Πώς ανεξαρτητοποιήθηκε η Ελλάδα, τι συνέβη
πριν από 200 χρόνια;
Σήμερα, η Ελλάδα γιορτάζει τα 200 χρόνια από την εξέγερση του ελληνικού λαού κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας. Η Αθήνα δίνει μηνύματα ότι «θέλει να τα πάει καλά με την Τουρκία» στους εορτασμούς της «25ης Μαρτίου της Ανεξαρτησίας».
Μιλώντας στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η Πρόεδρος της Ελλάδος Αικατερίνα Σακελλαροπούλου είπε: "Η Ελλάδα θέλει να είναι καλοί γείτονες και να ζει ειρηνικά με την Τουρκία. Εάν η Τουρκία έχει την ίδια πρόθεση, είμαστε έτοιμοι για αυτό".
Καλωσορίζοντας τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα για να παραστεί στους εορτασμούς, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είπε: «Η απόσυρση της Τουρκίας των πλοίων γεωτρήσεων από την Ανατολική Μεσόγειο είναι ένα θετικό βήμα προς τη μείωση της έντασης. Ελπίζουμε ότι αυτή η επίδειξη καλής θέλησης από την Τουρκία γίνεται μόνιμη.» «Ευχόμαστε», είπε.
Στις εορταστικές τελετές παρευρίσκονται φέτος και εκπρόσωποι της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, που υποστήριξαν ουσιαστικά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, καθώς και των ΗΠΑ που στήριξαν την εξέγερση από μακριά και έστειλαν εθελοντές στρατιώτες στο πεδίο της μάχης.
Στο πλαίσιο αυτό, στις τελετές συμμετέχουν και ο Βρετανός πρίγκιπας Κάρολος και η σύζυγός του, ο Ρώσος πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν και η σύζυγός του και η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας Φλοράνς Παρλί.
Ανακοινώθηκε ότι το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Αϊζενχάουερ θα αγκυροβολήσει στο λιμάνι του Πειραιά και αμερικανικά και γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη θα πραγματοποιήσουν στρατιωτικές παρελάσεις.
Η ελληνική εξέγερση, που περιλαμβάνεται σε μισή σελίδα με το όνομα «Ελληνική Εξέγερση» στα εγχειρίδια ιστορίας του Εμίν Οκτάι, διδάσκεται ως «η απελευθέρωση του ελληνικού έθνους από την οθωμανική κατοχή» στα ελληνικά εγχειρίδια ιστορίας.
Αυτή η εξέγερση, που περιγράφεται ως «εξέγερση και προδοσία κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» στην Τουρκία, ορίζεται ως «Πόλεμος της Ανεξαρτησίας» στην Ελλάδα.
Δεν υπήρχε χώρα με το όνομα Ελλάδα μέχρι το 1832, όταν ιδρύθηκε και ανακηρύχθηκε επίσημα. Εκτός από τη σημερινή Ελλάδα, υπήρχαν ελληνόφωνοι ορθόδοξοι Έλληνες - τα ονόματα των οποίων ονομάζονταν Έλληνες/Ρωμαίοι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία - ζούσαν σε όλη την Ανατολία, τα Βαλκάνια και τη Ρωσία.
ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ. Μετά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, πρώτη η Ρώμη. Οι Έλληνες, που αργότερα έζησαν υπό την ηγεμονία της Βυζαντινής και τελικά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ξεκίνησαν τον πόλεμο της ανεξαρτησίας στη χερσόνησο της Πελοποννήσου το 1821, εμπνεόμενοι από τους πολιτικούς σεισμούς που δημιούργησε η Γαλλική Επανάσταση του 1798 σε όλη την Ευρώπη.
Επιπτώσεις της Γαλλικής Επανάστασης
Η συμμετοχή των υπερδυνάμεων της περιόδου, της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, στις αιματηρές συγκρούσεις με τις οθωμανικές δυνάμεις από το 1821 έως το 1832, οπότε και ανακηρύχθηκε επίσημα το Ελληνικό Κράτος, θα οδηγούσε στη γέννηση του Ελληνικού Κράτους.
Η ιδέα της ελληνικής εξέγερσης γεννήθηκε ουσιαστικά το 1814, 16 χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, στην Οδησσό της Ρωσίας, μέσω μιας οργάνωσης με την επωνυμία «Φιλική Ετερία» που αποτελείται από Έλληνες εμπόρους και διανοούμενους.
Αν και η επίθεση του Αλέξανδρου Υψηλάντη, του ελληνικής καταγωγής βοηθού του Ρώσου Τσάρου Αλέξανδρου Α', στην Οθωμανική Βλαχική Μολδαβία το 1820 αποκρούστηκε, η σπίθα της εξέγερσης εξαπλώθηκε γρήγορα στην Πελοπόννησο.
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης με επικεφαλής διοικητές όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γιώργος Καραϊσκάκης, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Νικηταράς, ο Ανδρέας Μυαούλης, ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ των Ελλήνων επαναστατών, που οδήγησαν στην κατά καιρούς καταστολή της εξέγερσης από τους Οθωμανούς.
Αν δούμε την ιστορία της ελληνικής εξέγερσης:
Η «Φιλική Ετερία», που ιδρύθηκε στην Οδησσό το 1814, ήταν η οργάνωση που διέδωσε την ιδέα της εξέγερσης.
Παράλληλα με τις εξεγέρσεις που ξεκίνησαν στη Βλαχία της Μολδαβίας και στην Ιταλία (Νάπολη) το 1820, η εξέγερση εξαπλώθηκε και στην Πελοπόννησο. Ιερά Συμμαχία», υποστήριξε τους Έλληνες υπέρ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Επίσης εναντιώθηκε στην εξέγερση.
Παρόλα αυτά, η ελληνική επανάσταση κηρύχθηκε επίσημα στις 25 Μαρτίου 1821 και εξαπλώθηκε σε όλη τη χερσόνησο.
Αμοιβαίες σφαγές
Ο Έλληνας Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, ο οποίος ήταν «κεφαλή του ελληνικού έθνους» με την αιτιολογία ότι δεν μπορούσε να αποτρέψει την εξέγερση του 1821, κρεμάστηκε στην πύλη εισόδου του Πατριαρχείου από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β' τον Απρίλιο του ίδιου έτους.
Σύμφωνα με τα αρχεία του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, Έλληνες της Κωνσταντινούπολης (Φαναριώτες) που υπηρέτησαν στο οθωμανικό υπουργείο Εξωτερικών αποχώρησαν από τις ευρωπαϊκές πόλεις όπου υπηρέτησαν ως επιτετραμμένοι και εξορίστηκαν μέχρι το 1830.
Οι ελληνικές εκκλησίες στην Κωνσταντινούπολη και την Ανατολία κάηκαν, λεηλατήθηκαν και διαπράχθηκαν φόνοι. Τα καθήκοντα του Έλληνα επιτετραμμένου επιστράφηκαν σε αυτούς μετά το 1830.
Τον Σεπτέμβριο του 1821 έγιναν μεγάλες σφαγές στην Trepoliça (σημερινή Τρίπολη), ένα από τα σημαντικά κέντρα της οθωμανικής διοίκησης. Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, 20 χιλιάδες, σύμφωνα με κάποιους, 35 χιλιάδες μουσουλμάνες γυναίκες, άνδρες και παιδιά θανατώθηκαν στο ξίφος.
Τόσο πολύ που γράφτηκε στα βιβλία της ελληνικής ιστορίας ότι ο διοικητής της Πελοποννήσου Κολοκοτρώνης, ο Ρώσος πρίγκιπας ελληνικής καταγωγής Δημήτρης Υψηλάντης (αδελφός του Αλέξανδρου) και ένας από τους διοικητές Τόμας Γκόρντον τρομοκρατήθηκαν από τους φόνους και τις λεηλασίες που διαπράχθηκαν όταν έφτασαν στην Τρεπολιτσά. . Λέγεται ότι η σφαγή, που ήταν επίσης θέμα της ελληνικής λογοτεχνίας και των θρηνωδών τραγουδιών, «διεξήχθη από άγριες συμμορίες που δεν άκουσαν τις εντολές των διοικητών τους».
Τον Μάρτιο του 1822 έγινε εξέγερση στο νησί της Χίου. Γράφτηκε ότι οι οθωμανικές δυνάμεις που στάλθηκαν στο νησί για να καταστείλουν την εξέγερση στο νησί της Χίου έσφαξαν, σύμφωνα με ορισμένους, 25 χιλιάδες χριστιανούς, χωρίς να κάνουν διάκριση μεταξύ ανδρών, γυναικών και παιδιών.
Την ίδια χρονιά (1822) ανακοινώθηκε το πρώτο Σύνταγμα στην Πελοπόννησο.
Σύγκρουση Τούρκων και Ελλήνων στο Μεσολόγγι
Αυτή και παρόμοιες αλληλοσφαγές προκάλεσαν μεγάλες επιπτώσεις στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Ωστόσο, οι διανοούμενοι του δυτικού κόσμου άρχισαν να παρέχουν υλική και ηθική υποστήριξη στην ελληνική εξέγερση με «ενθουσιασμό της ανεξαρτησίας, τυχοδιωκτισμό» και «θαυμασμό για την αρχαία Ελλάδα».
Ο διάσημος Άγγλος ρομαντικός ποιητής Λόρδος Βύρων και η μούσα του
εμφύλιοι πόλεμοι
Μεταξύ 1823 και 1825 ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ Ελλήνων διοικητών, πολιτικών, διανοουμένων και γαιοκτημόνων. Οι συγκρούσεις για το «μοίρασμα των χώρων που απελευθερώθηκαν από τους Οθωμανούς και τη μέθοδο διαχείρισης» επιβράδυναν το εξεγερτικό κίνημα.
Ο Ανδρέας Μιαλούλης, ένας από τους αρχηγούς του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, ανατίναξε τη ναυαρχίδα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού «Ελλας», για να εκτοξεύσει την οργή του στους πολιτικούς.
Απεικόνιση από τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο το 1824
Το 1825, ενώ οι εσωτερικές συγκρούσεις συνεχίζονταν, ο Αιγύπτιος διοικητής Ιμπραήμ Πασάς, με εντολή του σουλτάνου Μαχμούτ Β', επιτέθηκε στη χερσόνησο της Πελοποννήσου, όπου ήρθε με το ναυτικό του, και άρχισε να σβήνει τα κέντρα εξέγερσης. Η Μόρα έγινε ξανά σκηνή μεγάλων σφαγών.
Οι ηγέτες της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, που συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1827, έδωσαν τελεσίγραφο στον Ιμπραήμ Πασά και τα στρατεύματά του να εγκαταλείψουν τον Μορέα.
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους το ναυτικό του Ιμπραήμ Πασά, που δεν απομακρύνθηκε από την Πελοπόννησο, ηττήθηκε από τα ναυτικά τριών κρατών στα ανοιχτά της Ναβαρίνης, στην άκρη της Πελοποννήσου. Τα 3/4 του ναυτικού των 89 τμημάτων καταστράφηκαν. Το περιστατικό έμεινε στην οθωμανική ιστορία ως «καταστροφή του Ναβαρίν» και στη δυτική ιστορία ως «Νίκη του Ναβαρίν».
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου θα ήταν καθοριστική για το μέλλον του Ελληνικού Κράτους.
Ο κόλπος του Ναβαρίνου στην Πελοπόννησο
Οθωμανορωσικός πόλεμος και συνθήκη της Αδριανούπολης
Το 1827, ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Καποδίστριας διορίστηκε επικεφαλής του νεοσύστατου κράτους. Ο Καποδίστριας, ο οποίος ετοίμασε το ελβετικό κυβερνητικό ύφος και σύνταγμα όσο ήταν υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις και έθεσε τα θεμέλια του ελληνικού κράτους.
Στον Οθωμανορωσικό πόλεμο που ξέσπασε το 1828, οι ρωσικοί στρατοί προέλασαν μέχρι την κορυφογραμμή της Κωνσταντινούπολης.
Η Συνθήκη της Αδριανούπολης υπογράφηκε το 1829. Ένα από τα άρθρα της συμφωνίας ήταν ότι η οθωμανική διοίκηση αναγνώριζε την αυτονομία της νεοσύστατης «Δημοκρατίας της Ελλάδας».
Το 1831, ο Καποδίστριας, ο πρώτος ηγεμόνας της Ελλάδας, σκοτώθηκε στη μέση του δρόμου στο Ναύπλιο, την τότε πρωτεύουσα, από τους αδερφούς Μαυρομιχάλη, έναν από τους διοικητές του 1821 που δεν μπορούσαν να χωνέψουν τον εκδυτικισμό και ζητούσαν συνεχώς αποζημίωση από το κράτος.
Το 1832, το ελληνικό κράτος αναγνωρίστηκε επίσημα από την οθωμανική διοίκηση.
Έτσι, έληξε η οθωμανική ηγεμονία, που ξεκίνησε το 1460 και διήρκεσε 400 χρόνια, στη χερσόνησο της Πελοποννήσου και τα περίχωρά της, που αποτελούσαν τα πρώτα σύνορα της Ελλάδας.
Την ίδια χρονιά, η βασιλική διακυβέρνηση ήρθε στην Ελλάδα υπό την πίεση της Αγγλίας. «Βασιλιάς της Ελλάδας» ορίστηκε ο γερμανικής καταγωγής Όττο φον Βίτελσμπαχ.
Στρατός Γενιτσάρων 1826
100 χρόνια μετά
Ακριβώς 100 χρόνια αργότερα, το 1919, η Ελλάδα θα αντεπιτεθεί και θα εισβάλει στην Ανατολία. Ωστόσο, η ελληνική κατοχή, που κράτησε για 3 χρόνια, θα τελείωνε με τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Τουρκίας και τα σημερινά σύνορα των δύο χωρών θα καθοριστούν με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923.
Τα σύνορα της Ελλάδας επεκτάθηκαν σταδιακά μεταξύ 1832 και 1947. Την εποχή της εξέγερσης της Μόρας, κανείς δεν ήξερε πόσο μακριά θα ήταν τα σύνορα της νέας Ελλάδας.
Στόχος ήταν η εξασφάλιση της ανεξαρτησίας όλων των εδαφών που κατοικούνταν από Έλληνες (Έλληνες).
Ο ρόλος της Ρωσίας
Πρέπει να είναι μια από τις ειρωνείες της ιστορίας: Τα γεγονότα της ιστορίας δείχνουν πώς η Ρωσία άλλαξε τη στάση της τόσο απέναντι στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία, λαμβάνοντας υπόψη τα δικά της συμφέροντα, όπως κάθε άλλη χώρα.
Η Ρωσία έδειξε τη στρατιωτική και πολιτική της υποστήριξη στους Χριστιανούς Ορθόδοξους Έλληνες, οι οποίοι επαναστάτησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ήταν ομόθρησκοι, στην ελληνική εξέγερση του 1821 και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη της σημερινής Ελλάδας.
Ωστόσο, η ίδια Ρωσία, μετά την επανάσταση του 1917 - αυτή τη φορά με την ΕΣΣΔ - παρείχε τη μεγαλύτερη οπλική βοήθεια και υποστήριξη στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Τουρκίας, που διεξήχθη στην Ανατολία υπό την κατοχή ξένων χωρών, ιδιαίτερα της Ελλάδας, μεταξύ 1919 και 1922. και ήταν ο «Μικρός» της Ελλάδας.Έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην ήττα τους, που έμεινε στην ιστορία ως «Ασιατική Καταστροφή».
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου