Ελληνική προπαγάνδα και διαστρεβλωμένη ιστορία
Ενώ οι υπεύθυνοι για όσα συνέβησαν το 1919-1922 είναι ξεκάθαρα εμφανείς με ιστορικά στοιχεία, η συμπεριφορά της Ελλάδας και του ελληνικού λόμπι με αυτόν τον τρόπο πρέπει να θεωρηθεί ως μέρος της ιστορικής συνέχειας.
Ο Δρ. Ο Haluk Selvi έγραψε για την εξέγερση των Ελλήνων κατά της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με αφορμή την απελευθέρωση της Σμύρνης από την
κατοχή και τις σφαγές και την καταπίεση που προκάλεσαν στους Τούρκους σε
αυτή τη διαδικασία για την ανάλυση
Οι συζητήσεις για την ελληνική κατοχή της Δυτικής Ανατολίας το 1919 και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα αυτή την περίοδο συνεχίζονται ακόμη.
Η Ελλάδα και ο υποστηρικτής της, η δυτική κοινή γνώμη, προσπαθούν να δημιουργήσουν την αντίληψη ότι οι Τούρκοι ευθύνονται για όσα έγιναν σε αυτή τη διαδικασία.
Στην πραγματικότητα, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ειδικά η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΠΑ), θέλουν να ασκήσουν πίεση στην Δημοκρατία της Τουρκίας παίρνοντας απόφαση ότι οι Τούρκοι διέπραξαν «γενοκτονία» κατά των Ελλήνων, σαν να θέλουν να μειώσουν τις ευθύνες τους ασκώντας πίεση στα κοινοβούλιά τους και αναζητώντας εταίρους στα εγκλήματα της γενοκτονίας στη δική τους ιστορία.
Στην πραγματικότητα, ενώ οι υπεύθυνοι για όσα συνέβησαν το 1919-1922 στην περιοχή κατοχής που εκτείνεται από τη Σμύρνη έως την Άγκυρα, από την Αδριανούπολη ως τη Μούγλα και την Αττάλεια είναι ξεκάθαροι και διακριτοί με ιστορικά στοιχεία, η συμπεριφορά της Ελλάδας και του ελληνικού λόμπι πρέπει να θεωρηθεί ως μέρος της ιστορικής συνέχειας.
Τα γεγονότα, τα οποία παρουσιάστηκαν ως η λεγόμενη «γενοκτονία του Πόντου ή της Ελλάδος» στις δραστηριότητες των ελληνικών λόμπι, προέκυψαν ως αποτέλεσμα της ιδέας «απέλασης των Τούρκων από την Ευρώπη», η οποία έχει κερδίσει ισχυρό έδαφος στην Ευρώπη από νωρίς. 19ος αιώνας και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η αξιολόγηση των γεγονότων σε ιστορική συνέχεια και η ανάλυση στοιχείων και δεδομένων αποκαλύπτουν πόσο επαγγελματικά διαστρεβλώθηκαν τα γεγονότα από την ελληνική και δυτική κοινή γνώμη.
Το καθεστώς των Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία
Ιστορικά, οι Έλληνες που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στις αρχές του 19ου αιώνα αποτελούσαν περίπου το 15 τοις εκατό του πληθυσμού.
Οι Έλληνες έχουν τον μεγαλύτερο πληθυσμό μεταξύ των μη μουσουλμάνων και είναι διάσπαρτοι σε όλη τη χώρα.
Ήταν η πιο προνομιούχος τάξη στο εμπόριο, τη διπλωματία και την κρατική διοίκηση.
Οι Έλληνες έμποροι, που πραγματοποιούσαν σχεδόν όλο το εξωτερικό εμπόριο του κράτους, είχαν πρακτορεία σε όλα τα οθωμανικά λιμάνια και σε σημαντικές λιμενικές πόλεις της Ευρώπης.
Αυτή η μεγάλη δύναμη είχε ένα εμπορικό ναυτικό 600 στόλων.
Ήταν επίσης οπλισμένοι για να προστατευτούν από βορειοαφρικανούς πειρατές.
Από την άλλη πλευρά, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε στο Ελληνικό Πατριαρχείο Φενέρ την εξουσία να διορίζει Έλληνες ιερείς και ιερείς σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες που υπάγονται σε αυτήν, δηλαδή Σέρβους, Βούλγαρους και Ρουμάνους.
Μέχρι να ξεκινήσουν οι εξεγέρσεις, τελούνταν ελληνικές λειτουργίες σε αυτές τις εκκλησίες και οι Έλληνες ιερείς θεωρούνταν μια ελίτ ομάδα μεταξύ άλλων εθνών.
Μάλιστα, μεταξύ 1720 και 1820, δηλαδή για περίπου 100 χρόνια, διορίστηκαν διοικητές από τους Έλληνες Φενέρ της Κωνσταντινούπολης στα πριγκιπάτα της Βλαχίας και της Μολδαβίας στη σημερινή Ρουμανία.
Έτσι, σχηματίστηκε μια ελληνική ελίτ τάξη στη Ρουμανία υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αυτό το καθεστώς των Ελλήνων ήταν μια διαδικασία που συνεχίστηκε από τότε που ήρθαν οι Τούρκοι στην Ανατολία.
Ως κρατικοί διαχειριστές, οι Τούρκοι παρείχαν θρησκευτική, οικονομική και πολιτιστική ελευθερία στους Έλληνες καθώς και σε όλους τους μη μουσουλμάνους.
Επανακάλυψη του «ελληνικού» ως πολιτικού εργαλείου
Από την άλλη, στην εποχή των νέων αφυπνίσεων στην Ευρώπη, η ελληνική λογοτεχνία και η αρχαιοελληνική αντίληψη της δημοκρατίας τράβηξαν την προσοχή φιλελεύθερων και εθνικιστών διπλωματών.
Οι εμπειρίες των «Ελλήνων που ίδρυσαν μεγάλους πολιτισμούς στην ιστορία» υπό την κυριαρχία των Τούρκων και η ανάγκη να τεθεί ένα τέλος σε αυτήν την κατάσταση όσο το δυνατόν συντομότερα, συζητήθηκαν σε κάθε είδους λογοτεχνία και προφορικές εκφράσεις στα κοινοβούλια του οι χώρες.
Ισχυρά κράτη, ιδιαίτερα η Ρωσία, που ήθελε να διεισδύσει στην παγκόσμια πολιτική μέσω των Βαλκανίων και να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο, ενδιαφέρθηκαν για την τύχη των Ελλήνων που ζούσαν στα οθωμανικά εδάφη, ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο.
Στην Αγγλία και τη Γαλλία, την πατρίδα του φιλελευθερισμού και του εθνικισμού, όλες οι τάξεις των διανοουμένων ενδιαφέρθηκαν για τους Έλληνες.
Έδωσαν εκτεταμένο χώρο σε αυτό το έθνος στα έργα τους με συμπάθεια.
Τούρκοι και Έλληνες περιγράφονταν δημοσίως ως Δίας και Άδης.
Βλέποντας το χέρι να τους απλώνεται από τα δυτικά και τα βόρεια, οι Έλληνες χρησιμοποίησαν τη Φιλική Εταιρεία, την οποία ίδρυσαν στην Οδησσό το 1814 με την υποστήριξη και την ενθάρρυνση του συμβούλου του Ρώσου Τσάρου Αλέξανδρου Υψηλάντη, ως εργαλείο για να απαλλαγούν από την Οθωμανική κυριαρχία.
Η πρώτη εξέγερση κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας ξεκίνησε το 1817, εξαπλώθηκε στην Πελοπόννησο το 1821 και η Ελλάδα ιδρύθηκε με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης που υπογράφηκε μετά τον Οθωμανορωσικό πόλεμο του 1828-29.
Κατά τη διάρκεια της ελληνικής εξέγερσης, όλες οι εκκλησίες της Ευρώπης θεώρησαν αυτό το γεγονός σταυροφορία.
Ο Άγγλος συγγραφέας Λόρδος Μπάιρον ήρθε στη Μόρια για να υποστηρίξει τη χώρα όπου ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι και τους πολέμους τους, για τους οποίους έτρεφε μεγάλη συμπάθεια. Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία·
Εμπόδισε την Οθωμανική Αυτοκρατορία να αποτρέψει το χάος και κατέστρεψε τον οθωμανικό στόλο στο Ναζαρίν, παρόλο που δεν υπήρξε πόλεμος μεταξύ τους.
Η ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, με την υποστήριξη ενός μεγάλου κράτους και της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, προκάλεσε και άλλα χριστιανικά έθνη που ζούσαν εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η προσφυγή στη βία, η διάδοση ψευδών ειδήσεων για σφαγή εναντίον τους, η παραπλάνηση της κοινής γνώμης και η κινητοποίηση των θρησκευτικών συναισθημάτων σε σημαντικά κέντρα της Ευρώπης έγιναν ο σημαντικότερος τρόπος δράσης των ελληνικών επιτροπών και η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη προετοίμασε το έδαφος για αυτό.
Προσπάθεια εκτουρκισμού της Πελοποννήσου
Την περίοδο αυτή έγιναν μεγάλες σφαγές κατά των Τούρκων που ζούσαν στη Μόρα, στο Ναβαρίνο, στην Τριπολιτσά και στα νησιά. Ξεκίνησαν οι μεταναστεύσεις από τη Μόρα.
Μετά την πτώση της πόλης της Τρίπολης στα χέρια Ελλήνων ανταρτών στις 23 Σεπτεμβρίου 1823, περισσότεροι από 10 χιλιάδες Μουσουλμάνοι και Εβραίοι έχασαν τη ζωή τους στη σφαγή στην πόλη.
Στην πραγματικότητα, ο Βρετανός ιστορικός Walter Alison Phillips, στο βιβλίο του "The War of Greek Independence, 1821 to 1833", δήλωσε ότι οι κάτοικοι της Tripoliçe σφαγιάστηκαν από μια βάναυση συμμορία για 3 ημέρες, ότι δεν υπήρχαν διακρίσεις με βάση ηλικία και φύλο, ότι οι άνθρωποι βασανίζονταν πριν σκοτωθούν και ότι ήταν παρούσες μουσουλμανικές μάζες Θα έγραφε ότι οι κοινότητες σφαγιάζονταν ανελέητα στα κοντινά βουνά.
Τώρα ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η Πελοπόννησος είχε κάποτε μεγάλο τουρκικό πληθυσμό.
Ωστόσο, ανάμεσα σε αυτές τις οικογένειες υπήρχαν πλούσιοι αγρότες, έμποροι και δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι Τούρκοι έζησαν εδώ για 400 χρόνια και θεωρούσαν αυτό το μέρος πατρίδα τους. Αυτοί οι άνθρωποι σκοτώθηκαν εσκεμμένα και βάναυσα από τους γείτονές τους και όσοι το έκαναν δεν έδειξαν ποτέ τύψεις.
Ωστόσο, ενώ η χερσόνησος της Πελοποννήσου καθαριζόταν από Τούρκους, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, οι θρησκευτικοί θεσμοί, τα διπλωματικά κέντρα και οι κυβερνήσεις παρέμειναν σιωπηλοί για αυτές τις σφαγές, που θα συνεχίζονταν μέχρι το 1922, και μάλιστα έλεγαν και έγραφαν ότι οι Τούρκοι το άξιζαν.
Οι χειρότερες από αυτές τις σφαγές έγιναν κατά των Μουσουλμάνων από Έλληνες, Σέρβους και Βούλγαρους σε όλη τη βαλκανική γεωγραφία κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913.
Ο προγραμματιστής της εκδήλωσης ήταν η Ρωσία και υποστηρικτές της ήταν η Αγγλία και η Γαλλία. Ο Justin McCarthy στο έργο του «Death and Exile», αναφέρει ότι μεταξύ 1821 και 1922 στα Βαλκάνια, περισσότεροι από 5 εκατομμύρια Τούρκοι εκδιώχθηκαν από τη χώρα τους και 5,5 εκατομμύρια Τούρκοι πέθαναν από πείνα και ασθένειες, μερικοί από αυτούς σκοτώθηκαν σε πολέμους και κάποιοι ενώ έβρισκαν καταφύγιο.
Έγραψε.
Οι αμερόληπτες στατιστικές πληθυσμού τόσο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσο και της Ευρώπης αποκαλύπτουν ξεκάθαρα τις αλλαγές που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του αιώνα.
Πραξικόπημα στην Ελλάδα και η γέννηση του Βενιζέλου
Την περίοδο αυτή, οι κρίσεις που αντιμετώπισε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και κάθε χαμένος πόλεμος αξιολογήθηκαν ως ευκαιρίες από την Ελλάδα.
Στο τέλος των Βαλκανικών πολέμων, η Ελλάδα κατέλαβε σημαντικό μέρος της Μακεδονίας, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Ηπείρου και της Θεσσαλονίκης, καθώς και ορισμένα νησιά του Αιγαίου.
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα προσάρτησε και το νησί της Κρήτης.
Η εξέγερση στην Κρήτη αποκάλυψε έναν νέο Έλληνα εθνικό ήρωα: τον Βενιζέλο.
Όταν ξεκίνησε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο πρωθυπουργός Βενιζέλος βρίσκονταν στην Ελλάδα.
Ο μεγαλύτερος παράγοντας για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η δυνατότητα απόκτησης νέων εδαφών στη Δυτική Ανατολία, δηλαδή η ευκαιρία υλοποίησης της Μεγάλης Ιδέας (η ιδέα της αναβίωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), που είναι ο ιστορικος ιδεαλισμός της Φιλικής Εταιρείας.
Ο Βενιζέλος, που επιχείρησε πραξικόπημα κατά του βασιλιά που ήταν απρόθυμος να συμμετάσχει στον πόλεμο, υποχώρησε ανεπιτυχώς στη Θεσσαλονίκη, όπου ίδρυσε de facto κυβέρνηση και πολέμησε κατά του βουλγαρικού και του τουρκικού στρατού στο Μακεδονικό Μέτωπο ως σύμμαχος της Αγγλίας και της Γαλλίας.
Τελικά, η Αγγλία και η Γαλλία εισέβαλαν στην Ελλάδα το 1917, εκθρόνισαν τον βασιλιά Κωνσταντίνο, έκαναν βασιλιά τον μικρότερο γιο του Αλέξανδρο και έβαλαν τον Βενιζέλο επικεφαλής της χώρας.
Επιτέθηκαν στους Τούρκους εξαναγκάζοντας την Ελλάδα σε πόλεμο.
Η Ρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία το έκαναν επίσης όταν η Ελλάδα κέρδισε την ανεξαρτησία της και διόρισαν τον Όθωνα από τη Βαυαρική Δυναστεία ως βασιλιά των Ελλήνων που ήταν ανίκανοι να αυτοκυβερνηθούν.
Τις ημέρες που ο Βενιζέλος ήταν μοναδικός κυρίαρχος της Θεσσαλονίκης, στις 18 Αυγούστου 1917 ξέσπασε στη Θεσσαλονίκη πυρκαγιά και άλλαξε εντελώς την κοινωνικο-πολιτιστική δομή της πόλης.
Στο τέλος της πυρκαγιάς, που διήρκεσε 32 ώρες, κάηκε έκταση 1 εκατομμυρίου τετραγωνικών μέτρων, δηλαδή το 32 τοις εκατό της πόλης, 9.500 σπίτια έγιναν άχρηστα και 72 χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι.
Η φωτιά έπληξε ιδιαίτερα την περιοχή όπου ήταν συγκεντρωμένος ο τουρκικός και εβραϊκός πληθυσμός της πόλης.
Μετά την πυρκαγιά, η περιοχή απαλλοτριώθηκε και εγκαταστάθηκαν Έλληνες,
η πληθυσμιακή δομή της πόλης άλλαξε έναντι Τούρκων και Εβραίων
και η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε σε ελληνική πόλη.
Αυτή η πράξη καύσης ξεκίνησε μια παράδοση που θα διαρκούσε από τη δεκαετία του 1820 έως τη δεκαετία του 1970 και εφαρμόστηκε στη Σμύρνη τον Σεπτέμβριο του 1922.
[Καθ. Ο Δρ. Ο Haluk Selvi είναι μέλος ΔΕΠ στο Πανεπιστήμιο Sakarya.]
*Οι απόψεις στα άρθρα ανήκουν στον συγγραφέα και ενδέχεται να μην αντικατοπτρίζουν τη συντακτική πολιτική του Anadolu Agency.
https://www.aa.com.tr/tr/analiz/gorus-yunan-propagandasi-ve-saptirilan-tarih/2986641
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου