Η προέλευση των Αλβανών και η θέση τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία

Σε μια σειρά δημοσιευμάτων του πρακτορείου Anadolu εμπεριέχεται μια επισκόπηση της προέλευσης των Αλβανών κατά την τουρκική άποψη καθώς και τη θέση την οποία είχαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Έτσι:

Οι περισσότεροι Αλβανοί, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας ένωσαν τη μοίρα τους με τους Τούρκους για 500 χρόνια, αποδέχθηκαν τον ισλαμισμό και έγιναν ένας από τους βασικούς παράγοντες του οθωμανικού κράτους.

Οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί απογειώθηκαν με ευκολία στις λειτουργίες του κρατικού μηχανισμού και διέπρεψαν.

Αυτός είναι ο λόγος, που οι Δυτικοί δέχονται τους Αλβανούς ως «Τούρκους και οι Τούρκοι δέχονται τους Αλβανούς ως «γιους των μακρινών χωρών της πατρίδας» » (τα εισαγωγικά στο πρωτότυπο) .

Μετά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, στις 28 Νοεμβρίου του 1912 οι Αλβανοί ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους.

Με την έναρξη της επιρροής που είχε ήδη χάσει την προστασία και την υποστήριξη των Οθωμανών, οι Αλβανοί αντιμετωπίζουν τα επόμενα χρόνια επιδρομές γειτονικών χωρών.

Και ενώ συνεχιζόταν η χαοτική κατάσταση στα εδάφη της Ανατολίας, η Αλβανία κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου με συγκεκαλυμμένες συμφωνίες αποτέλεσε αντικείμενο διαχωρισμού της, μεταξύ των κρατών της Αντάντ.

Μετά τον πόλεμο (Α΄Παγκόσμιος) η Ανατολία και η Αλβανία κατακτήθηκαν από τα ίδια ιμπεριαλιστικά κράτη που επεκτάθηκαν σε αυτά.

Οι Τούρκοι και οι Αλβανοί, που είχαν την ίδια τύχη επί πέντε αιώνες, συνεργάσθηκαν, επίσης, σε αυτήν την οδυνηρή περίοδο, υπογράφοντας, μάλιστα, μυστική συμφωνία.

Η Τουρκο-αλβανική συνεργασία που ξεκίνησε με την άδικη και αυθαίρετη εισβολή, την οποία αντιμετώπισαν οι δύο χώρες μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, άρχισε ουσιαστικά τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας στο επίπεδο των πολιτικών σχέσεων.

Αυτή η δύσκολη περίοδος που καλύπτει τα έτη 1920-1923, θα προσπαθήσουμε (γράφει το τούρκικο κείμενο) να εκτιμήσουμε με βάση τα έγγραφα των τουρκικών και αλβανικών αρχείων, καθώς και τη μελέτη του Τύπου της εποχής.

Μετά από αυτήν τη σύντομη εισαγωγή, μπορούμε να αρχίσουμε τη διατριβή μας που δίνει μια γενική εικόνα για τους Αλβανούς.

Ωστόσο, δεν υπάρχει ομοιογένεια των απόψεων σχετικά με την προέλευση των Αλβανών και από πού ήλθαν στα Βαλκάνια.

Τούρκοι ιστορικοί και ορισμένοι Αλβανοί ιστορικοί δέχονται τη διατριβή ότι οι Αλβανοί έχουν έρθει από τον Καύκασο ή από την Ασία.

Η πραγματικη καταγωγη των αλβανων

 

 

 

 

 Ιστορικός Όλσι Γιαζέτζι: Οι Αλβανοί είναι δημιούργημα των Τούρκων

 

 

 

 

Η ΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ!

ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΒΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ!

 

 

Θα δώσουμε, κάποια παραδείγματα σχετικά με αυτές τις διαφορετικές εκτιμήσεις των ιστορικών σχετικά με τους Αλβανούς.

Σύμφωνα με τον Αχμέτ Χαμντίου, οι Αλβανοί είναι μια φυλή που ήρθε στη Χερσόνησο του Αίμου από την Ασία, πολύ νωρίτερα από τους Έλληνες. 

 

 

H παρακάτω φωτογραφία απεικονίζει χάρτη από την Συλλογή του Κλαύδιου Πτολεμαίου το 1482 (Published in Claudius Ptolemy, Cosmographia. Translated by Jacobus Angelis. Edited by Nicolaus Germanus. Ulm: Lienhart Holle, 1482, folio 113-114)

 

Διακρίνεται καθαρά η … Αλβανία, η πόλη Αλβάνα (Αlbana) παρακαλώ και δίπλα η Κασπία Θάλασσα και όλα αυτά στην .. Καυκασία και όχι στην Ιλλυρία η οποία ήταν μία περιοχή όπου κατοικούσαν Ελληνικά Πελασγικά και Μακεδονικά Φύλα και μιλούσαν Ελληνικά..

 

Δε νομίζω ότι υπάρχει αμφισβήτηση μετά από το ντοκουμέντο του χάρτη και των πηγών αυτών…

 

 

Σύμφωνα με τον Σουλεϊμάν Κούλτσε, μια από τις φυλές που εκδιώχθηκαν από την πατρίδα τους ως αποτέλεσμα της μετανάστευσης στην Ευρώπη των Ούννων, ακολούθησαν και άλλες φυλές τους Ούννους, όπως οι Τσεσκίνες της Ουγγαρίας, οι οποίοι είναι τουρκικής καταγωγής και αντιπροσωπεύουν την σημερινή Αλβανία [2].

Μάλιστα, ο Σάμι Φρασέρι παραδέχεται ότι οι Αλβανοί προέρχονται από τους Πελασγούς, οι οποίοι χωρίζονται σε τέσσερις κλάδους, τους Ιλλυριούς, τους Μακεδόνες, τους Θράκες και τους Φρύγες και ότι είναι οι παλαιότεροι κάτοικοι των Βαλκανίων [3].

 

 

Ενώ ο Ενβέρ Ζίγια Καράλ επισημαίνει ότι οι πληροφορίες σχετικά με την προέλευση των Αλβανών είναι αντιφατικές.

Ο Καράλ λέει ότι οι Αλβανοί προέρχονται από την Αλβανία του Καυκάσου, δηλαδή από την περιοχή του Νταγκιστάν 

 

 

 

 

και σχετίζονται με ένα παλιό ελληνικό  φυλετικό κλάδο.

Επίσης, ο Καράλ ισχυρίζεται ότι ορισμένοι Οθωμανοί ιστορικοί έχουν βρει έγγραφα σύμφωνα με τα οποία οι Αλβανοί προέρχονται αρχικά από την Αραβία [4].

Ακόμη ο Μ. Νετζάτι Εζφάτουρα (M.Necati Özfatura) είναι ένας από αυτούς που λέει ότι οι ρίζες των Αλβανών βρίσκονται στα βουνά του Καυκάσου- είναι καυκασιανή φυλή [5].

 

 

Σύμφωνα με τον Σεφκέτ Σρέια Αϊντεμίρ (Ş.Sreyya Aydemir) υπάρχει μια ευρεία προοπτική ότι οι Αλβανοί προέρχονται από τους Πελασγούς και μάλιστα είναι παλαιότεροι των Ελλήνων.

 

 

Οι Πελασγοί είχαν μεταναστεύσει από τη Γεωργία και την ακτή του Εύξεινου Πόντου. Ο Αϊντεμίρ λέει ότι στη Θεσσαλία υπάρχουν χαρακτηριστικά υπολείμματα Πελασγών και ότι οι Αλβανοί είναι από τους αρχαιότερους κατοίκους των Βαλκανίων[6].

Σύμφωνα με τον καθ. Δρ Σινάσι Βαρνταρέρμαν(Dr. Şinasi Vardarerman), οι Αλβανοί είναι οι παλαιότεροι κάτοικοι της Ανατολικής Ευρώπης.

Οι Αλβανοί έζησαν κυρίως στην  Χερσόνησο του Αίμου, στην Κεντρική Ευρώπη και στη Μικρά Ασία. 

 

Οι Πελασγοί είναι αποδεκτοί ως οι παλαιότεροι  πρόγονοι στην Ευρώπη και προέρχονται από τις ιρανικές στέπες και τα βουνά του Καυκάσου [7].

Υπάρχουν επίσης σκέψεις που έρχονται αντιμέτωπες με την ιδέα ότι οι Αλβανοί έχουν έρθει από τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία.

 

Ο Νετζίπ Αλπάν δέχεται ότι οι Αλβανοί προέρχονται από τους Ιλλυριούς και ότι είναι οι παλαιότεροι άποικοι της Χερσονήσου του Αίμου [8].

 

Ο Μέχντι Φρασέρι λέει ότι οι Αλβανοί είναι ένας ευρωπαϊκός λαός που προέρχεται από την αρειανή ή ινδοευρωπαϊκή φυλή.( ??????)

 

Σύμφωνα με τον Φρασέρι, ο Δρ Χαανί είναι ο άνθρωπος που έχει κάνει τις περισσότερες μελέτες για τους Αλβανούς και έχει αποδείξει ότι η σημερινοί Αλβανοί είναι απόγονοι των πελασγών.

Οι Λουίς Μπενόλεβ, Φελίξ Ζουλιένι και Σάμι Φρασέρι, μελετητές που εργάσθηκαν σκληρά για την Αλβανία και τους Αλβανούς, συμφωνούν με την άποψη αυτή [9].

Σύμφωνα με τον Μεχντί Φρασέρι, οι Πελασγοί, οι παλιοί Αλβανοί, χωρίζονται σε τέσσερις ομάδες.

Α. Ιλλυριοί: Ζούσαν σε μια γεωγραφική περιοχή που ξεκινά από τα παλιά σύνορα της Ελλάδας και απλώνονταν μέχρι τα βόρεια της Αδριατικής, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και τη Δαλματία, πέρα από τα σύγχρονα σύνορα της Αλβανίας.

Β.Μακεδόνες:  είναι κάτοικοι που βρίσκονται σε όλη τη Μακεδονία, αρχής γενομένης από τα όρη της Πίνδου μέχρι τα βουνά της Ροδόπης που συνορεύει με το Νέστο ποταμό μέχρι το Αιγαίο Πέλαγος, συμπεριλαμβανομένης  της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηριού, των Σκοπίων.

Γ. Θράκες: Ζούσαν σε μια περιοχή που περιλαμβάνει το βιλαέτι της Αδριανούπολης (τώρα Εντίρνε), τη Βουλγαρία μέχρι τον ποταμό Δούναβη.

Δ. Φρύγες: Πρόκειται για έναν λαό που ζούσε σε μια περιοχή που αρχίζει από την ακτή της Ανατολίας μέχρι τις περιοχές της Άγκυρας και Σίβας (σημερινή Τουρκία).

Από αυτούς τους κλάδους των Πελασγών, μόνο οι Ιλλυριοί, όσον αφορά τη γλώσσα και τα έθιμα ήταν κοντά στους Μακεδόνες και τους Θράκες,  ενώ κοντύτερα  ήταν με   τους Φρύγες [10].
Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν διαφορετική προσέγγιση.

Για παράδειγμα:

Ο Χασάν Καλέσι λέει στη διατριβή του, ότι στη θεώρηση πως οι Ιλλυριοί ήταν πρόγονοι των Αλβανών, πρέπει να το βλέπουμε με επιφύλαξη και υποστηρίζει ότι οι Αλβανοί δεν είχαν κρατική παράδοση και γνήσια πολιτιστική κληρονομιά.
 

Όσον αφορά την ιστορία της Ιλλυρίας αυτή υπάρχει μόνο από τους Έλληνες και υπάρχει στέρηση θρύλων και λαϊκών επών, ούτε υπήρχε καμιά Ιλλυρική γραφή ή οργανωμένη ιλλυρική κοινωνία [11].

Επίσης, ορισμένοι Ευρωπαίοι Ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι Αλβανοί, είναι ένας λαός που ήρθε στην περιοχή αργότερα, υποστηρίζοντας το γεγονός ότι οι λέξεις Αλβανία και Αλβανοί, που χρησιμοποιούνται σήμερα (Σκίπερι και Σκιπτάρ-Shqipëri και Shqiptar) που χρησιμοποιούνται σήμερα από τους Αλβανούς δεν συναντώνται στις ελληνικές και ρωμαϊκές πηγές [ 12].

Μόνο το πρώτο αλβανικό όνομα Αρμπάν – Arban (ar= χωράφι – εξ ου αρ-ρουραίος, άρ-ροτρο, άρ-ωσις) και ban =αυτός που ασχολείται, δηλαδή η λέξη σημαίνει ο ‘αγρότης’.

Στη διάρκεια της ιστορικής διαδικασίας χρησιμοποιείται αυτή η λέξη με τη μορφή «Αλβάν» στην ελληνική γλώσσα και ως «Αρναβούτ» ή Αλλβανός» (δύο λάμδα), στην τουρκική, αραβική και σλαβικές γλώσσες που χρησιμοποιούν παράγωγα του Αρναβούτ.

Ενώ η λέξη «Arbanit» σημειώνεται πρώτη φορά στη βυζαντινή ιστορία. 

 

Ενώ ο όρος «Αρναβουτλούκ» (Αλβανία) που χρησιμοποιείται από τους Τούρκους, προέρχεται από το όνομα της «Αλβανοπόλεως» (Albanonopolis) και στην κεντρική Αλβανία υπάρχει επίσης μια επαρχία που ονομάζεται ‘Arberia’.  

 

Σήμερα οι Αλβανοί αποκαλούνται Σκιπτάρ –Shqiptar,  δηλαδή «παιδιά του αετού»- Bijte e shiqiponjes[13].

Στο Μεσαίωνα, στο πλαίσιο της ιστορικής διαδικασίας, οι Αλβανοί απέτυχαν να δημιουργήσουν πολιτική ενότητα και το βόρειο τμήμα της Αλβανίας εισήλθε στη σλαβική κυριαρχία, ενώ ο νότος παρέμεινε υπό την βυζαντινή κυριαρχία.

Πριν εισέλθουν στην Οθωμανική Κυριαρχία, οι Αλβανοί ζούσαν μέσα σε ένα φεουδαρχικό σύστημα με τη μορφή των φυλών και των μεγάλων οικογενειών. 

 

Τον 14^ο αιώνα, όταν ορισμένοι φεουδάρχες ξεκίνησαν την προσπάθεια για τη δημιουργία αρχηγών στους Αλβανούς, βάσει των κανόνων που επέβαλε ο Λεκ Ντουκαγκίνι, ο οποίος δημιούργησε ένα πριγκιπάτο στην περιοχή Ζαντρίμα ανατολικά του ποταμού Δρίνου, άρχισε να χρησιμοποιείται ένας αλβανικός νόμος με βάση το εθιμικό δίκαιο [16].

Βιβλιογραφία:

 
Literatura:
AYDEMİR, Şevket Süreyya, Makedonya’dan Orta Asya’ya Enver Paşa: Birinci Cilt (1860-1908), RemziKitabevi, İstanbul, 1970 , s. 373-374.
ALPAN,Necip P., Kuruluşunun 100.Yıldönümünde Prizren Birliği ve Arnavutlar, Çağdaş Basımevi, Ankara, 1978.
ÇELİK, Bilgin, İttihatçılar ve Arnavutlar: II.Meşrutiyet Döneminde Arnavut Ulusçuluğu ve Arnavutluk Sorunu, Büke Kitapları, İstanbul, 2004, s. 17.
Mehdi, Frashëri,Historia e Lashtë e Shqipërisë dhe e Shqiptarëve, Phoenix, Tiranë, 2000.
KALESHİ,Hasan, “Türkler’in Balkanlar’a Girişi ve İslâmlaştırılma Arnavud halkının etnik ve millivarlığının korunmasının sebepleri”,Tarih Enstitüsü Dergisi, sayı:X-XI, sene:1979-1980, Edebiyat FakültesiMatbaası, İstanbul, 1981,177-194.
KÜLÇE, Süleyman,Osmanlı Tarihinde Arnavutluk,y.y., İzmir, 1944 .
ÖZFATURA; Mustafa Necati, “Tarihten Günümüze Arnavutluk ve Gerçekler”, Yeni Türkiye Dergisi, Cilt:3, sayı:16 (Özel Sayı), 07.1997-08.1998, s.1853-1858.
ÖZCAN, Halil, Atatürk Dönemi Türkiye–Arnavutluk İlişkileri, Atatürk Araştırma Merkezi, Ankara, 2011.
VARDARERMAN, Şinasi “Arnavutluk ve Müslümanlık, Arnavutluk, Türklüğün Eseridir…”VardarGazetesi, 28 Kasım 1952, sayı:7-8, sayfa 7.
[1]Ahmet Hamdi, Arnavutluk Hakkında, İstanbul,1920, s.3-4.
[2]Süleyman Külçe.Osmanlı Tarihinde Arnavutluk,y.y., İzmir, 1944 , s.8-11.
[3]Bilgin Çelik, İttihatçılar ve Arnavutlar: II. Meşrutiyet Döneminde Arnavut Ulusçuluğu ve Arnavutluk Sorunu, Büke Kitapları, İstanbul, 2004, s. 17.
[4]Enver Ziya Karal, Osmanlı Tarihi VI. Cilt: Islahat Fermanı Devri (1856-1861), Türk Tarih Kurumu, Ankara, 2000, s.238.
[5]Mustafa Necati Özfatura, “Tarihten Günümüze Arnavutluk ve Gerçekler”, Yeni Türkiye Dergisi, Cilt:3, sayı:16 (Özel Sayı), 07.1997-08.1998, s.1853.
[6]Şevket Süreyya Aydemir, Makedonya’dan Orta Asya’ya Enver Paşa: Birinci Cilt (1860-1908), Remzi Kitabevi, İstanbul, 1970 , s. 373-374.
[7]Şinasi Vardarerman “Arnavutluk ve Müslümanlık, Arnavutluk, Türklüğün Eseridir…”Vardar Gazetesi, 28 Kasım 1952, sayı:7-8, sayfa 7.
[8]Necip P. Alpan, Kuruluşunun 100. Yıldönümünde Prizren Birliği ve Arnavutlar, Çağdaş Basımevi, Ankara, 1978, s.21.
[9], Mehdi, Frashëri,Historia e Lashtë e Shqipërisë dhe e Shqiptarëve, Phoenix, Tiranë, 2000, s.51-53.
[10]Frashëri, a.g.e., s.51-53.
[11]Hasan Kaleshi, “Türkler’in Balkanlar’a Girişi ve İslâmlaştırılma Arnavud halkının etnik ve milli varlığının korunmasının sebepleri”,Tarih Enstitüsü Dergisi, sayı:X-XI, sene:1979-1980, Edebiyat Fakültesi Matbaası, İstanbul, 1981, s.179.
[12]Frashëri, a.g.e., s.51-53.
[13]Halil Özcan, Atatürk Dönemi Türkiye-Arnavutluk İlişkileri, Atatürk Araştırma Merkezi, Ankara, 2011, s.1.
[14]Özcan, a.g.e., s.2.
[15]Vardarerman, a.g.m.,s.7.
[16]Özcan, a.g.e.,s.2-3.

 

 

πηγή: trt.net.tr

 
The Hellenic Information Team

 

https://iseeyou1.blogspot.com/ 

Η ΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ!

ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΒΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ!

 

Οἱ Ἀλβανοί φωνάζουν καί λέγουν πολλά διά τήν καταγωγήν τους…. 

 
ἀλλά ἡ ἀλήθεια εἶναι μία καί εἶναι μοναδική!

 
Περί Ἀλβανῶν, ὁμιλοῦν τά γραπτά κείμενα καί λέγουν ὅτι δέν εἶναι Εὐρωπαϊκός λαός. 

 

Κατοικοῦσαν περί τήν Κασπίαν, τό σημερινόν Νταγκεστάν καί βόρειον Ἀτζερμπαϊστάν. 

 

Ἦταν κτηνοτρόφοι, λάτρευαν τόν Ἥλιο καί τήν Σελήνην, πού τούς προσέφεραν ἀνθρωποθυσίας.

 

 Ὑποτάχθησαν εἰς τούς Ρωμαίους τόν 1ον Π.Χ αἰῶνα. 

 

Ἡ Ἀλβανία ὡς Βαλκανική περιοχή ἀναφέρεται διά πρώτην φοράν ἀπό τόν Πτολεμαῖον, τόν 2ον Μ.Χ. αἰῶνα. 

 

Ἐγκυκλοπαίδια <Λάμψα>. 

Τούς εἶχαν μεταφέροι οἱ Ρωμαίοι, καί τούς ἐγκατέστησαν εἰς τήν Βαλκανικήν ὡς ἐμπροσθοφυλακή φυλάξεως τῶν συνόρων τους.

 
Οἱ ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί φωνασκοῦν καί λέγουν ὅτι εἶναι ἀρχαῖοι καί πολιτισμένοι! 

 

Τότε ἄς μᾶς ποῦν τί ἀλφάβητο ἔχουν, ἀπό πότε τό ἔχουν, ἐάν χρησιμοποιοῦν τό λατινικό ἀλφάβητο, τό ὁποῖον κατά βάσιν εἶναι τό τῆς Κύμης καί Χαλκίδος, ἤτοι Ἐλληνικόν. 

 

Πάντως τώρα τελευταίως ἔμαθαν νά κάνουν χρήσιν ἀλφαβήτου, ἤτοι οἱ ἴδιοι ὡς λαός δέν ἔχουν γραπτά κείμενα. 

 

Ἔχουν καί μία σημαίαν μέ δικέφαλον, οὔτε αὐτή εἶναι δική τους, εἶναι τοῦ Βυζαντίου.

 
Ο Στράβων ἐγεννήθη ἀπό πλουσίαν οἰκογένειαν τό 63 ἤ τό 64 Π.Χ. εἰς τήν Ἀμάσειαν τοῦ Πόντου, ὅπου καί ἀπέθανεν, εἰς ἠλικίαν 90 περίπου ἐτῶν (λίγο μετά τό 23 Μ.Χ.).

 
Από τήν τοῦ Στράβωνος Γεωγραφίαν διαβάζομεν:

 
ἐν αὐτῇ δὲ τῇ Ἀρμενίᾳ πολλὰ μὲν ὄρη πολλὰ δὲ ὀροπέδια, ἐν οἷς οὐδ’ ἄμπελος φύεται ῥᾳδίως, πολλοὶ δ’ αὐλῶνες οἱ μὲν μέσως οἱ δὲ καὶ σφόδρα εὐδαίμονες καθάπερ τὸ Ἀραξηνὸν πεδίον, δι’ οὗ ὁ Ἀράξης ποταμὸς ῥέων εἰς τὰ ἄκρα τῆς Ἀλβανίας καὶ τὴν Κασπίαν ἐκπίπτει θάλατταν, καὶ μετὰ ταῦτα ἡ Σακασηνὴ καὶ αὐτὴ τῇ Ἀλβανίᾳ πρόσχωρος καὶ τῷ Κύρῳ ποταμῷ, εἶθ’ ἡ Γωγαρηνή·
Προσάρκτια δέ ἐστι τὰ ὑπερκείμενα τῆς Κασπίας θαλάττης ὄρη τὰ τοῦ Παραχοάθρα καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Ἴβηρες καὶ ὁ Καύκασος ἐγκυκλούμενος τὰ ἔθνη ταῦτα καὶ συνάπτων τοῖς Ἀρμενίοις, συνάπτων δὲ καὶ τοῖς Μοσχικοῖς ὄρεσι καὶ Κολχικοῖς μέχρι τῶν

 
Από τόν Στέφανον Βυζάντιον, φιλόσοφον καί γεωγράφον (4ου αιώνα μ.Χ.). διαβάζουμε:
Ἀλβανία χώρα πρός τοῖς ἀνατολικοῖς Ἴβηρσιν. Ἐκεῖ δέ καί τό ἔθνος οἱ Ἀλβανοί, ποιμενικοί καί μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ἰβήρων καί Κασπίας. Ὑπόκειται δέ τῆ Σαρματία πρός μέν τῶ Πόντω ἡ Κολχική πρός δέ τῆ Κασπία ἡ Ἀλβανία.

 
Ὁ Πλούταρχος (βίοι παράλληλοι) γράφει:

 
Καταλιπὼν δὲ φρουρὸν Ἀρμενίας Ἀφράνιον αὐτὸς ἐβάδιζε διὰ τῶν περιοικούντων τὸν Καύκασον ἐθνῶν ἀναγκαίως ἐπὶ Μιθριδάτην. Μέγιστα δὲ αὐτῶν ἐστιν ἔθνη Ἀλβανοὶ καὶ Ἴβηρες, Ἴβηρες μὲν ἐπὶ τὰ Μοσχικὰ ὄρη καὶ τὸν Πόντον καθήκοντες, Ἀλβανοὶ δὲ ἐπὶ τὴν ἕω καὶ τὴν Κασπίαν κεκλιμένοι θάλασσαν. 

 

Οὗτοι πρῶτον μὲν αἰτοῦντι Πομπηΐῳ δίοδον ἔδοσαν·
Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἰς τήν ἀήττητον ἐκπολιτιστικήν πορείαν του, ἀπέναντι του καί ὡς μισθοφόρους τῶν Περσῶν, εἶχεν καί τούς Ἀλβανούς.

 
Εἰς τήν Ἀρριανοῦ «Ἀλεξανδρου ἀνάβασιν» ἀλλά καί ἀλλαχοῦ, διά τήν μάχην τῶν Γαυγαμήλων διαβάζομεν:

 
Κατὰ δὲ τὸ δεξιὸν οἵ τε ἐκ Κοίλης Συρίας καὶ οἱ ἐκ τῆς μέσης τῶν ποταμῶν ἐτετάχατο, καὶ Μῆδοι ἔτι κατὰ τὸ δεξιόν, ἐπὶ δὲ Παρθυαῖοι καὶ Σάκαι, ἐπὶ δὲ Τόπειροι καὶ Ὑρκάνιοι, ἐπὶ δὲ Ἀλβανοὶ καὶ Σακεσεῖναι, οὗτοι μὲν ἔστε ἐπὶ τὸ μέσον τῆς πάσης φάλαγγος. κατὰ τὸ μέσον δέ, ἵνα ἦν βασιλεὺς Δαρεῖος, οἵ τε συγγενεῖς οἱ βασιλέως ἐτετάχατο καὶ οἱ μηλοφόροι Πέρσαι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Κᾶρες οἱ ἀνάσπαστοι καλούμενοι καὶ οἱ Μάρδοι τοξόται.

 
Ὡς δὲ ὁμοῦ ἤδη τὰ στρατόπεδα ἐγίγνετο, ὤφθη Δαρεῖός τε καὶ οἱ ἀμφ’ αὐτόν, οἵ τε μηλοφόροι Πέρσαι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Κᾶρες οἱ ἀνάσπαστοι καὶ οἱ Μάρδοι τοξόται, κατ’ αὐτὸν Ἀλέξανδρον τεταγμένοι καὶ τὴν ἴλην τὴν βασιλικήν. ἦγε δὲ ὡς ἐπὶ τὸ δεξιὸν τὸ αὑτοῦ Ἀλέξανδρος μᾶλλον, καὶ οἱ Πέρσαι ἀντιπαρῆγον, ὑπερφαλαγγοῦντες πολὺ ἐπὶ τῷ σφῶν εὐωνύμῳ.
Παρθυαίους δὲ καὶ Ὑρκανίους καὶ Τοπείρους, τοὺς πάντας ἱππέας, Φραταφέρνης ἦγεν. Μήδων δὲ ἡγεῖτο Ἀτροπάτης. ξυνετάττοντο δὲ Μήδοις Καδούσιοί τε καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Σακεσῖναι. τοὺς δὲ προσοίκους τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ Ὀροντοβάτης καὶ Ἀριοβαρζάνης καὶ Ὀρξίνης ἐκόσμουν.

 
Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος για την εποχή του Ηράκλειου γράφει:
 

…»Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν»…
 

Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπο των Αβάρων.

 
Ο Λαονικος Χαλκοκονδύλης (1430-1490), γράφει: 

 

Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν … .

 
Καί πράγματι οἰ Ἀλβανοί δέν ἔχουν ὡς ἀποδεικνύεται οὐδεμίαν σχέσιν μέ τούς Ἰλλυριούς. Ὁ Φίλλιπος ἀλλά καί ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος πρίν ξεκινήσουν πρός ἀνατολάς, εἶχαν ἐκστρατεύσει πρός βοράν διά νά εἶναι ἀπαλλαγμένη ἡ Μακεδονία ἀπό τυχόν εἰς βάρος των ἐκστρατείας τῶν βορείων γειτόνων της, ὁπου μεταξύ αὐτῶν ἦσαν καί οἱ Ἰλλυριοί τούς ὁποίους ἐξουδετέρωσαν, καί ἔκτοτε δέν ἀναφέρονται.

 
Απο την Γαλλική εγκυκλοπαίδεια, γραμμένη από επιτροπή Σοφών υπό την εποπτεία του Ιππότη D’ Arteau, μεταφρασμένη κατ΄ επιτομή από τη Γαλλική, το έτος 1862, διαβάζουμε:

 
ΑΛΒΑΝΙΑ: υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας εκτεινομένη παρά το Αδριατικόν και το Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο Η χώρα αυτή κατά τόν μεσαίωνα εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσι σκιπετάρους. 

 

Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από αλλήλων κατά τε την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως Ήπειρον οικούσιν οί Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το δε αρκτικόν ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών καί Έλλήνων. 

 

Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η τουρκική κλπ

 
Στις αρχές του 20αι. ο πρωθυπουργός της Σερβίας Πάσιτς δήλωνε περί του Αλβανικού ζητήματος, σε συνέντευξη που έδωσε στην Γαλλική εφημερίδα «Χρόνος»:

 
«Οι Αλβανοί ουδέποτε είχον ιστορικόν βίον και ουδέποτε υπήρξε Αλβανία με την γεωγραφική έννοιαν ήν δίδουσι σήμερον οι εν Ευρώπη, μάλιστα δε οι προπαγανδισταί. Ανεξαρτήτως απο το ζήτημα περί καταγωγής και γλώσσης των Αλβανών, είναι βέβαιον ότι είτε Ιλλυριοί ήσαν ούτοι αρχαιώθεν είτε μετανάστες εξ Ασίας, πολιτικόν βίον ουδέποτε έσχον».

 
Βεβαίως τα λεγόμενα του Σέρβου πολιτικού και μάλιστα πρωθυπουργού, ο καθένας θα περίμενε να κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες.

 
Ωστόσο σε αυτό που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι η αναφορά του Πάσιτς στην Ασιατική καταγωγή των Αλβανών.

 
Ὀφείλουν καί πρέπει νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν χώραν τῶν προγόνων των.

 

eleysis-ellinwn.gr

 

 

 

theologos vasiliadis