Η κινητικότητα και οι ταυτότητες των ανθρώπων μεταξύ της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδας στο πρώτο μισό
του 19ου αιώνα: Η περίπτωση της περιφέρειας Θεσσαλίας
Οι Έλληνες, που κατείχαν τη δεύτερη θέση μετά τους μουσουλμάνους σε πληθυσμό στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ζούσαν σε αυτονομία και υπηρέτησαν πιστά το κράτος.
Η κατάσταση αυτή άλλαξε με την Ελληνική Επανάσταση που ξέσπασε στον Μορέα το 1821 και κράτησε μέχρι το 1829.
Το 1830 αναγνωρίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις η ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους (Βασίλειο μετά το 1833).
Το 1832 καθορίστηκαν τα σύνορα της Ελλάδας.
Ο πληθυσμός των Ελλήνων που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία εκείνη την εποχή ήταν περίπου τρεις φορές μεγαλύτερος από τον ελληνικό πληθυσμό στην ανεξάρτητη Ελλάδα.
Η συζήτηση της έρευνας που έγινε μέχρι τώρα για τις μετακινήσεις των ανθρώπων μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδας επικεντρώθηκε, εν ολίγοις, στο «ποια πλευρά είχε περισσότερες μεταναστεύσεις προς ποια πλευρά;».
Ωστόσο, η ποσότητα των μεταναστών δεν προσδιορίστηκε σε αυτές τις μελέτες.
Επιπλέον, δεδομένου ότι η διαφορά μεταξύ των εννοιών «μετανάστευση» και «μεταφυγή στο εξωτερικό» δεν προσδιορίζεται και δεν υπάρχει περιορισμός περιοχής και ημερομηνίας, η κατάσταση των λαϊκών κινημάτων δεν μπορεί να γίνει σαφώς κατανοητή.
Ούτως ή άλλως, δεν φαίνεται δυνατό να ληφθεί πλήρης στατιστική κατάσταση των λαϊκών κινημάτων μετά το 1821.
Ωστόσο, η εξέταση μιας συγκεκριμένης περιοχής και περιόδου θα είναι χρήσιμη για μελλοντική έρευνα.
Επομένως, αυτό το άρθρο εξετάζει τις μετακινήσεις του λαού στην Περιφέρεια Θεσσαλίας -που έγινε παραμεθόριος ιδιαίτερα μετά το 1832- από την ίδρυση της Ελλάδας, δηλαδή το 1830, μέχρι το 1856, όταν κηρύχθηκε το Μεταρρυθμιστικό Διάταγμα.
Στη συνοριακή περιοχή μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Ελλάδας, όχι μόνο Οθωμανοί Έλληνες και ορθοδοξοι Έλληνες, αλλά και Μουσουλμάνοι και άλλες ομάδες (Βλάχοι, Αλβανοί) διέσχιζαν τα σύνορα συμμετέχοντας σε αυτές τις κινήσεις.
Όσοι ζούσαν στη συνοριακή περιοχή συνέχισαν σε μεγάλο βαθμό τις μετακινήσεις τους πριν από το 1830.
Αυτές οι αμοιβαίες επισκέψεις στην Περιφέρεια Θεσσαλίας οφείλονταν σε λόγους όπως το εμπόριο, η δουλεία, η εργασία σε αγροκτήματα και η συνάντηση με συγγενείς.
Μάλιστα είναι γνωστό ότι κάποιοι Έλληνες στρατιώτες και εγκληματίες διέφυγαν στην οθωμανική επικράτεια και κάποιοι Οθωμανοί στρατιώτες και εγκληματίες διέφυγαν στην Ελλάδα.
Οι Έλληνες που διέφυγαν στην οθωμανική επικράτεια, αφού ερευνήθηκαν από Οθωμανούς αξιωματούχους της περιοχής, εγκαταστάθηκαν στο Μοναστήρι, που ήταν μακριά από τα σύνορα και όπου βρισκόταν ο Ρουμελιανός στρατός.
Οι Οθωμανοί στρατιώτες που επέστρεφαν στην Ελλάδα μετά από λίγο καιρό απόδρασης στάλθηκαν σε στρατούς στην Ανατολία ή στην Αραβία ή τους έβαλαν να δουλέψουν στα ανθρακωρυχεία στην Εργύρη.
Είναι γνωστό ότι υπήρχαν τουλάχιστον 1000 άτομα που ήταν στην πραγματικότητα Οθωμανοί πολίτες, αλλά διέφυγαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ή τις περιόδους μετά από αυτήν, επέστρεψαν στη Θεσσαλία και την Ήπειρο μετά από λίγο και αποδέχθηκαν ξανά την οθωμανική εθνικότητα.
Εκτός από αυτούς, ο αριθμός όσων ήθελαν να επιστρέψουν ήταν περίπου 8.500 νοικοκυριά και 43 άτομα.
Αλλά δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για αυτές τις δύο καταστάσεις στα έγγραφα.
Εξαιτίας αυτού, Δεν είναι ακριβώς σαφές πότε και γιατί τα άτομα αυτά διέφυγαν και οι λόγοι της επιστροφής τους.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε στους παλιννοστούντες απαλλαγή δύο ή τριών ετών και ελάφρυνε τους άλλους φόρους τους.
Όσοι όμως επέστρεφαν έπρεπε να βρουν έναν εγγυητή.
Η επιστροφή τους έγινε κυρίως μετά το 1841.
Οι επιστροφές αυξήθηκαν ιδιαίτερα το 1848.
Εκτιμάται ότι οι λόγοι της επιστροφής ήταν η κακή κατάσταση στην Ελλάδα (εξέγερση, κινήματα ληστών και φυσικές καταστροφές κ.λπ.), η πιο ευαίσθητη διοίκηση της οθωμανικής κυβέρνησης στις Περιφέρειες Θεσσαλίας και Ηπείρου αφού ήταν παραμεθόριες περιοχές και οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν. για το Gülhane Hatt-i Imperial και τις μεταρρυθμίσεις.
Αν και όσοι είχαν ελληνική εθνικότητα μπορούσαν να γίνουν έμποροι στην οθωμανική επικράτεια, δεν μπορούσαν να γίνουν τουρκοι υπηκοοι ή να κληρονομήσουν από έναν Οθωμανό υπήκοο.
Επομένως, όσοι επέστρεψαν αποδέχτηκαν ξανά την οθωμανική εθνικότητα.
PDF FILES
https://www.jstage.jst.go.jp/article/ajames/20/2/20_KJ00004017688/_article/-char/en
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου