Ανθρωπιστική βοήθεια που παρείχε η Τουρκία στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (1935-1946)
Περίληψη:
Εξήγηση:
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ιταλοί επιτέθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940 και συνάντησαν σκληρή αντίσταση.
Ο Χίτλερ κατεύθυνε τον στρατό του στην Ελλάδα για να πάρει τον έλεγχο των Βαλκανίων και να υποστηρίξει τους Ιταλούς και η κατοχή ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1941.
Ο ελληνικός λαός χωρίστηκε σε αυτούς που υποστήριζαν τους Γερμανούς και σε αυτούς που τους αντιστάθηκαν.
Η κατοχή ήταν πολύ σκληρή και όσοι αντιστάθηκαν πυροβολήθηκαν χωρίς αμφιβολία.
Δεν φαινόταν δυνατό να ζητηθεί βοήθεια γιατί γερμανικά και βρετανικά υποβρύχια και πολεμικά πλοία απέκλεισαν την Ελλάδα.
Οι Γερμανοί και οι Έλληνες επαναστάτες κατάσχεσαν σχεδόν όλα τα τρόφιμα και καταδίκασαν τον λαό σε πείνα.
Ακόμη και οι γάτες και τα σκυλιά στους δρόμους σφαγιάστηκαν.
Από την έναρξη του πολέμου, περίπου 300 χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν την Ελλάδα και 25 χιλιάδες άνθρωποι κατέφυγαν στην Τουρκία λόγω της πείνας και της γερμανικής καταπίεσης.
Η Τουρκία ήρθε στη διάσωση του ελληνικού λαού, στα εδάφη του οποίου επιχείρησαν να εισβάλουν με υποκίνηση Βρετανών μεταξύ 1919 και 1922.
Υπήρχαν άνθρωποι που προσπαθούσαν να περάσουν από τα νησιά του Αιγαίου στις πόλεις και κωμοπόλεις της Ανατολίας στην απέναντι όχθη πάνω σε κάνιστρα και σανίδες.
Οι παραλίες ήταν γεμάτες φυγάδες που κατάφεραν να περάσουν τη θάλασσα και πτώματα ξεβράστηκαν στη στεριά.
Όλοι οι κάτοικοι της πόλης, ιδιαίτερα ο Χασάν Ρέις και ο γιος του Αλί Μπέη, προσπαθούσαν να βοηθήσουν όσους έρχονταν στο Κουσάντασι.
Οι Τούρκοι μοίρασαν μια μπουκιά ψωμί με όσους ήρθαν χωρίς να το σκεφτούν.
Αν και η Τουρκία κινδύνευε από πείνα και ο Ερυθρός Σταυρός το έκρινε επικίνδυνο και σταμάτησε τη βοήθεια, η Τουρκική Ερυθρά Ημισέληνος έστελνε χιλιάδες τόνους βοηθητικού υλικού από τη Σμύρνη στο ελληνικό λιμάνι του Πειραιά με το πλοίο Salvation, αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο ναρκών και βομβαρδισμός.
Ήταν θέμα χρόνου η ναζιστική Γερμανία, που προσπαθούσε να δαμάσει τους Έλληνες με την πείνα, να δει την Τουρκία ως εχθρό λόγω της βοήθειας που παρείχε.
Η σωτηρία έρχεται
Το πρωί της 13ης Οκτωβρίου 1941, οι Αθηναίοι, εξουθενωμένοι από την πείνα και την κατοχή, συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά, κυματίζοντας τουρκικές σημαίες και περίμεναν το πλοίο της Σωτηρίας που έρχεται από την Τουρκία γεμάτο προμήθειες, ενώ οι φωνές «Η Σωτηρία έρχεται. Η απελευθέρωση έρχεται! (Έρχεται το Κουρτουλούς!) άρχισε να κουδουνίζει στο λιμάνι [2]
Το πλήρωμα του Kurtuluş τρόμαξε βλέποντας ένα λιμάνι που έμοιαζε με νεκροταφείο πλοίων.
Επειδή το λιμάνι είχε βομβαρδιστεί, η Απελευθέρωση δυσκολεύτηκε να περάσει μέσα από τα συντρίμμια για να φτάσει στη στεριά, όπου χιλιάδες Αθηναίοι περίμεναν για ώρες για βοήθεια.
Το πλήρωμα του Kurtuluş επηρεάστηκε τόσο πολύ από το θέαμα της πείνας που έδωσαν ακόμη και τα τρόφιμα που είχαν αποθηκεύσει για την επιστροφή τους στους ανθρώπους.
Σε κάθε ταξίδι στον Πειραιά, το πλήρωμα του Kurtuluş αντιμετώπιζε μια κατάσταση χειρότερη από την προηγούμενη.
Στα τέσσερα ταξίδια της Kurtuluş στο λιμάνι του Πειραιά, μετέφερε συνολικά 7.100 τόνους βοήθειας, γεγονός που έκανε το πλοίο θρύλο, αν και δεν ήταν αρκετό για να λύσει πλήρως το πρόβλημα της πείνας στην Αθήνα.
Την ημέρα που το «Kurtuluş» έκανε το πέμπτο, τελευταίο και μοιραίο ταξίδι του, μετέφερε 2 χιλιάδες τόνους ακόμη βοήθεια.
Ενώ προσάραξε στους βράχους και βυθίστηκε λόγω μιας σφοδρής καταιγίδας στη Θάλασσα του Μαρμαρά στις 20 Φεβρουαρίου 1942, όλο το πλήρωμα των 36 ατόμων διασώθηκε.
Η περιοχή αυτή ονομαζόταν «Ακρωτήρι Κουρτουλούς», και η ανθρωπιστική βοήθεια προς την Ελλάδα συνεχίστηκε με άλλα τουρκικά πλοία μέχρι το 1946. [3]
Οι Έλληνες φώναζαν για κάθε πλοίο που μετέφερε τρόφιμα στις ακτές τους: «Ήρθε η σωτηρία! (Έφτασε το Κουρτουλούς!)”.
Ο Χασάν Ρέις και ο Αλί Μπέης δεν πρέπει να ξεχαστούν
Χέρι βοήθειας σε όσους δραπέτευσαν από την Ελλάδα ο Χασάν Ρέις και ο γιος του Αλί Μπέη στο Κουσάντασι.
Ακούσαμε τις ιστορίες ζωής και τις δραστηριότητες του πατέρα και του γιου από τον ανιψιό του Ali Bey, Hasan Fuat Hepişeri, γεννημένο το 1946, μαζί με τον παρατηρητή της πόλης και ερευνητή συγγραφέα Orhan Beşikçi.
Είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε τα έγγραφα, τις φωτογραφίες και τους πόρους που έλαβε ο Hepişeri από άλλα μέλη της οικογένειας στις 2 Αυγούστου 2022.
Θα συγκεντρώσουμε αυτούς τους πόρους και θα τους παρουσιάσουμε στους κατοίκους της Σμύρνης στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Σύμφωνα με την αφήγηση του Hepişeri, «Ο Χασάν Ρέις και ο Αλί Μπέης μετέφεραν τρόφιμα στη Σάμο και έφερναν όσους ήθελαν να δραπετεύσουν στο Κουσάντασι και τους προστάτευαν».
Εκείνες τις μέρες υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν παρόμοιες προσπάθειες στο Τσεσμέ, την Ούρλα, τη Φότσα, το Αϊβαλί, την Μπέργκαμα, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη και πολλά άλλα μέρη.
Ο Χασάν Ρέις εντάχθηκε στην αντίσταση στην Καντίγια της Κρήτης το 1898, όταν ήταν 18 ετών, για να προστατεύσει την πατρίδα του.
Αφού οι Άγγλοι, μια από τις δυνάμεις κατοχής, δήθεν δοκίμασαν και εκτέλεσαν 17 Τούρκους που κατηγορούσαν, δραπέτευσε και εγκαταστάθηκε στο Κουσάντασι.
Ενώ κέρδιζε τα προς το ζην ψαρεύοντας και ως καπετάνιος σκαφών, βρέθηκε στη μέση του Πολέμου της Ανεξαρτησίας και άρχισε να κάνει λαθρεμπόριο όπλων δια θαλάσσης για τις Εθνικές Δυνάμεις.
Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, το ελαιουργείο στο Κουσάντασι έγινε κέντρο υποδοχής φυγάδων από κάθε περιοχή της Ελλάδας και το νησί της Σάμου (Σάμος), με το οποίο συναλλάσσονταν.
Ο Χασάν Ρέις συνέχισε τη βοήθειά του μέχρι το θάνατό του το 1943.
Από το 1941 ήρθε στο προσκήνιο ο γιος του Αλή Μπέης. Όσοι διέφυγαν από την Ελλάδα οδηγήθηκαν στα βρετανικά στρατόπεδα στην Αίγυπτο μέσω της Τουρκίας.
Πολλοί από αυτούς τους φυγάδες έγραψαν επιστολές στον Χασάν Ρέις και τον Αλί Μπέη, ευχαριστώντας τους, δηλώνοντας ότι θα εξοφλούσαν τα χρέη που έλαβαν το συντομότερο δυνατό και ζητούσαν να βοηθήσουν τους συγγενείς τους και να παραδώσουν γράμματα, φωτογραφίες ή χρήματα στις οικογένειές τους.
Κάθε ένα από αυτά τα εκατοντάδες γράμματα είναι πολύ πολύτιμο.
Υπάρχουν αυτά που είναι γραμμένα στα τουρκικά με το σημερινό αλφάβητο, στα ελληνικά με τα λατινικά γράμματα και αυτά που είναι γραμμένα εξ ολοκλήρου στα ελληνικά ή στα γαλλικά.
Όταν κοιτάμε αυτές τις επιστολές, βλέπουμε τις αντανακλάσεις ενός μεγάλου δράματος και τις καλές πράξεις που έκανε ο Αλή Μπέης.
Το ρολόι που έδωσε στον Αλί Ντενιζέλ η ελληνική κυβέρνηση
Εκτός από αυτές τις ειλικρινείς επιστολές, ο Hepişeri ανέφερε και ένα ρολόι που δόθηκε στον Ali Denizel από την ελληνική κυβέρνηση για τις υπηρεσίες του.
Όταν έμαθα ότι το ρολόι ήταν σε μουσείο της Αθήνας, ρωτούσα επίμονα γιατί δεν ήταν στην κατοχή της οικογένειάς του.
Βρήκα την απάντηση στο άρθρο της εφημερίδας Hürriyet με τίτλο «Η ιστορία ενός ήρωα και μιας ώρας» στις 18 Μαρτίου 2006. [4]
Επέστρεψε το ρολόι.
Φαίνεται ότι ο Αλή Μπέης ήταν αγανακτισμένος για όλες τις προσπάθειες που έκανε για τουρκοελληνική φιλία.
Στις μέρες μας, κάποιοι κύκλοι στην Ελλάδα προσπαθούν να αιμορραγήσουν ξανά παλιές πληγές και να δημιουργήσουν δυσαρέσκεια με διάφορες εκδηλώσεις για την 100ή επέτειο της 9ης Σεπτεμβρίου 1922, ημέρα που απελευθερώθηκε η Σμύρνη από την ελληνική κατοχή.
Υπάρχουν εκείνοι που ονειρεύονται να μοιάζουν με την εμφάνιση των κτιρίων στην περιοχή όπου ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη και όχι στη Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα, με εκείνα πριν από το 1922.
Οι διάδοχοι κάποιων ανθρώπων που υποστήριξαν τη ναζιστική κατοχή στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κυνηγούν το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας (Μεγάλη ιδέα - Μεγάλη Ελλάδα) ακόμη και στις 9 Σεπτεμβρίου 2022.
Αν και είναι μια μικρή μειοψηφία, οι φωνές τους ακούγονται περισσότερο γιατί υποστηρίζονται από τους ιμπεριαλιστές.
Οι πεινασμένοι που περίμεναν να φτάσει το πλοίο της Liberation στο λιμάνι του Πειραιά της Αθήνας, εκτέθηκαν σε υποκριτικές επιθέσεις μαύρων αγορών που κρύβονταν πίσω από τη μάσκα του πατριωτισμού.
Σήμερα, ορισμένοι κύκλοι συνεχίζουν αυτή τη στάση και προσπαθούν να δυσφημήσουν την υποστήριξη του τουρκικού λαού στον ελληνικό λαό παρά τις δύσκολες συνθήκες.
Γίνεται προπαγάνδα ότι οι προμήθειες βοήθειας προέρχονται μόνο από Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ή ότι οι Τούρκοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί.
Το μωρό από τη Συρία Aylan, το σώμα του οποίου ξεβράστηκε στην παραλία της Αλικαρνασσού στις 2 Σεπτεμβρίου 2015, δεν πρέπει να ξεχαστεί, όπως και η μοίρα των ελληνόπουλων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο τουρκικός και ο ελληνικός λαός πρέπει να συνεχίσουν τη ζωή τους με καλές σχέσεις και ειρήνη, χωρίς να παρασυρθούν από ιμπεριαλιστικές προκλήσεις και χωρίς να επαναλάβουν τον πόνο του παρελθόντος.
Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες ώστε τα παιδιά να μην πεθάνουν ή να μείνουν ορφανά από την πείνα και τη δυστυχία.
Πόροι:
1- https://terrapapers.com/i-alithini-etii-tou-limou-stin-katochi/
2- Ανδρέου Άννα, Τα Νέα, 16 Σεπτεμβρίου 2006.
3-https://elefthero.net/viewtopic.php? t=10078&start=50
4-Yorgo Kırbaki, Η ιστορία ενός ήρωα και μιας ώρας, Εφημερίδα Hürriyet, 18 Μαρτίου 2006.
Ανθρωπιστική βοήθεια που παρείχε η Τουρκία στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (1935-1946)
Dünya Savaşı sırasında Türkiye`nin Yunanistan`a yaptığı insani yardımlar (1935-1945)
http://dspace.yildiz.edu.tr/xmlui/handle/1/244
https://kentyasam.com.tr/haber_detay.php?id=114387
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου