Αλβαναράδικες "ετυμολογήσεις"
Παρόμοιες με τις αντίστοιχες των ελληναράδων.
Αλβανική: Η μητέρα όλων των γλωσσών!
Ανάμεσα στη γλώσσα μας και στα αλβανικά υπάρχουν πολλές κοινές λέξεις. Για παράδειγμα, το δρεπάνι στα αλβανικά λέγεται drapër, ο πυθμένας λέγεται bythë [κώλος, εξ ου Μπιθικώτσης, Μπιθεκούρας (Κολοκοτρώνης)] κ.λπ..
Για τους εγχώριους εθνικιστές, αυτές οι λέξεις αποτελούν τρανή απόδειξη ότι τα αλβανικά προέρχονται από τα ελληνικά.
Για τους αλβανούς εθνικιστές όμως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Αυτοί διακηρύσσουν ότι τέτοια παραδείγματα στοιχειοθετούν την άποψη ότι τα ελληνικά προέρχονται από τα αλβανικά. Και προχωρώντας ακόμα περισσότερο ετυμολογούν λέξεις των αρχαίων ελληνικών ως προερχόμενες από τα ιλλυρικά (δήθεν τα αρχαία αλβανικά), όπως για παράδειγμα:
Το όνομα του νησιού Δήλος προέρχεται από την αλβανική λέξη για τον Ήλιο diell. (Η Δήλος στην αρχαιότητα ήταν το νησί του Απόλλωνα, θεού του Ήλιου).
Οι «ετυμολογήσεις» φτάνουν σε ακρότητες, όπως π.χ. ότι η λέξη έλλην (ellin) προέρχεται από τη λέξη ιλλυριός (illyr) κι εν τέλει στο συμπέρασμα ότι η αλβανική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών!
Τα ίδια δηλαδή, που ισχυρίζονται εδώ και δεκαετίες οι ελληναράδες (ρωμιοσυναράδες καλύτερα) για τη δική τους γλώσσα: Ότι η ελληνική είναι η μητέρα όλων των γλωσσών, ότι τα αγγλικά είναι ελληνικά, τα γαλλικά είναι ελληνικά κ.λπ..
Όλα αυτά, και των μεν και των δε, είναι παρεπιστημονικές «ετυμολογήσεις», που εμφανίζονται σαν αυταπόδεικτες αλήθειες ερήμην των γλωσσολογικών ερευνών και κυρίως των γλωσσικών νόμων στο πλαίσιο των εθνικιστικών ονειρώξεων του κάθε λαού.
Τα τούρκικα είναι ελληνικά, τα ιαπωνικά είναι ελληνικά, οι Ίνκας μιλούσαν ελληνικά κ.λπ. κ.λπ..
Παρόμοιες γελοίες «ετυμολογήσεις»
κάνουν κι εθνικιστές άλλων χωρών, όπως της Αλβανίας, που τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιούνται και στο διαδίκτυο.
Ρωμέικα, όχι ελληνικά
Η ελληνική γλώσσα των αρχαίων χρόνων, όπως εμφανίζεται στα κλασικά κείμενα, είναι ένα μωσαϊκό διαλέκτων, μια γλωσσική σύνθεση με βάση το ινδοευρωπαϊκό υλικό, εμπλουτισμένο με λέξεις από το προελληνικό υπόστρωμα του χώρου και δάνεια από άλλες γλώσσες. Η αρχαία ελληνική γλώσσα είχε πολλές προσμίξεις ξένων λέξεων.
Η γλώσσα που μιλάμε σήμερα είναι τα ρωμέικα. Τα ρωμέικα ανάγονται στην ελληνιστική κοινή. Δεν έχουν άμεση σχέση με τα αρχαία ελληνικά. Η απευθείας σύνδεση της σημερινής γλωσσικής κατάστασης των ρωμέικων με την αρχαιότητα χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη η υπερδισχιλιετής ενδιάμεση γλωσσική ιστορία, είναι αυθαίρετη και εμπίπτει στις φαντασιώσεις του νεορωμέικου εθνικισμού.
Η επιχείρηση να «αποδειχτεί», ότι τόσο η σημερινή ομιλούμενη γλώσσα όσο και η αρχαία ελληνική (κι ενδεχομένως και άλλες «ελληνικές», όπως της ελληνιστικής ή μεσαιωνικής περιόδων) αποτελούν μορφές της ίδιας, ενιαίας γλώσσας, της ελληνικής, δεν είναι καινούρια. Ξεκίνησε παλιότερα από την ίδρυση του κράτους, από τον Αδαμάντιο Κοραή και τον λεγόμενο Νεοελληνικό Διαφωτισμό.
Η καθιέρωση είτε των αρχαίων ελληνικών είτε των ρωμέικων ως επίσημης γλώσσας παρουσίαζε μεγάλα προβλήματα εξαιτίας της μεγάλης γλωσσικής διάσπασης ανάμεσα στους κατοίκους του ελλαδικού χώρου.
Όπως οι ρωμιοί ονομάστηκαν έλληνες ─χωρίς να είναι─ έτσι και τα ρωμέικα ονομάστηκαν ελληνικά ─επίσης χωρίς να είναι.
(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Πώς οι ρωμιοί μεταλλάχτηκαν σε «έλληνες»).
Πολλά κοινά στοιχεία έχουν οι αλβαναράδες και οι ρωμιοσυναράδες.
Ένα από αυτά είναι ο βυζαντινός δικέφαλος.
Αλβανοί – αλβανικά
Το ίδιο συνέβη και με την περίπτωση της Αλβανίας. Η αφύπνιση του αλβανικού εθνικισμού τον 19ο αιώνα, που ήλθε σαν αντίδραση στον πιθανό εδαφικό διαμελισμό της χώρας ανάμεσα στις όμορες χώρες, συνέβαλε στην καλλιέργεια των ισχυρισμών περί άμεσης καταγωγής των σημερινών κατοίκων του αλβανικού χώρου από τους αρχαίους ιλλυριούς.
Κι αφού οι αλβανοί είναι δήθεν απόγονοι των αρχαίων ιλλυριών, η γλώσσα που μιλούν είναι κι αυτή δήθεν άμεση απόγονος των αρχαίων ιλλυρικών.
Ευγενείς βαλκάνιοι απόγονοι
Από παρόμοιες με τις ρωμέικες κι αλβανικές φαντασιώσεις, διακατέχονται κι άλλοι λαοί, όπως για παράδειγμα, ειδικά για τα Βαλκάνια:
- Οι σκαπανείς του ρουμάνικου εθνικισμού άντλησαν τη σύγχρονη ταυτότητά τους απο την αρχαία ρωμαϊκή αποικία της Δακίας. Λόγω της δοξασμένης τους καταγωγής, ονόμασαν τη νέα γλώσσα τους ρουμάνικα.
- Μετά την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι κάτοικοι της Τουρκίας ανακαλύψαν, ότι ήταν λευκοί άριοι, απόγονοι των σουμέριων και των χετταίων.
- Ήδη έχει βγει από τα σχολεία της ΠΓΔΜ η πρώτη γενιά νεαρών σκοπιανών, που είναι πεπεισμένοι, ότι είναι απόγονοι του Μεγ. Αλεξάνδρου.
- (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: «Απόγονοι» και «απόγονοι»).
Συνονθύλευμα λέξεων
Τόσο τα ρωμέικα όσο και τα σύγχρονα αλβανικά είναι ένα συνονθύλευμα λέξεων από διάφορες γλώσσες, κυρίως των Βαλκανίων και της Ανατολής. Οι θεωρητικοί εθνικιστές των χωρών έχουν κάνει πολλές προσπάθειες να αποκαθάρουν τις γλώσσες από τα ξένα στοιχεία (π.χ σλάβικες, τούρκικες κ.ά. λέξεις και τοπωνύμια) και να εισάγουν δια της επίσημης κρατικής παιδείας στο λεξιλόγιο αρχαιοπρεπείς λέξεις (από τα αρχαία ελληνικά για την περίπτωσή μας ή από τα ιλλυρικά για την περίπτωση της Αλβανίας). Το ίδιο λίγο-πολύ έχει γίνει και σε διάφορες άλλες χώρες, όπως π.χ. στη γειτονική μας Τουρκία.
Οι λαοί όμως, δεν ζουν σε γυάλες. Έχουν αμοιβαίες επιρροές μεταξύ τους. Αναμειγνύονται, επηρεάζουν ο ένας τον άλλον κι ανταλλάσσουν έθιμα, λέξεις, τραγούδια και διάφορα πολιτιστικά στοιχεία.
Κάποιοι, που τώρα διακρίνονται ως έλληνες ή αλβανοί, τον μεσαίωνα δεν είχαν καν στο μυαλό τους τέτοιες διακρίσεις. Τότε μπορεί να διακρίνονταν ως χριστιανοί ή ως οθωμανοί, αλλά αυτό δεν αποτελούσε στοιχείο σύγκρουσης. Ακόμα και την οθωμανική περίοδο στον ελλαδικό χώρο οι ρωμιοί πήγαιναν στα τζαμιά των οθωμανών και οι οθωμανοί στις χριστιανικές εκκλησίες.
Χρησιμοποιούσαν λοιπόν, πολλές λέξεις από κοινού, χωρίς να νοιάζονται για την ετυμολογία τους. Αυτές τις κοινές λέξεις βλέπουν σήμερα οι εθνικιστές των χωρών και «αποφαίνονται» ότι οι άλλοι λαοί μιλούν τη γλώσσα τους κι επιπλέον φυλετικά κατάγονται από αυτούς, αλλά δεν το γνωρίζουν.
Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες
Αλλά ας το πάμε και λίγο παραπέρα: Ορισμένες ελληνικές και αλβανικές λέξεις μπορεί να έχουν κοινή αρχαία ρίζα. Τι συμβαίνει με αυτές; Είναι αρχαιοελληνικής ή ιλλυρικής προέλευσης; Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Και οι δύο γλώσσες ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία.
Οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες αποτελούν γλωσσική οικογένεια, τα μέλη της οποίας ήταν, στην αρχαιότερή τους μορφή, διάλεκτοι μιας ενοποιημένης γλώσσας, οι οποίες διαφοροποιήθηκαν σταδιακά εξαιτίας των αλλεπάλληλων μεταναστεύσεων και των επαφών τους με άλλα γλωσσικά ιδιώματα. Οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες μιλούνταν από λαούς που ζούσαν, ανεξαρτήτως της φυλετικής τους ταυτότητας, σε μια ενιαία αν και εκτεταμένη περιοχή με πολιτισμική και γλωσσική ομοιογένεια.
Φληναφήματα του αλβανικού εθνικισμού:
Η ιστορία είναι λάθος.
Οι αρχαίοι αλβανοί είναι οι πελασγοί, δηλαδή οι ιλλυριοί: Ο αρχαιότερος λαός της Ευρώπης.
Τα αλβανικά είναι η αρχαιότερη γλώσσα της Ευρώπης.
Eπίλογος
Καθαροί λαοί και καθαρές γλώσσες υπάρχουν μόνο στα βρώμικα μυαλά των εθνικιστών.
στην «Ελεύθερη Έρευνα»:
Mi xasoume tin e8niki mas tautotita!
Δέκα μύθοι για την ελληνική γλώσσα
Από τον Σπάτα και τον Τατόη, στο Χαλάνδρι και τη Λούτσα…
Η ένταξη των αρβανιτών στο εθνικό φαντασιακό
Θεμελιώδεις μύθοι του αλβανικού εθνικισμού
Περί της μη ιλλυρικής καταγωγής των αλβανών
Ιλλυριοί, πελασγοί κ.λπ. μύθοι
Το αλβανικό εθνικό φαντασιακό
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί
Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
«Στο αλβανικό κράτος του
Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές.
Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά
τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.
Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.
«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.
Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.
«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι
Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς
Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.
«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.
Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.
Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.
Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.
Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.
«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.
Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.
Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.
Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.
«Όταν
ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως
για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.
Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.
Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.
Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.
«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου