ΤΑ ΕΘΝΗ ΕΠΙΝΟΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ
- Παλαιότερα οι άνθρωποι δεν σκέφτονταν με την έννοια του έθνους, όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Το πότε γεννήθηκε η έννοια τού έθνους απασχολεί κυρίως τους εθνικιστές διανοούμενους, οι οποίοι συγκροτούν ένα αφήγημα περί της παλαιότητος του έθνους τους. Όσο πιο αρχαίο το έθνος, όσες περισσότερες περγαμηνές αρχαιότητας έχει, τόσο το καλύτερο.
- Δύο είναι οι τύποι δημιουργίας του σύγχρονου έθνους: ό ένας είναι από το κράτος στο έθνος. Συνήθως αυτός ο τύπος συνδέεται με την έννοια του πολίτη και εντοπίζεται ιστορικά στην Δυτική Ευρώπη. Ο άλλος είναι μέσω της συναισθηματικής και πολιτισμικής πρόσδεσης, που οδηγεί στο αίτημα για την δημιουργία κράτους.
- Στην περίπτωση της Ελλάδας, το αφήγημα περί της τρισχιλιετους ελληνικής συνέχειας στο χώρο και το χρόνο διαμορφώθηκε σταδιακά στον 19ο αιώνα χάρη στο ιστοριογραφικό έργο τού Σπ. Ζαμπέλιου και βεβαίως τού Κ. Παπαρρηγόπουλου.
- Αυτό που παρατηρούμε σήμερα δεν είναι η εξαφάνιση των εθνών μέσα στην παγκοσμιοποίηση, αλλά μια αναδιάταξη των σχέσεων μεταξύ τού έθνους και τού κράτους∙ μεταξύ τού έθνους και τού εδάφους.
Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων η ιστορικός δρ. Άντα Διάλλα σε συνέντευξη, που παραχώρησε στην «Ελεύθερη Έρευνα».
| Η κ. Διάλλα έχει σπουδάσει στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάσκει Ευρωπαϊκή Ιστορία στο τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών) και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει διδάξει Ρωσική Ιστορία και Ιστορία της Ανατολικής Ευρώπης στα Πανεπιστήμια της Κρήτης και της Θεσσαλίας. Από το 1992 έως το 2009 εργαζόταν ως ερευνήτρια στο Ιστορικό Αρχείο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (από το 2005 ως διευθύντρια). Συμμετέχει στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού Historein. Ειδικεύεται στην ιστορία της Ρωσίας. |
 |
«Ε.Ε.»: Κυρία Διάλλα, πότε δημιουργήθηκε η έννοια τού έθνους;
- H λέξη, που προέρχεται από το λατινικό natio, είναι πολύ παλιά, ωστόσο με τη σημερινή της έννοια είναι προϊόν της νεότερης εποχής. Νωρίτερα οι άνθρωποι σκέφτονταν με όρους τοπικούς, σε ποιόν ηγεμόνα και σε ποιά θρησκεία ανήκουν, αλλά δεν σκέφτονταν με την έννοια του έθνους, όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Το βασικό ερώτημα στις σύγχρονες συζητήσεις περί έθνους δεν είναι να ανακαλύψουμε τη ληξιαρχική πράξη γέννησής του. Αυτό είναι κάτι, που απασχόλησε στο παρελθόν και απασχολεί κυρίως τους εθνικιστές διανοούμενους, οι οποίοι συγκροτούν ένα αφήγημα περί της παλαιότητος του έθνους τους. Όσο πιο αρχαίο το έθνος, όσες περισσότερες περγαμηνές αρχαιότητας έχει, τόσο το καλύτερο.
Στον 20ο αιώνα και ιδιαίτερα στα τέλη του, οι συζητήσεις για το έθνος και τον εθνικισμό πύκνωσαν. Υπάρχουν λοιπόν πάρα πολλές συζητήσεις για το έθνος και πάρα πολλές θεωρίες.
«Ε.Ε.»: Δηλαδή, όσα είναι τα έθνη, άλλες τόσες είναι και οι θεωρίες περί έθνους;
- Αυτό υποστηρίζουν πολλοί σύγχρονοι και έγκυροι μελετητές τού φαινομένου, δεδομένου, ότι ό εθνικισμός είναι ένα πρωτεϊκό φαινόμενο και δεν υπάρχει μια θεωρία, που να εξηγεί πειστικά όλες τις περιπτώσεις του εθνικισμού ανά τον κόσμο. Αν αφήσουμε κατά μέρος τον εθνικιστικό λόγο, από την οπτική των επιστημόνων, η δυσκολία έγκειται, στο ότι ζούμε μέσα στο έθνος και συνεπώς οι αναλυτικές μας κατηγορίες είναι ίδιες με αυτές που χρησιμοποιούνται στον καθημερινό λόγο, στο δημοσιογραφικό, τον πολιτικό.
Το έθνος δεν είναι μια προαιώνια κοινότητα ανθρώπων. Η διαδικασία διαμόρφωσης των εθνών είναι ανομοιογενής στο χώρο και τον χρόνο. Το σύγχρονο συγκεντρωτικό κράτος, με τους μηχανισμούς ομογενοποίησης που διαθέτει, όπως χάριν παραδείγματος η γραφειοκρατία, η εκπαίδευση, ο στρατός, οι τελετές, είναι σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης των σύγχρονων εθνών, τουλάχιστον στη δυτική Ευρώπη. Αλλά και ο «εντυπος καπιταλισμός» συμβάλει στη διαμόρφωση των «φαντασιακών κοινοτήτων» -κατά την θεωρία του Μπ. Άντερσον- όπου η έννοια του έθνους συγκροτεί δεσμούς αφοσίωσης και αγάπης μεταξύ ανθρώπων, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Τα έθνη πράγματι επινοούνται και κατασκευάζονται, αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι δεν είναι πραγματικά. Νομίζω, ότι θα πρέπει να εννοήσουμε το έθνος ως μια γλώσσα εκφοράς τής σύγχρονης πολιτικής∙ ως ένα κοινωνικά αποδεκτό τρόπο, να βλέπει και να ερμηνεύει κανείς τον εξωτερικό κόσμο, την ανθρώπινη δράση και τους θεσμούς κοινωνικής οργάνωσης.
Η γλώσσα τού εθνικισμού είναι ένας νεωτερικός τρόπος, για να κατανοούμε έννοιες όπως το «συνανήκειν», το «σύνορο», την «αφοσίωση». Μέσα από τέτοιες διαδικασίες οι έλληνες πιστεύουν, ότι είναι έλληνες κι ό,τι αυτό σημαίνει για τη κοινωνική και πολιτική τους οργάνωση και την θέση τους στον κόσμο.
«Ε.Ε.»: Πως μιλάμε για συνέχεια του ελληνικού έθνους, αφού μέχρι τον 18ο αιώνα δεν υπήρχε ελληνικό κράτος;
- Οι ερευνητές μιλάνε για δύο τύπους δημιουργίας τού σύγχρονου έθνους: ο ένας είναι από το κράτος στο έθνος και συνήθως αυτός ο τύπος συνδέεται με την έννοια τού πολίτη και εντοπίζεται ιστορικά στη δυτική Ευρώπη. Ο άλλος είναι μέσω της συναισθηματικής και πολιτισμικής πρόσδεσης, που οδηγεί στο αίτημα για την δημιουργία κράτους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι δύο τύποι συνυπάρχουν, αν και σε διαφορετικό βαθμό σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση.
 |
Στην ελληνική περίπτωση, το αφήγημα περί της τρισχιλιετούς ελληνικής συνέχειας στο χώρο και το χρόνο διαμορφώνεται σταδιακά στον 19ο αιώνα. |
«Ε.Ε.»: Κάποτε, επί γαλλικής επανάστασης επί παραδείγματι υπήρχε ο «υγιής» εθνικισμός. Πώς η έννοια συνδέεται με τον σωβινισμό και το ρατσισμό;
- Δεν ξέρω τι σημαίνει «υγιής» και τι «άρρωστος» εθνικισμός∙ γιατί και στον εθνικισμό θα απέφευγα να του αποδώσω ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά. Ο εθνικισμός είναι ένα φαινόμενο πρωτεϊκό, δηλαδή μεταλλάσσεται. Έχει συνδεθεί με το δικαίωμα της λαϊκής κυριαρχίας, με το δικαίωμα του πολίτη, με τις ελευθερίες, μ΄ αυτή την έννοια τής Δημοκρατίας. Η άλλη όψη του εθνικισμού είναι, ότι παράλληλα εγκλείει και αποκλείει άτομα. Όσοι δηλαδή είναι μέσα στην Κοινότητα απολαμβάνουν τα δικαιώματα, ενώ αποκλείονται όλοι εκείνοι, που κατά την αντίληψη των εθνικιστών, πρέπει να είναι έξω από την Κοινότητα.
Συνεπώς, οι ομάδες που είναι μέσα στην Κοινότητα, συμπεριφέρονται προς εκείνους που είναι έξω από αυτή με ένα είδος αντιπαλότητας έως εχθρότητας εάν κινδυνεύουν, εξ ού και όλες αυτές οι συζητήσεις πάλι στον 20ο αιώνα περί ανταλλαγής πληθυσμών, γενοκτονιών, εθνοκάθαρσης κλ.π., που είναι μέσα στην έννοια της καθαρότητας.
Στο όνομα του έθνους λοιπόν, έχουν γίνει και προσπάθειες εκδημοκρατισμού, αλλά και πολλά εγκλήματα. Η νομική θεσμοθέτηση τής ιδέας τής εθνικής αυτοδιάθεσης μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χάρισε σε 60 περίπου εκατομμύρια ευρωπαίους κράτος, αλλά μετέτρεψε παράλληλα άλλα 25 εκατομμύρια σε μειονότητες.
Η συνταγματική κατοχύρωση τής ανάπτυξης διά τής παιδείας τής εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των νεοελλήνων. (Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 16, παρ. 2).
«Ε.Ε.»: Στην Ελλάδα, η εθνική ταυτότητα έχει ταυτισθεί με τη θρησκευτική σε σημείο, ώστε μερικοί να ισχυρίζονται, ότι εάν χαθεί η ορθόδοξη πίστη, θα χαθεί και η εθνική ταυτότητα.
- Δεν νομίζω, ότι ο ελληνικός εθνικισμός ως προς αυτό αποτελεί ιδιοτυπία ή είναι μια αποκλίνουσα περίπτωση. Δείτε π.χ. το ρόλο της ορθοδοξίας στο ρωσικό ή το σερβικό περιβάλλον, ή τον ρόλο του καθολικισμού στο ισπανικό ή το πολωνικό. Στα περισσότερα εθνικά αφηγήματα η θρησκεία εργαλειοποιείται προς την κατεύθυνση τής διαμόρφωσης μιας κοινής ταυτότητας μιας συγκεκριμένης ομάδας. Θα πρέπει όμως, να έχουμε υπόψη ότι κανένα εθνικό αφήγημα δεν είναι αρραγές. Υπάρχουν πάντα, αναλόγως τις συγκυρίες, τις ιδεολογίες και τις πολιτικές τοποθετήσεις επιμέρους ομάδων διαφορετικά αφηγήματα για το ίδιο έθνος. Συνεπώς και στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να ακούμε μόνο όσους εκφέρουν έναν ακραίο δημόσιο λόγο. Υπάρχουν σήμερα πολλές και ισορροπημένες φωνές ως προς τη σημασία της θρησκείας στην εθνική μας ταυτότητα.
«Ε.Ε.»: Δηλαδή το έθνος και ο εθνικισμός είναι μία ζύμη, που πλάθεται, όπως θέλει ο καθένας;
- Όχι ακριβώς. Αυτό που υποστηρίζω είναι, ότι η έννοια του έθνους είναι ρευστή, μεταλλάσσεται στον ιστορικό χρόνο, ανάλογα με τις προτεραιότητες τής εκάστοτε συγκυρίας. Παραδείγματος χάριν, κάθε κοινότητα αυτοπροσδιορίζεται πάντα σε σχέση με κάποιους άλλους, που βρίσκονται έξω από αυτήν, αλλά κοντά της. Οι έννοιες τού Άλλου, του ξένου, του εχθρού είναι σημαντικές στον προσδιορισμό τού τι είναι ο Εαυτός. Αν αύριο εμφανιστεί ένας νέος Έτερος, από τον οποίο οι έλληνες θα αισθάνονταν απειλούμενοι, δεν ξέρω ποιο ελληνικό χαρακτηριστικό θα προβαλλόταν περισσότερο.
«Ε.Ε.»: Ποιό είναι το μέλλον τού έθνους; Θα επιβιώσει;
- Δύσκολο το ερώτημα. Πριν δύο δεκαετίες μέσα στην ευφορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πολλοί προέβλεπαν την σταδιακή εξαφάνιση του έθνους. Πάντως, αυτό που παρατηρούμε σήμερα, δεν είναι η εξαφάνιση των εθνών μέσα στην παγκοσμιοποίηση, αλλά μια αναδιάταξη των σχέσεων μεταξύ τού έθνους και τού κράτους∙ μεταξύ τού έθνους και τού εδάφους. Εδώ είναι ιδιαίτερα χρήσιμος ο προβληματισμός για τις ξένες μεταναστευτικές κοινότητες ή για τις δικτυακές και ηλεκτρονικές κοινότητες, που συγκροτούνται μέσω του διαδικτύου. Είναι διαδικασίες εν εξελίξει...
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί
Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
«Στο αλβανικό κράτος του
Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές.
Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά
τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.
Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.
«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.
Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.
«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι
Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς
Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.
«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.
Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.
Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.
Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.
Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.
«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.
Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.
Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.
Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.
«Όταν
ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως
για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.
Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.
Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.
Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.
«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου