει τον στρατό του Ιμπραήμ στον Μωρηά.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΧΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.
Ποια επανάσταση του 1821;
Ποια Ελεύθερη Ελλάδα;
Είπαμε.
Δεν είπαμε;
Μόνο το Ναυαρίνο είχε μείνει ελεύθερο και η Ύδρα με τις Σπέτσες.
Στόλος δεν υπήρχε.
Τα πολεμικά σου είχαν γίνει πειρατικά και την έπεφταν σ’ όλα τα ξένα εμπορικά.
Είχε καταρρεύσει αυτό που λέγεται ελληνική επανάσταση.
Ούτε ένα πλοίο ελληνικό δεν εμφανίσθηκε στο Ναυαρίνο.
Ούτε ένα πλοίο ελληνικό απ’ όσα είχαν παρουσιάσει νίκες, επιτυχίες με τους Τούρκους στη θάλασσα.
Η αποφασιστική κρίσιμη στιγμή, αν η Ελλάδα θα παρέμενε τουρκική επαρχία
ή, θα μετατρεπότανε και ουσιαστικά σε αγγλικό προτεκτοράτο ήταν η ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Κι αυτή σημαδεύτηκε από τη ΜΗ συμμετοχή την ελληνική. Καθάρισαν Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία. Στο Ναυαρίνο σκοτώθηκαν Έλληνες ναυτικοί. Δεν λέω ότι δεν σκοτώθηκαν. Ήταν, όμως, οι κωπηλάτες και οι ναύτες των τουρκικών πλοίων.
Τι να λέμε τώρα. Τον καλύτερό τους ναύαρχο στείλανε οι Γάλλοι και με στόλο που είχε 450 κανόνια περιπολούσε και έκοψε τις εφοδιοπομπές του Ιμπραήμ.
Ένα γάτο, έναν πολεμοψημένο στρατιωτικό διότι πάντα ενδιαφέρει και απασχολεί αυτή η κουκίδα στο Αιγαίο, αυτό το μικρό κομμάτι του πλανήτη.
Που είναι το Ναυαρίνο;
Προς τα πού πέφτει;
Στο Βόλο είναι ή στη Πύλο, στην Άνδρο ή στα Γιάννενα;
Για πάρτε μία κάμερα και μπείτε μέσα στο Big Brother να ρωτήσετε αυτούς που έχετε κλείσει μέσα.
Η βγείτε έξω στο δρόμο.
Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν το τόπο της κορυφαίας στιγμής της… ελευθερίας τους.
Ποιο 1821;
Με ελεύθερα σημεία μόνον το Ναύπλιο και την Ύδρα κι όλη την Ελλάδα τουρκική οι Έλληνες παρουσιάζονταν εθελοντικά να υπηρετήσουν στον οθωμανικό στρατό για να γλυτώσουν το κεφάλι τους.
Η προδοσία της προδοσίας.
Και όπως είπα οι του Μιαούλη χυμάγανε στα αυστριακά πλοία για να ζήσουν από τις πειρατείες.
Κι εκεί, στο απόλυτο φουντάρισμα, στο έλεος, κι εκεί που περίμενες να κουβαληθούν τα χοντρά φουσάτα από τον Σουλτάνο με 200.000 στρατό και να κάψουν όλη την χώρα, εκεί που δεν υπάρχουν πλέον εστίες αντιστάσεως μπαίνουν στο κόλπο οι φράγκοι με τους Ρώσους.
Διότι τότε το γαιοπολιτικό παιχνίδι ήθελε μεν τον περιορισμό της τουρκικής αυτοκρατορίας αλλά από την άλλη δεν ήθελε στην Ελλάδα ένα ανεξάρτητο κράτος.
Γι’ αυτό και ο ενωμένος στόλος των ξένων δεν κτύπησε όταν ήταν στα επάνω της η ελληνική επανάσταση αλλά καθάρισε τη μπουγάδα όταν είχαν τεζάρει οι Έλληνες.
Οι ξένοι, λοιπόν, σ’ ελευθέρωσαν, κύριε, όχι εσύ, που σφαζόσουν οκτώ χρόνια με τον Τούρκο αλλά βρέθηκες πάλι στο σημείο ζερό.
Κι επειδή δεν παρήγαγες ούτε πατάτα, αυτοί οι ξένοι πάλι αποφάσισαν να σε δανείσουν δύο εκατομμύρια δουκάτα για να πληρώσεις αποζημιώσεις, να σπείρεις τα χωράφια σου, να φτιάξεις τα ελαιοτριβεία σου, να στήσεις τα πλοία σου.
«Κέρδισες» έναν πόλεμο χαμένο και σήκωσες κεφάλι ως κράτος με τα λεφτά των ξένων.
Πλάκα κάνουμε;
Οι πλιατσικολόγοι που ορμούσαν με άδεια χέρια στα χωριά και δεν άφηναν κουραμάνα για κουραμάνα αυτοί σε απελευθέρωσαν;
Μόνοι σας απελευθερωθήκατε εσείς οι ραγιάδες από τους κωλομπαράδες τους Τούρκους;
Να ρωτήσω κάτι.
Γιατί οι Έλληνες άρχισαν να γιορτάζουν το 1821 μετά από 17 χρόνια;
Όπως στο λέω.
Για πρώτη φορά γιορτάστηκε η επέτειος της ελληνικής επανάστασης το 1838.
Γιατί, ρωτάω.
Μήπως διότι οι τότε Έλληνες γνώριζαν πολύ καλά ότι οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει τίποτα το 1821;
Πέφτει το 1974 η χούντα, αυτό το καλαμπούρι που το ονόμαζαν στρατιωτική δικτατορία, και στο τάκα – τάκα από το 54% του Καραμανλή γίνεται το 1981 το 48% του ΠΑΣΟΚ και του …σοσιαλισμού.
Φοβερά πράγματα.
Παραμύθι στο παραμύθι.
Οι… αντιστασιακοί έρριξαν τη χούντα, όπως κοτζαμπάσηδες, φαναριώτες, όλο αυτό το σκυλολόϊ που υπηρέτησε συνειδητά την Τουρκία… μαζικοποιήθηκε στον… αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδος.
Α, παρασύρθηκα.
Μπέρδεψα το πόσο εύκολα συνεργάτες και υπηρέτες της χούντας έγιναν σοσιαλιστές, όπως είχαν στρατευθεί στον αγώνα του έθνους οι άρχοντες και προδότες της Ελλάδος το 1821.
Μη ξεφεύγω, λοιπόν.
Επί του θέματος.
Με την τουρκοκρατία σώθηκε η Ελλάδα.
Αυτό λέει ο αποδυτηριάκιας.
Ευτυχώς που η Ελλάδα ήταν κατακτημένη 400 χρόνια στον Τούρκο.
Γι’ αυτό και υπάρχει ακόμα στον χάρτη η Ελλάδα. Αποδυτηριάκιας μιλάει.
Ευλογία θεού ήταν η τουρκική σκλαβιά.
Βεβαίως έμεινε πίσω η Ελλάδα με τον Κιοπόγλου Κιοπέκ.
Γλύτωσε, όμως, η Ελλάδα και η θρησκεία της και η γλώσσα της και κάποια άλλα ψιλοπραγματάκια που σαν καβάτζα φθάνουν για να κάνεις το άλμα.
Βάρβαρος ασιάτης ο Τούρκος, καριόλης και εξοντωτικός.
Αποδυτηριάκιας μιλάει.
Μπήκα σε λούκι, όμως.
Και δεν θα το διαβώ σήμερα διότι δεν με παίρνει ο χώρος.
Μία στήλη έχω, όχι μία σελίδα ολόκληρη.
Μπορεί η 25η Μαρτίου 1821 να σηματοδοτεί την παλιγγενεσία του ελληνικού έθνους δεν είναι όμως η ημερομηνία που απελευθερώθηκαν όλες οι περιοχές που απαρτίζουν σήμερα την Ελλάδα.
Αντίστοιχα το 1453, χρονολογία που σηματοδοτεί το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δεν σημαίνει ότι το σύνολο του ελλαδικού χώρου βρέθηκε υπό τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το “400 χρόνια σκλαβιά” είναι ένας γενικός μέσος όρος καθώς υπήρχαν περιοχές που δεν υποδουλώθηκαν ποτέ , άλλες που βρέθηκαν μόνο 100 χρόνια κάτω από τον Οθωμανικό έλεγχο και άλλες που απελευθερώθηκαν μετά από 500 και χρόνια στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Στον χάρτη που επιμελήθηκε ο ArcGreek – τον οποίο τον ευχαριστούμε για την παραχώρηση χρήσης – παρουσιάζονται κατά προσέγγιση οι περιοχές και οι χρονολογίες οθωμανικής κατάκτησης ανά περιοχή με τις αντίστοιχες περιοχές και χρονολογίες απελευθέρωσης. Από τις χρονολογίες προκύπτει και ο συνολικός χρόνος οθωμανικού ελέγχου, κατά προσέγγιση, ανά περιοχή της ελλαδικής επικράτειας.
Όπως μας ανέφερε ο δημιουργός του χάρτη πηγές του ήταν τόσο καταγραφές της ελληνικής ιστορίας π.χ. Βακαλόπουλος όπως και εγκυκλοπαιδικές πηγές.
Όπως φαίνεται από τον χάρτη σχεδόν όλη η Βόρεια Ελλάδας (σ.σ. με εξαίρεση τον σημερινό νομό Χαλκιδικής και μέρος αυτού της Θεσσαλονίκης) βρέθηκαν υπό οθωμανική κυριαρχία για περισσότερα από 500 χρόνια με τους νομούς Έβρου και Ροδόπης να είναι οι μόνοι που ξεπέρασαν τα 550 χρόνια. Λόγω γεωγραφικής θέσης ήταν η πρώτη περιοχή που οι Οθωμανοί κατέλαβαν στον ελλαδικό χώρο το 1362 και η τελευταία από την οποία αποχώρησαν το 1919.
Αντίθετα δεν υποδουλώθηκαν ποτέ τα Επτάνησα που βρίσκονταν την συγκεκριμένη περίοδο υπό τον έλεγχο Ιταλών και Γάλλων, η Μάνη και τα Σφακιά τα οποία όμως πλήρωναν φόρο υποτέλειας στην Πύλη.
Πηγή: news247.gr
Νοτιότερα, το 1389 ο Βαγιαζήτ κατέλαβε το Κίτρος κι έφτασε στον Όλυμπο
και το 1393 κατέλαβε το κάστρο των Σερβίων παρά τη σφοδρή αντίσταση των
υπερασπιστών του. Ίσως αναρωτιούνται πολλοί αναγνώστες γιατί δεν
αναφέραμε την Κοζάνη. Όπως δέχονται ο Π. Λιούφης, ο αείμνηστος Μιχάλης
Παπακωνσταντίνου και τεκμηριώνει με στοιχεία ο Ευάγγελος Θ. Πριώνης, στη
θέση της Κοζάνης ως τα τέλη του 14ου αιώνα υπήρχαν πυκνά δάση και μόνο
μερικοί συνοικισμοί κτηνοτρόφων. Μετά το 1390, φαίνεται ότι οι Ηπειρώτες
Χριστιανοί, μην αντέχοντας τις αλβανικές και οθωμανικές επιδρομές,
έφυγαν από τον τόπο τους κι εγκαταστάθηκαν εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η
Κοζάνη.
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του «ΜΙΑ ΒΟΡΕΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ (1400 – 1912)», αναφέρει ότι
πιθανότατα το χωριό από το οποίο ξεκίνησαν οι Ηπειρώτες και ίδρυσαν την
Κοζάνη ή Κοζιάνη, όπως ονομαζόταν παλιότερα η πόλη, ονομαζόταν Κόζδιανη ή
Κόστιανη και καταστράφηκε εκείνη την εποχή.
Όπως αποδεικνύει ο
Ευάγγελος Θ. Πριώνης, στα «Πωγωνησιακά Χρονικά», το χωριό προέλευσης των
Ηπειρωτών, ήταν η Καστάνιανη Πωγωνίου Ιωαννίνων, ακμάζουσα κωμόπολη
τότε, που υπέστη μεγάλες καταστροφές από τουρκαλβανικές επιδρομές. Στο
χωριό αυτό, το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα και είναι ένα από τα
αρχαιότερα της Ηπείρου κατά τον N. Hammond, έχουμε αναφερθεί σε αρκετά
άρθρα μας.
Όπως είναι φυσικό, η τουρκική κατάκτηση της Μακεδονίας, οδήγησε στην
αλλοίωση της εθνολογικής της σύνθεσης. Μετά το 1385, Γιουρούκοι, με
κέντρο τα Γιαννιτσά, αλλά και Τούρκοι γεωργοί και βοσκοί εγκαταστάθηκαν
σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας. Αν σκεφτούμε ότι η Μακεδονία
απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό το 1912-1913, συμπεραίνουμε ότι
πολλές πόλεις της παρέμειναν υπό τουρκική κατοχή για 530, περίπου,
χρόνια…
Οι Τούρκοι στην Ήπειρο
Όπως γράφει ο Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, στο βιβλίο του «ΗΠΕΙΡΟΣ»: «Ο
ποταμός Γενούσος (Σκούμπη) αποτελεί το φυσικό διαχωριστικό όριο της
Ηπείρου από την Αλβανία. Ολόκληρη η περιοχή από τον Γενούσο ( Σκούμπη) ,
μέχρι τον Αμβρακικό Κόλπο υπήρξε ανέκαθεν μια αδιάσπαστη γεωγραφική και
εθνολογική ενότητα που συγκροτούσε την Ήπειρο».
Το 1372 οι Αλβανοί κατέλαβαν το Αργυρόκαστρο. Από τα τέλη του 14ου
αιώνα οι Τούρκοι άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στην Ήπειρο.
Κατέλαβαν τη Δρυινούπολη, την Αυλώνα (1417) , τη Δρόπολη και το
Αργυρόκαστρο (1434). Δύο φορές (1388 και 1400) , κατέλαβαν το κάστρο των
Ιωαννίνων, το οποίο όμως ανακατέλαβε ο Κάρολος Α΄ Τόκο, της επιφανούς
ιταλικής οικογένειας των Τόκο. Τα Γιάννενα παραδόθηκαν τελικά ειρηνικά
στους Τούρκους το 1431, γι΄αυτό και εξασφάλισαν πολλά προνόμια. Το 1449,
οι Τούρκοι κατέλαβαν και την Άρτα, της οποίας ηγεμόνας τότε ήταν ο
Κάρολος Β΄ Τόκο. Το 1460, ο τελευταίος Τόκο, ο Λεονάρδος, εκδιώχθηκε από
τους Τούρκους από τα τελευταία φρούρια που είχε στην κατοχή του, τη
Βόνιτσα και το Αγγελόκαστρο που ανήκουν βέβαια σήμερα στην
Αιτωλοακαρνανία.
Το Σούλι και η Χιμάρα, αποτελούσαν σταθερές εστίες αντίστασης στους
Τούρκους κατακτητές. Ο Λιαζ ( Ηλίας) πασάς, εξωμότης Χριστιανός από την
Αυλώνα με τη βοήθεια του ναυάρχου Σινάν Πασά, κατέλαβε το 1518 τη
Χιμάρα, ωστόσο έδωσε τόσο πολλά προνόμια στους κατοίκους της, ώστε
ουσιαστικά αυτοί διατήρησαν την ανεξαρτησία τους σχεδόν ολοκληρωτικά και
πρωταγωνίστησαν σε πολλά επαναστατικά κινήματα. Δεν μπορούμε να μιλάμε
για «ενιαία κατοχή» της Ηπείρου, καθώς οι Ενετοί που κατείχαν την
Κέρκυρα και οι Ισπανοί που κατείχαν τη Νεάπολη της Ιταλίας, παρακινούσαν
τους Παργινούς και τους Χιμαριώτες να ξεσηκωθούν. Έτσι, το 1579 οι
Ενετοί κατέλαβαν το Σοποτό και το φρούριο της Νίβιτσας (1571).
Στη συνέχεια οι Ενετοί κατέλαβαν την περιοχή της Δρόπολης και το
Αργυρόκαστρο και πολιόρκησαν το φρούριο Γαρδίκι. Όμως, σύντομα οι Ενετοί
αποχώρησαν και άφησαν και τους Ηπειρώτες στο έλεος των Τουρκαλβανών.
Ανάλογα επαναστατικά κινήματα έγιναν και τα επόμενα χρόνια. Πάντως, ένα
κομμάτι της Ηπείρου, ως την Άρτα, εντάχθηκε στο ελληνικό κράτος το 1881
ενώ τα Γιάννενα και η υπόλοιπη Ήπειρος, απελευθερώθηκαν το 1913. Οι
Ηπειρώτες δηλαδή έμειναν κάτω από τον τουρκικό ζυγό από 432 χρόνια
(Άρτα) έως 482 χρόνια (Γιάννενα και άλλες περιοχές).
Η τουρκική κατάκτηση της Θεσσαλίας
Η παρουσία των Τούρκων στη Θεσσαλία, άρχισε από τα τέλη του 14ου αιώνα.
Το 1393 ο σουλτάνος Βαγιαζήτ, εγκαταλείποντας τις επιχειρήσεις του στη
Μικρά Ασία, πέρασε στην Ευρώπη και από τη Μακεδονία ήρθε στη Θεσσαλία.
Ωστόσο, άλλες πηγές, αναφέρουν ότι πρώτη Θεσσαλική πόλη που κατακτήθηκε
από τον Εβρενό μπέη, ήταν η Λάρισα (1388), κάτι που σημαίνει ότι οι
Τούρκοι είχαν παρουσία στη Θεσσαλία από τη δεκαετία του 1380. Πάντως,
κατά τον Λαόνικο Χαλκοκονδύλη, το 1396 υποτάχθηκαν στους Τούρκους η
Λάρισα (οριστικά αυτή τη φορά), τα Τρίκαλα, ο Δομοκός, η Λαμία και η
Υπάτη, παλιά πρωτεύουσα του Θεσσαλικού κράτους, που ονομάστηκε από τους
Τούρκους Πατρατζίκ.