Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ...ΤΥΝΗΣΙΑΚΗ
ΑΙΓΑΙΟΠΕΛΑΓΙΤΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Οι φωτογραφίες τής επάνω σειράς με την παραδοσιακή αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική -άσπρα
τετράγωνα σπίτια με βαμμένες μπλέ πόρτες και παράθυρα- προέρχονται από
το Bodrum τής Τουρκίας.
Οι τής κάτω σειράς, από το Sidi Bou Said τής
Τυνησίας, που στους τουριστικούς οδηγούς αναφέρεται ως παράδειγμα πόλης
με τυπική παραδοσιακή τυνησιακή αρχιτεκτονική.
Αριστερά: Παραδοσιακή τυνησιακή φορεσιά και δεξιά ελληνική (;).
Το φέσι,
προέρχεται από το τουρκικό fes κι αυτό από την πόλη Fez τού Μαρόκου,
μοναδική πηγή έως τον 19ο αιώνα παραγωγής των παραδοσιακών καπέλων με το
ιδιαίτερο κόκκινο χρώμα. Στην Κρήτη το φέσι ονομαζόταν τυνησιώτικο.
(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Φουστανέλλα: Μια παραδοσιακή αλβανική φορεσιά).
και μέσω των πειρατών εισήχθη στην Κρήτη και στ΄άλλα νησιά τού Αιγαίου.
Στην παραπάνω εικόνα αριστερά εικονίζεται γάλλος αξιωματικός των zouave με βράκα (1885) και δεξιά κρητικός.
Η βράκα,
παραδοσική νησιώτικη φορεσιά τής Κρήτης και άλλων νησιών τού Αιγαίου,
προέρχεται από τη φυλή των βερβερίνων τής Αλγερίας, Ζουάβα (Zouaoua ή
Zwāwa).
Στο Αιγαίο ήρθε από τους πειρατές.
Οι ζουάβα στρατολογήθηκαν από το γαλλικό στρατό κατά τη διάρκεια τής γαλλικής κατοχής τής Αλγερίας και σχημάτισαν το σώμα των Zouaves με βασικό στοιχείο τής πολεμικής σχολής τους την παραδοσιακή τους βράκα.
Οι
πολλοί λαοί, που εισέβαλαν κατ΄ επανάληψη καθ΄όλη τη διάρκεια τού
μεσαίωνα και όχι μόνο κι εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο, έφεραν μαζί
τους τις παραδόσεις τους (φορεσιές, τραγούδια, χορούς κ.λπ.), γι΄αυτό
στη σημερινή Ελλάδα υπάρχει τέτοια μεγάλη ποικιλομορφία παραδόσεων.
Δεν υπάρχει όμως σήμερα λαός καθαρός ούτε οι παραδόσεις ανήκουν αποκλειστικά σε συγκεκριμένους λαούς.
Είναι τόσες πολλές οι μετακινήσεις
και τα ανακατώματα των πληθυσμών ειδικότερα στο χώρο τής Μεσογείου,
ώστε είναι αδύνατον στις μέρες μας να ισχυριστείς με σιγουριά, ότι
κάποια παράδοση είναι κάποιου συγκεκριμένου λαού, άσχετο αν ο λαός αυτός
πιστεύει ενδεχόμενα, ότι η παράδοση είναι δική του.
Αριστερά παραδοσιακό κιλίμι (τούρκ. kilim) από την Ελλάδα (Αιγαίο),
δεξιά από την Τυνησία.
Ειδικότερα στη χώρα μας, ο σύγχρονος ρωμαίκος εθνικισμός έχει βαφτίσει όλες τις ξενόφερτες παραδόσεις ελληνικές. Μα και οι κάτοικοι τού σημερινού ελλαδικού χώρου ξενόφερτοι είναι, επήλυδες από τη βόρειο Αφρική, τα Βαλκάνια, τη Μικρά Ασία κ.λπ..
Απλά, κατά τη βυζαντινή περίοδο εκβυζαντινίστηκαν, τους επιβλήθηκε δηλαδή η επίσημη γλώσσα τού Βυζαντίου, που από τον 7ο αιώνα κι έπειτα ήταν η ελληνική και η επίσημη θρησκεία, ο ορθόδοξος χριστιανισμός.
(Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Τί απέγιναν τόσοι σλάβοι;).
Από τον 19ο αιώνα δε κι έπειτα, στην υποχρεωτική κρατική σχολική εκπαίδευση, τους επιβλήθηκε η συνταγματικά κατοχυρωμένη ψευδαίσθηση τής δήθεν αρχαιοελληνικής καταγωγής (άρθρο 16, παρ. 2 Συντάγματος τής Ελλάδας,
βλ.: Με το ζόρι έλληνες!).
Έτσι, οι σημερινοί κάτοικοι τού ελλαδικού χώρου είναι χριστιανοί και νομίζουν,
ότι επειδή κυρίως μιλούν ελληνικά, είναι απόγονοι των αρχαίων ελλήνων, επιχειρούν δε να «ανακαλύψουν» αρχαιοελληνικές δήθεν ρίζες σε παραδοσιακούς χορούς, φορεσιές κ.λπ.,
ακόμα και σε τούρκικες, σλάβικες, αλβανικές και άλλες λέξεις τής καθομιλουμένης.
(Διαβάστε πώς ο Εμμ. Ροΐδης χλευάζει τούς θηρευτές ετυμολογιών τής εποχής του στο άρθρο: Γιόγκα-γιαούρτι-ζευγνύω).
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί
Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
«Στο αλβανικό κράτος του
Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές.
Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά
τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.
Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.
«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.
Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.
«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι
Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς
Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.
«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.
Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.
Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.
Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.
Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.
«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.
Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.
Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.
Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.
«Όταν
ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως
για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.
Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.
Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.
Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.
«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου