Η Τριπολιτσά και το πνεύμα της αρπαχτής
Ο Φάνης Ζουρόπουλος με αφορμή τη συμπλήρωση 197 χρόνων από την πτώση της, σημειώνει ότι η Τριπολιτσά, με τη σφαγή και το πλιάτσικο που ακολούθησε, καλλιέργησε το πνεύμα της αρπαχτής που έκτοτε μας ακολουθεί.
Αξίζει να θυμηθούμε τα γεγονότα μέσω έγκριτων ιστορικών. Κυρίως μέσω της προσωπικής μαρτυρίας που μας άφησε ο Άγγλος ιστορικός Γεώργιος Φίνλεϊ. (Μετάφραση μάλιστα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη).
Ξαναδιαβάζοντας την «Επανάσταση» του Φίνλεϋ
History of the Greek revolution by Finlay, George, 1799-1875
George Finlay and early-Victorian images of modern Greece, 1836–1845
Οι ντόπιοι πονηροί οπλαρχηγοί στην αρχή έστειλαν τον αρχιστράτηγο Δημήτριο Υψηλάντη με τη δύναμή του και τους ξένους αξιωματικούς που τον πλαισίωναν, στα παράλια του Κορινθιακού. Για να εμποδίσουν υποτιθέμενη απόβαση των Τούρκων, η οποία ουδέποτε έγινε…
Με κίνητρο το πλιάτσικο
Στο μεταξύ, πλήθη ενόπλων χωρικών συνέρρεαν γύρω από την Τριπολιτσά, με την ανοχή των οπλαρχηγών.
Θα συμμετείχαν στο αναμενόμενο πλιάτσικο, που δεν θα αργούσε.
Μέσα στην Τριπολιτσά βρίσκονταν μεμονωμένες οικογένειες πλουσίων Τούρκων.
Και μια ισχυρή φρουρά 1500 εμπειροπόλεμων και οπλισμένων Τουρκαλβανών που τις προστάτευαν.
Οι οπλαρχηγοί ξεκίνησαν χωριστές διαπραγματεύσεις.
Με τους Τουρκαλβανούς γιατί τους θεωρούσαν σκληρούς πολεμιστές.
Και ταυτόχρονα με τις πλούσιες οικογένειες των Τούρκων στις οποίες υπόσχοντο ασφαλή έξοδο με αντάλλαγμα τα πλούτη τους.
Στις διαπραγματεύσεις συμμετείχε και η Μπουμπουλίνα η οποία διέπρεψε σύμφωνα με τον Φίνλεϊ .
Στους Τουρκαλβανούς οι οπλαρχηγοί υπόσχοντο ασφαλή διαφυγή προς το Αίγιο. Τους έδωσαν μάλιστα και τρόφιμα για το δρόμο.
Το σχέδιο ήταν απλό: Θα έδιωχναν τους έμπειρους Τουρκαλβανούς γιατί μια σύγκρουση μαζί τους θα ήταν άγρια, αμφιβόλου εκβάσεως. Και θα άρπαζαν τα πλούτη των οικογενειών που θα τα μοιράζοντο.
Οι απλοί στρατιώτες, οι υπό τας διαταγάς των οπλαρχηγών στρατολογηθέντες έναντι αμοιβής, αντελήφθησαν ότι οι αρχηγοί τους ενεργούσαν για τον προσωπικό τους πλουτισμό.
Τους είχαν έξι μήνες απλήρωτους και το πλιάτσικο ήταν η μόνη ελπίδα τους για να πάρουν τα …δεδουλευμένα τους και όχι μόνο.
Έτσι αποφάσισαν να κινηθούν μόνοι τους γράφοντας στα τσαρούχια τους την ηγεσία τους!
Όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, διείσδυσαν στην πόλη από την πύλη προς το Άργος. Ύψωσαν την σημαία τους, έδιωξαν τους συντεταγμένους Τουρκαλβανούς και ακολούθησε η έφοδος του οργισμένου πλήθους.
Η σφαγή
Από εκεί και πέρα όπως γράφει ο Φίνλεϊ «σκηνή μάχης, σφαγής και λεηλασίας ήρχισεν τότε, απαραδειγμάτιστος την διάρκεια και ωμότητα ακόμα εις τα χρονικά του αιματηρού τούτου πολέμου»…
Το τι έγινε εκεί μέσα, ο καθένας μας μπορεί να φανταστεί μόνος του, αλλά να το διαβάσει και σε πολλές σχετικές μαρτυρίες. Ο Γάλλος συνταγματάρχης π.χ. Ρεμπό, αρχηγός του πυροβολικού του Υψηλάντη μόνος ξένος που έχει μείνει στην Τριπολιτσά και υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας των σκηνών που εκτυλίχθησαν περιγράφει ότι όσοι επέζησαν από το μανιασμένο πλήθος το πρώτο 48ωρο της πτώσης, κατά το πλείστον γυναικόπαιδα, οδηγήθηκαν σε χαράδρα στο κοντινό βουνό και σφαγιάστηκαν.
Ο Φίνλεϊ πάλι γράφει ότι: «Ο γράφων είδε σωρούς άταφων κοκάλων ημαυρωμένων, από τας βροχάς του χειμώνος και του θέρους τους καύσωνες, διερχόμενος το μέρος τούτο, δύο έτη μετά τη σφαγή.
Το μέγεθος πολλών εκ τούτων εμαρτύρει την μικράν ηλικίαν των θυμάτων»…
Οι οπλαρχηγοί πήραν το μερίδιο τους.
Μειωμένο βέβαια, αφού στρατιώτες και πλήθος έκαναν τελικά την «βρώμικη δουλειά».
Παράλληλα, έδειξαν ανοχή σε όλα.
Έδωσαν μάλιστα προθεσμία τριών τεσσάρων ημερών για να αποχωρήσει το πλήθος με τα λάφυρά του…
Τριπολιτσά η παρακαταθήκη
Έγκριτοι ιστορικοί αναλύοντας την πτώση της Τριπολιτσάς γράφουν ότι το πλήθος εκδικήθηκε για τα 400 χρόνια σκλαβιάς και Τουρκικής καταπίεσης σφάζοντας και λεηλατώντας.
Και ότι οι οπλαρχηγοί, παρότι πήραν λιγότερα λάφυρα από ό,τι υπολόγιζαν από τις πλούσιες οικογένειες, άφησαν τον κόσμο να εκτονωθεί.
Και σύμφωνα με ορισμένους έπραξαν σοφά!…
Βέβαια οι υποσχέσεις στα γυναικόπαιδα ότι δίνοντας τα πλούτη τους θα έσωζαν τις ζωές τους ήταν ένα ακόμα δείγμα που μας άφησαν οι πονηροί Μοραΐτες οπλαρχηγοί σαν παρακαταθήκη…
Το τι έγινε σωστά και το τι όχι σε αυτή τη σελίδα του αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας, η έναρξη του οποίου σε τρία χρόνια συμπληρώνει 200 χρόνια, είναι στην κρίση του κάθε σημερινού ρωμιου, απόγονου των εκπορθητών της Τριπολιτσάς. Εδώ καταγράφονται τα γεγονότα. Και η ιστορία δεν μεροληπτεί ούτε διαστρεβλώνει, απλά καταγράφει…
Το πνεύμα της αρπαχτής
Εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι κάτι άλλο: Πέρυσι στις εκδηλώσεις της επετείου (φέτος δεν ξέρω αν πήγε), παρέστη και μίλησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος στον πανηγυρικό του είπε επί λέξει. “Η επέτειος αυτή έχει πάρει πια όλα τα χαρακτηριστικά Εθνικής Επετείου, μας εμπνέει και μας διδάσκει”…
Προκόπης Παυλόπουλος: Κορυφαίο πολεμικό στρατήγημα του «Γέρου του Μοριά» η Άλωση της Τριπολιτσάς
Συμφωνώ λοιπόν απόλυτα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όλα αυτά μας εμπνέουν και μας διδάσκουν.
Το πνεύμα της αρπαχτής παρέμεινε ανέπαφο 197 χρόνια
που ακολούθησαν
και τώρα επισημοποιείται και πανηγυρικά από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας!…
Μια άλλη ατάκα που είπε ο Πρόεδρος στην ίδια ομιλία, ότι η «επέτειος της Τριπολιτσάς, επιβάλλει στον καθένα μας να αναγνωρίσει τον καθοριστικό ρόλο της Ορθόδοξης εκκλησίας μας», ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Ούτε προκύπτει από πουθενά.
Αυτό μόνο ο ίδιος το ξέρει.
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου