ΜΕ ΠΛΑΣΤΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Λυτρωτική η διαδικασία απελευθέρωσης από τα δεσμά παράδοσης, θρησκείας, έθνους
Στη χώρα, στην οποία ζούμε και μεγαλώνουμε, εμείς, οι σύγχρονοι κάτοικοι
αυτού τού κομματιού τού ευρωπαϊκού νότου με αναμφίβολα μεγάλη ιστορία,
που χάνεται στο πολύ μακρινό παρελθόν, έχουμε τρία πολύ βασικά στάδια
ωρίμανσης, που πρέπει να ξεπεράσουμε:
1ο στάδιο:
Απόρριψη τού παραμυθιού “Παράδοση”
Το πρώτο στάδιο είναι ο βάλτος μιας στείρας παράδοσης, που κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Είμαστε έλληνες, απόγονοι τού Σωκράτη, τού Περικλή και τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και κάποια στιγμή, είδαμε το «φως το αληθινόν» και γίναμε όχι απλά χριστιανοί, αλλά χριστιανοί ορθόδοξοι, κάτι κατʼ εμάς προνομιακό, όπως προνομιακό χαρακτηριστικό μας θεωρούμε ως λαός και την υποτιθέμενη καταγωγή μας από τους αρχαίους έλληνες.
τού παραμυθιού “Θρησκεία”
Όμως, εδώ ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος μιας στείρας προγονολατρίας, που προκύπτει από διαστρεβλώσεις τής ιστορίας κατά το δοκούν και η ψευδαίσθηση, πως επιστρέφοντας στην «πατρώα» θρησκεία και τα «πατρώα» ήθη και έθιμα, ο πολίτης αναγεννιέται και αποκτά πολύ μεγαλύτερο βαθμό ταύτισης με τον αρχαίο κόσμο με την ψευδαίσθηση, ότι πρόκειται πλέον για τον απ' ευθείας γόνο και κληρονόμο του.
Το μαύρο ράσο γίνεται λευκή χλαμύδα, οι συναθροίσεις και οι τελετές δεν γίνονται σε εβραιοχριστιανικές εκκλησίες, αλλά σε αρχαίους τόπους και ιερά. Οι προσευχές δεν απευθύνονται στον Γιαχβέ, αλλά σε ολύμπιες θεότητες.
Ένα χρονικό τού διωγμού των φιλοσόφων δια μέσου των αιώνων,
Κάτω Κόσμος: Μια προσοδοφόρα επιχείρηση τού 12θεϊστικού ιερατείου κ.ά.).
Αντίθετα, υιοθετείται η παράλογη αντίληψη τού «όλοι μάς χρωστάνε και πρέπει να ξεπληρώσουν τα χρέη τους σ΄εμάς, που τούς δώσαμε τα φώτα τού πολιτισμού». Με αυτή τη «λογική» είναι αδύνατον να υπάρξει πρόοδος και ευημερία, γιατί εκπαιδευόμαστε στην αναμονή των υποτιθέμενων «χρεών» από τούς υποτελείς κατʼ εμάς λαούς.
Απόρριψη τού παραμυθιού “Έθνος”
Το τρίτο στάδιο, είναι το πλέον δύσκολο, γιατί καλούμαστε να αντικρύσουμε την ιστορία απογυμνωμένοι από εθνικιστικές και πολιτικο-θρησκευτικές αγκυλώσεις. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις ιστορικές αλήθειες κατάματα και άφοβα.
Σίγουρα, οι διαπιστώσεις, που θα κάνουμε, θα γκρεμίσουν το επίπλαστο οικοδόμημα τής παράδοσης, που φρόντισαν να μάς εμφυτεύσουν από τα παιδικά μας χρόνια. Θα αισθανθούμε άβολα διαπιστώνοντας, πως είμαστε γόνοι επήλυδων, που εκχριστιανίστηκαν από το ανθελληνικό Βυζάντιο κι όχι δήθεν γόνοι των αρχαίων ελλήνων, που με τη βία ασπάστηκαν το χριστιανισμό.
Είναι πλούσια η συνεισφορά βορειοαφρικάνικου αίματος στους σημερινούς κατοίκους τού ελλαδικού χώρου, ειδικά των νησιών τού Αιγαίου.
ένα ορθά σκεπτόμενο
κομμάτι τής κοινωνίας μας.
Αυτούς, δεν τους καλούν στα talk shows...
Δραπέτευση από τη μέγγενη τής παράδοσης
Αν καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τη μέγγενη τής στείρας παράδοσης και τής παραποιημένης ιστορίας, που διδασκόμαστε από παιδιά, τότε έχουμε πλέον μπει στη διαδικασία τής λύτρωσης από τα δεσμά τής ψεύτικης ταυτότητας, που μάς υποχρεώνει η αρρωστημένη Ρωμιοσύνη να διατηρούμε ως «ελληνο- χριστιανικό έθνος».
Η πραγματική κι όχι η παραποιημένη ιστορία, απλά καταγράφει γεγονότα και παραθέτει αλήθειες συμβάντων τού παρελθόντος. Δεν πλάθεται, δεν ανασκευάζεται, δεν προσαρμόζεται, για να γίνει πιο ευχάριστη και σαφώς δεν αλλοιώνεται και δεν νοθεύεται.
Η νοθευμένη ιστορία δεν είναι ιστορία, αλλά εθνικοθρησκευτικός μύθος, δηλαδή κάτι το εξαιρετικά επικίνδυνο για την πνευματική λύτρωση τού κάθε πολίτη.
Ορισμένοι, που δηλώνουν άθεοι, εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια,
αλλά αποδείχτηκαν... γιαλαντζί.
Οι χριστιανοάθεοι τής Ρωμιοσύνης.
Ο επικίνδυνος ρόλος τής παράδοσης
Όπως πολύ σωστά είχε πει ο Νίτσε, όποιος λαός δεν αναδημιουργεί την στείρα παράδοσή του απορρίπτοντας τούς εθνικούς μύθους και τούς δεισιδαιμονικούς παραλογισμούς της, είναι καταδικασμένος να καταντήσει μαυσωλείο τού ίδιου του τού εαυτού.
Σʼ αυτή όμως τη χώρα, που το «παρελθόν» επιβάλλεται μέσα από τα αναχρονιστικά πλοκάμια τής ελληνοχριστιανικής εκπαίδευσης τής Ρωμιοσύνης και που το κράτος αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο τού νταβατζή - προστάτη τής βυζαντινοπρεπούς παράδοσης, η προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον για τις επερχόμενες γενιές πολιτών είναι... mission impossible!
«Δια την σωτηρίαν των ψυχών υμών»...
O κουνουπιδιασμένος εγκέφαλος τού νεορωμιού, που ταλαντεύεται ανάμεσα στην ξενοφοβία και την ξενομανία, που ακόμα και σήμερα είναι ανίκανος στο τί να απορρίψει ή τί να υιοθετήσει από τις επιρροές, που δέχεται από άλλους πολιτισμούς, που κάνει λιτανείες για να διώξει την κρίση, που ακόμα και σήμερα, επιτρέπει σε φάρες να τον παραμυθιάζουν και να τον διοικούν, είναι ανίκανος να προχωρήσει μπροστά και να δημιουργήσει τη δική του πολιτεία με τα μέτρα και τα σταθμά, που ο ίδιος και όχι οι ταγοί του, έχει επιλέξει.
Κάναμε εμείς σαν πολίτες κάτι για όλα αυτά; Όχι, δεν κάναμε απολύτως τίποτα. Δεν μπορούμε; Δεν ξέρουμε τον τρόπο; Δεν έχουμε την παιδεία; Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον ίδιο μας τον εαυτό και βολευόμαστε με τον λειτουργούμε ως ο «περίγελως» τού πολιτισμένου κόσμου; Ας δώσει ο καθένας ότι απάντηση επιθυμεί.
Σε καμμία περίπτωση δεν θεωρώ, πως σαν λαός είμαστε ο περισσότερο μπασταρδε- μένος.
Η φυλετική καθαρότητα είναι επιδίωξη των απανταχού φασιστών και των θεωριών τους.
Κανένας λαός δεν είναι φυλετικά καθαρότερος κάποιου άλλου μιας και δεν υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο καθαροί λαοί.
Είμαστε όμως, απρόθυμοι να εργαστούμε σκληρά, να γράψουμε τη δική μας ιστορία, να διεκδικήσουμε το δικό μας μέλλον. Οι αμερικάνοι, οι αυστραλοί (οι περισσότεροι από την πρώτη γενιά αυστραλών είναι απόγονοι βαρυποινιτών, που η Αγγλία εγκατέστησε εκεί), οι καναδοί, γνωρίζουν, πως είναι ένα συνονθύλευμα φυλών και λαών. Αυτό όμως δεν τους απασχόλησε ποτέ.
Αν ρωτήσουμε έναν αυστραλό, έναν αμερικάνο ή ένα καναδό τί εθνικότητας είναι, θα απαντήσουν αντίστοιχα «αυστραλιανής», «αμερικάνικης», «καναδικής». Δεν πρόκειται να μπουν στη διαδικασία, για να μας πουν, ότι έχουν βρετανική καταγωγή κι ότι είναι απόγονοι τού... Σαίξπηρ.
Χώρες, με αρκετά ίσως ψεγάδια, αλλά τουλάχιστον με μια οργάνωση, με μια δομή, με τις δυνατότητες να παρέχεται στον πολίτη η ευκαιρία να αξιοποιήσει το μυαλό του, το ταλέντο του, την κλίση του, ώστε να σπουδάσει, να δημιουργήσει και να παράξει ευημερία γιʼ αυτόν, για την οικογένειά του και για τη χώρα του.
Κοινός
συνδετικός παράγοντας των διάφορων επήλυδων, σημερινών ρωμιών, κατοίκων
τού ελλαδικού χώρου, δεν είναι η ευγενής, δήθεν ελληνική καταγωγή τους,
αλλά η ορθοδοξία και τα ρωμέικα. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Zorba the Christian). |
Βρώμικα πολιτικά παιχνίδια παίζονταν, παίζονται και πάντα θα παίζονται όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Αντίθετα εδώ, ο πολίτης διεκδικεί μόνο ρουσφέτια και βόλεμα στο δημόσιο, το οποίο και καταφέρνει μέσα από ένα διεφθαρμένο, αντιπαραγωγικό, αναχρονιστικό και στενοκέφαλο κράτος.
Η
«εθνική» ομάδα ποδοσφαίρου λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης τού σάπιου,
αρρωστημένου και χρεωκοπημένου Συστήματος τής Ρωμιοσύνης. |
Προσεγγίζοντας τον αρχαίο κόσμο με μιμητισμό, μελετώντας τον επιφανειακά και υιοθετώντας μονάχα ό,τι βολεύει τις μισαλλοδοξίες μας, ουσιαστικά τον υποβαθμίζουμε. Αυτό φαίνεται, πως δεν το έχουμε καταλάβει.
(Για τον βίο και πολιτεία τού στρατηγού Μακρυγιάννη διαβάστε:
Όμως, αντί να κοκορευόμαστε, πως είμαστε οι γονιδιακοί τους απόγονοι, ας δώσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα να γίνει ο πολιτισμικός τους απόγονος. Ένα δικαίωμα, που πρέπει να έχουν όλοι οι λαοί ανεξάρτητα αν κατοικούν ή όχι σʼ αυτή τη χώρα.
Οι έλληνες, από τα χρόνια τού Μ. Αλεξάνδρου κι ύστερα, κατά χιλιάδες μετανάστευσαν στην Ανατολή και ανακατώθηκαν με τούς ντόπιους.
Και πριν ακόμα, στα χρόνια τής περσικής αυτοκρατορίας, είχαν γίνει σημαντικές μετατοπίσεις πληθυσμών στην Ανατολή και ανακάτεμα λαών.
Κι ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως στην αρχαία Ελλάδα έγιναν χιλιάδες απελευθερώσεις δούλων, πού προέρχονταν από την Ανατολή και Μεσόγειο, που ήταν «βάρβαροι», καθώς και πολλές επιγαμίες με ξένους.
Συνακόλουθα, από τον ε΄αιώνα κι ύστερα, ο πληθυσμός τής αρχαίας Ελλάδας δεν ήταν καθαρόαιμος.
Στην ελληνιστική εποχή και στη ρωμαϊκή, στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν πολλοί ξένοι (ρωμαίοι, ανατολίτες κ.ά..
Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Το DNA των ελληναράδων).
Εξετάζοντας την προσφορά αυτών των ανθρώπων, μελετώντας σε βάθος το έργο τους, επισημαίνοντας τις αδυναμίες τους με εποικοδομητικά κριτικό πνεύμα, προσαρμόζοντας την προσφορά τους στο σημερινό γίγνεσθαι, σίγουρα τούς προσεγγίζουμε καλύτερα.
Αντιλαμβανόμαστε καλύτερα πού πέτυχαν, πού απέτυχαν, πού επαληθεύονται και πού όχι, τους κάνουμε περισσότερο δικούς μας -όχι σαν έλληνες, αλλά πρωτίστως- σαν άνθρωποι.
Ζευγάρι ανδρών σε αρχαιοελληνικό συμπόσιο από τοιχογραφία τής Ποσειδωνίας (ελληνική αποικία στην Ιταλία, σημερινό Paestum).
Το «Greek Love», ενώ έτσι είναι γνωστό σ΄όλο τον κόσμο, εδώ υποκριτικά ονομάζεται... «οθωμανικό»!
Σε σύγχυση βρίσκεται η Τουρκορωμιοσύνη, ακόμα και στον έρωτα ή τις παρεκτροπές του...
Εν κατακλείδι
Πρέπει
να απαλλαγούμε σαν πολίτες από τους εθνικοθρησκευτικούς μύθους, τις
στείρες παραδόσεις και τις δεισιδαιμονίες, που αυτές κουβαλούν.
Πρέπει
να πετάξουμε από πάνω μας το βαρύ φορτίο μιας υποτιθέμενης γονιδιακής
κληρονομιάς ενός αρχαίου κόσμου και να κατανοήσουμε, πως ήρθε η ώρα να
δημιουργήσουμε τον δικό μας πολιτισμό και τις δικές μας αξίες.
Το μεγάλο μας τσίρκο:
Ο τίτλος τού θεατρικού έργου, που περιγράφει απόλυτα τη διαχρονική κατάσταση τού έθνους - κράτους, που δημιούργησαν πριν δύο αιώνες οι τότε μεγάλες δυνάμεις τής εποχής.
Όσο
μένουμε προσκολλημένοι στους εθνικούς μας μύθους, για την υποτιθέμενη
αρχαία μας καταγωγή, όσο αρνούμαστε να σπάσουμε τα δεσμά τού λεγομένου
«ελληνοχριστιανικού» μας «πολιτισμού», όσο εξακολουθούμε να
βυζαντινίζουμε στον τρόπο, που διάγουμε το βίο μας, τόσο περισσότερο θα
βυθιζόμαστε σε κρίσεις, που δεν είναι μόνο οικονομικές, αλλά κυρίως
κρίσεις ταυτότητας.
Ας αναζητήσουμε λοιπόν, τη δική μας
ταυτότητα κι ας πάψουμε να κυκλοφορούμε με την πλαστή ταυτότητα ενός
αρχαίου κόσμου, που ναι μεν πρόσφερε πολλά στην ανθρωπότητα, αλλά έπαψε
από καιρό πλέον, να υπάρχει.
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί
Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
«Στο αλβανικό κράτος του
Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές.
Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά
τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.
Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.
«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.
Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.
«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι
Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς
Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.
«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.
Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.
Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.
Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.
Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.
«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.
Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.
Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.
Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.
«Όταν
ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως
για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.
Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.
Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.
Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.
«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου