ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΜΠΩΔΕΙΣ ΠΡΟΣΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
Στους κοτζαμπάσηδες
και καπεταναίους - κληρονόμους
της οθωμανικής εξουσίας
Οι κοτζαμπάσηδες, οι φαναριώτες και πολλοί καπεταναίοι συμπεριφέρονται ως κληρονόμοι της οθωμανικής εξουσίας.
Για να εδραιώσουν την επιρροή τους εμφανίζονται με πολυτελέστατα
ενδύματα και μεγαλοπρέπεια και πάντοτε με ένοπλες συνοδείες και
θριαμβικές επιδείξεις ισχύος.
Πολλοί οπλαρχηγοί
βάδιζαν με τη στολή Τούρκων σερασκέρηδων, με οθωμανική «σερβέττα» στο
κεφάλι και πορφυρή καταστόλιστη ενδυμασία.
• Τον καπετάν Χατζη-Χρήστο, γράφει ο Ν. Κασομούλης, οι υποτακτικοί της συνοδείας του αποκαλούσαν «βεζύρη της βούλας» — μουχιούρ σαΐμπη.
Κατά την έξοδό του στο δρόμο έδινε εντολή —όπως οι αυλικοί των
σουλτάνων— να προπορεύονται δέκα βήματα οι προσωπικοί του φρουροί. «Οι σουϊταρήδες (παράσιτοι) έμπροσθεν άνοιγαν τον λαόν και ένας πλησίον βαστούσε τα παπούτσια τα κίτρινα» — σύμβολο εξουσίας! Ακολουθούσε «μια ουρά έως 100-200 (παλληκάρια) με σαρίκια, με πάλες (κρεμαστά σπαθιά) και έτρεχαν πατώντας ταις πτέρναις ο ένας του άλλου». («Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων», Αθήνα, 1940, τ. Β΄, σελ. 11).
• Ο Γάλλος εθελοντής L.D. Bollman είδε στο Άργος την Μπουμπουλίνα πάνω σ΄ ένα «αράπικο άτι» και πίσω της «ένα πλήθος αρματωμένων Ελλήνων που έτρεχαν πλάι της σαν ζαγάρια κραυγάζοντας».
(«Remarques sur l’ état moral, politique et militaire de la Grèce
écrites sur les lieux pendant l’ année 1882», Παρίσι, 1823, σελ. 27).
• Οι περισσότεροι οπλαρχηγοί, όπως ιστορεί ο Ν. Δραγούμης, εμφανίζονταν στους δρόμους «διακεχλιδότες» (καμαρώνοντας), «κλασαυχενιζόμενοι» (με επίδειξη μεγαλείου) και «σύροντες όπισθεν εκατοντάπηχυν ουράν παλληκαρίων». («Ιστορικαί Αναμνήσεις», Αθήνα, 1870, τόμ. Α΄, σελ. 34).
• Ο Αλ. Μαυροκορδάτος αποκαλείται «εκλαμπρότατος» και «υψηλότατος πρίγκιψ».
• Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης «ενδοξότατος περίβλεπτος πρίγκιψ».
• Ο Γ. Κουντουριώτης, πρόεδρος του Εκτελεστικού, «υψηλότατος», «ενδοξότατος πρίγκιψ», «εκλαμπρότατος αυθέντης».
Οι γραμματικοί που
περιβάλλουν τους νέους άρχοντες προετοιμάζουν τη δουλική συμπεριφορά των
Ελλήνων, ορίζοντας τίτλους και προσφωνήσεις που ανήκαν στα δουλοκτητικά
καθεστώτα σουλτάνων, αυτοκρατόρων και μοναρχών.
Η νέα επιστολογραφική εθιμοτυπία επιβάλλει χαμερπείς προσαγορεύσεις και
προσκυνήματα. Οι τούρκικοι τεμενάδες επανέρχονται στον δημόσιο βίο.
Οι στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες του Εικοσιένα εμφανίζονται ως διάδοχοι των πασάδων.
Οι χωρικοί γονάτιζαν μπροστά στον Υψηλάντη αποκαλώντας τον «αφέντη» και σ’ όλους τους ισχυρούς, από τον Κολοκοτρώνη ως τον Κουντουριώτη και τον Μαυροκορδάτο.
Ιδού μερικές δουλοπρεπείς προσφωνήσεις σε έγγραφα και αναφορές που
υποδείκνυαν επιτακτικά οι λόγιοι αυλοκόλακες της νέας εξουσίας:
• «Ενδοξότατε περίβλεπτε πρίγκιψ κύριε Πετρόμπεη».
• «Πανεκλαμπρότατέ μου αυθέντα» (ο Κίτσος Τζαβέλλας στον Μαυροκορδάτο).
• «Την ευγενίαν της δουλικώς εν ταπεινότητι προσκυνώ» (στον Γ. Κουντουριώτη, Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτη, τόμ. ΣΤ΄, σελ. 68).
• «Την περισπούδαστόν μοι εκλαμπρότητά της ταπεινώς ευχόμενος ασπάζομαι υπερήδιστα» (ο μητροπολίτης Δανιήλ πρός τον Γ. Κουντoυριώτη, ό.π. τόμ. Ζ΄, σελ. 276).
• «Τω ενδοξοτάτω πρίγκιπι Κυρίω μοι Γεωργίω Κουντουριώτη, τω ευεργετικωτάτω προσκυνητώς». (ό.π. τόμ. ΣΤ΄, σελ. 140).
• «Εκλαμπρότατε αυθέντα».
• «Δουλικώς προσκυνούντες σας μένομεν εις τας διαταγάς σας προθυμότατοι και όλως εξηρτημένοι δούλοι».
Ο Κολοκοτρώνης προσφωνεί τον Καποδίστρια «Υπερεξοχότατε»!
Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Μια πλειάδα μικρών Αληπασάδων.
Οι κοτζαμπάσηδες στον ελλαδικό χώρο μετά το ΄21.
Η εξουσία όλων των εποχών και όλων των τόπων υπήρξε εξίσου αλαζονική και διεφθαρμένη από την αρχαιότητα ως σήμερα. Ανατριχιαστικές οι δουλοπρεπείς και μεγαλόστομες υμνητικές προσφωνήσεις των αρχόντων της βυζαντινής εποχής:
• Ο λόγιος κληρικός Μιχαήλ Χωνιάτης (12ος αι.) απευθύνεται σε κάποιον μεγιστάνα, αποθεώνοντάς τον: «Αγιώτατε, αγχίθεε, θειότατε, μεγαλοϋπέροχε, πανεντιμιότατε, πανευγενέστατε, πανιερώτατε, πανυπέρτιμε, περιπόθητε τελειότης, πανσέβαστε». (Νικ. Τωμαδάκης, «Βυζαντινή Επιστολογραφία», Αθήνα, 1970, τόμ. Γ΄, σελ. 102).
• Ο λόγιος Νικηφόρος Βλεμμίδης (12ος αι.) προς τον αυτοκράτορα Θεόδωρο Λάσκαρη: «Σοφωτάτη ψυχή, βασιλικωτάτη κεφαλή, παγκόσμιον εγκαλλώπισμα, του λόγου τιμή, το του Χριστού καύχημα, των αρετών δόξα, Δέσποτά μου άγιε, βασιλειοτάτη φιλτάτη μου κεφαλή» (ό.π. τόμ. Γ΄, σελ. 101).
• Και ο Γεννάδιος Σχολάριος (15ος αι.), απευθυνόμενος σε κάποιον άρχοντα: «Τω μεγαλοπρεπεστάτω, μεγαλοφυεστάτω, αξιεπαινεστάτω, μοναδικώ του γένους ερείσματι, τω μεγάλω δουκί, ευτυχώς τω κυρίω μου, ο ελάχιστος Γεννάδιος ψυχής σωτηρία συν ευζωία παντοία» («Άπαντα», 1935, σελ. 492).
Η αχρειότητα της βυζαντινής εξουσίας και η έμφοβη δουλοφροσύνη των υπηκόων θα μεταμοσχευθεί στην οθωμανική απολυταρχία μετά την άλωση της Πόλης.
• Το παράδειγμα της ευτέλειας και της χαμέρπειας προσφέρει ο σουλτάνος Μωάμεθ. Απευθύνεται, το 1481, σε έλληνική γλώσσα, στο δόγη της Βενετίας: «Ενδοξότατε, εκλαμπρότατε, υπέρτιμε δουξ της αυθεντίας των Βενετών» (Miklosisch-Müller, «Acta et Diplomata Graeca», τόμ. Γ΄, σελ. 295).
• Τέσσερα χρόνια αργότερα απευθύνεται «προς τον υψηλότατον, ενδοξότατον και εκλαμπρότα τον κυρ. Ιωάννην Μονσενίγον και μέγα δούκα της εκλαμπροτάτης αυθεντίας των Βενετικών» (ό.π. σελ. 302).
• Το 1685 ο Τούρκος διοικητής του κάστρου της Ζαρνάτας (Μάνη) απευθύνεται στον Βενετό στρατηγό Μοροζίνι, που πολιορκούσε το φρούριο: «Ενδοξότατε, εκλαμπρότατε αυθέντη αρχιστράτηγε, χαιρετίσματα και προσκυνήματα από εμέ τον δισδάραγαν του φρουρίου Ζαρνάτας» (ό.π. σελ. 315).
• Και ο επίσκοπος Μάνης προς τον Μοροζίνι: «Εκλαμπρότατε και εξοχώτατε καπετάν γενεράλη της γαληνοτάτης Αριστοκρατίας» (ό.π. σελ. 325).
Αυτές οι δουλικές και πομπώδεις προσαγορεύσεις καθιερώνονται και γενικεύονται κατά την τουρκοκρατία σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο.
• Το 1799 οι προεστοί της Άνδρου απευθύνονται στην οθωμανική έξουσία: «Ενδοξότατε και μεγαλοπρεπέστατε Ασίζ εφέντη, Σουλτάν Τζαχαγιασί της Υψηλοτάτης κυρίας ημών Σαχ Σουλτάνας. Την ενδοξότητά σου δουλικώς προσκυνούμεν και φιλούμεν τα ίχνη του ενδόξου σου ποδός και παρακαλούμεν τον απειροδύναμον Θεόν να αυξάνει το δοβλέτι σου και να σε αναβιβάζη από δόξαν και τιμήν εις τιμήν, Αμήν».
• Οι κάτοικοι της Πάτμου προς τον δραγουμάνο του τουρκικού στόλου Νικ. Μουρούζη (1819): «Την εκλαμπρότητά σου δουλικώς προσκυνούμεν. Της εκλαμπρότητός σου δούλοι χαμερπείς. Οι κάτοικοι της νήσου Πάτμου και πιστοί υπήκοοι».
• Και οι Λαρισινοί πρός τον πατριάρχη (1814): «Την υμετέραν σοφωτάτην και σεβασμιωτάτην παναγιότητα... δουλικώτατα προσκυνούμεν».
Η μανία της εξουσίας όλων των χωρών της οικουμένης για τίτλους και μεγαλειώδεις προσαγορεύσεις θα μεταδοθεί ως επιδημία σε όλες τις τάξεις, προφανώς για να διασφαλισθεί η ισορροπία της ασχημίας. Παράδειγμα το «κύριος» και «κυρία» και η συνομιλία μεταξύ αγνώστων ή κατώτερων προς ανώτερους στον πληθυντικό. Πρόκειται για μια απεχθέστατη νόθευση της αυθόρμητης και ειλικρινούς επικοινωνίας μεταξύ ατόμων όλων των τάξεων και κατηγοριών.
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
ΡΩΜΙΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΤΕ!!
- Ρωμιός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική Ρωμαῖος (πολίτης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του Βυζαντίου), < ελληνιστική κοινή Ῥωμαῖος (πολίτης του Ρωμαϊκού κράτους) < λατινική Romanus, Ῥώμη Roma[1]
Αρβελέρ: Να σταματήσουμε να λέμε ότι είμαστε Έλληνες!
GEORGE SOROS : ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Αλβανίδα ιστορικός: Οι Έλληνες είναι Αλβανοί
Αλβανική προπαγάνδα στα σχολεία
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα έθνος Αλβανων απο τον Καυκασο - life
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
Γνωρίστε τους Ούντις - Ένα αρχαίο έθνος με μεγάλη ιστορία
Το χωριό Νιτζ στο Αζερμπαϊτζάν, κατοικείται από τους απογόνους των Αλβανών του Καυκάσου. Οι Ούντις είναι ένα αρχαίο έθνος, με μεγάλη και πλούσια ιστορία.
Σήμερα υπάρχουν μερικές χιλιάδες Ούντις σε όλο τον κόσμο.
Περίπου 4.000 ζουν, στο Νιτζ. Το χωριό δεν βρίσκεται μακριά από την πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου των Αλβανών του Καυκάσου. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η γη, ανήκε πάντα στους Ούντις.
«Στο αλβανικό κράτος του
Καυκάσου υπήρχαν 26 φυλές. Οι Ούντις ήταν μία απο τις πιο ισχυρές.
Ξεχώριζαν για την πίστη τους, τη Βίβλο, τη γλώσσα τους και τα γραπτά
τους κείμενα»
υποστηρίζει μιλώντας στο euponews, o Όλεγκ Ντανακίρι, διευθυντής του πολιτιστικού κέντρου των Ούντις.
Ο Χριστιανισμός ήταν η επίσημη θρησκεία της Αλβανίας του Καυκάσου. Οι Ούντοι της Νίτζ διατήρησαν την πίστη τους, ακόμα και στη σοβιετική εποχή, όταν δεν υπήρχε χώρος προσευχής. Μία αρχαία εκκλησία αναστηλώθηκε το 2007. Ο ιερέας που θα λειτουργεί εδώ, αυτή την περίοδο σπουδάζει σε θεολογική σχολή στο εξωτερικό.
«Οι Ούντις είναι πολύ ιδιαίτεροι άνθρωποι. Η γλώσσα τους είναι μια σπάνιας ομάδας γλωσσών του Καυκάσου. Ανήκουμε στην χριστιανική εκκλησία της Ανατολής. Τώρα στόχος μας είναι να αποκαταστήσουμε την ανεξαρτησία της αλβανικής εκκλησίας στο Αζερμπαϊτζάν» δήλωσε ο Ρόμπετρτ Μομπίλι, επικεφαλής του χριστιανικού κέντρου της πόλης.
Τα χριστιανικά σύμβολα πάντα ήταν κομμάτι της καθημερινότητας των Ούντις. Τα κοστούμια των μουσικών παραμένουν ίδια εδώ και αιώνες, και έτσι διηγούνται την ιστορία μιας πίστης.
«Εδώ μπορείτε να δείτε έναν αρχαίο σταυρό της Αλβανίας του Καυκάσου. Στην πίσω πλευρά υπάρχει ένας ήλιος με οκτώ βέλη. Συμβολίζει το προσκύνημα στο Ισραήλ. Όποιος φοράει αυτό τον σταυρό, σημαίνει πως βαφτίστηκε εκεί» υποστηρίζει ο μουσικός, Κάρλεν Σχιρβάνι
Οι Ούντις ξεκινούν να μαγειρεύουν, μόνο όταν η ζύμη έχει την ευλογία του θεού. Η τσουκνίδα είναι το κύριο συστατικό του Αφάρ. Αυτό το άγριο φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και στην αρχαιότητα αποτελούσε πηγή δύναμης για τους φτωχούς
Σύντομα η κοινότητα του Νίτζ θα εκδώσει βιβλίο με 100 σπάνιες συνταγές των Ούντις.
«Έμαθα να το μαγειρεύω από τη μητέρα μου. Εκείνη είχε διδαχθεί από τη γιαγιά μου. Τώρα εγώ μαθαίνω την κόρη μου να μαγειρεύει. Το Αφάρ είναι δύσκολο φαγητό, δεν είναι εύκολο να γίνει. Αυτό το πιάτο θα υπάρχει όσο εμείς, οι Ούντις βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Θα είναι πάντα ένα μέρος της ζωής μας» λέει η Ρίτα Ντανακίρι.
Οι Ούντις μιλούν την γλώσσα των Αζέρων, όμως κυρίως χρησιμοποιούν την δική τους, γλώσσα. Το αρχαίο αλφάβητο έχει αντικατασταθεί από λατινικά γράμματα, που είναι πιο εύκολα για τα μικρά παιδιά.
Νέα σχολικά βιβλία δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Η δημιουργός τους και δάσκαλος , Βενέρα Αντόνοβα, ετοιμάζει τα ηλεκτρονικά λεξικά από Ούντι στα αγγλικά και από Ούντι σε Αζέρικα.
Ο Γκριγκόρι άρχισε να γράφει ποιήματα στην γλώσσα των Ούντις, όταν ήταν μικρό αγόρι.
Υποστηρίζει πως αυτή είναι η γλώσσα του Θεού.
Το βράδυ που συνάντησε την δημοσιογράφο του euronews, δούλευε ένα ποίημα που πρόσφερε ως δώρο γενεθλίων στη μητέρα του.
«Η μητρική μου γλώσσα είναι η μούσα μου. Οι ήχοι της είναι τόσο τέλειοι. Μου επιτρέπει να μεταφράζω την ομορφιά του κόσμου σε λέξεις» υποστηρίζει ο ποιητής Γκριγκόρι Μεσάρι.
Όταν φτάσαμε στο Νίτζ, το χωριό ετοιμαζόταν για μια μεγάλη γιορτή. Δύο νέοι άνθρωποι παντρεύονται, όμως οι παραδόσεις τηρούνται. Γι’ αυτό και νεαρά κορίτσια βοηθούν τη νύφη να ετοιμαστεί.
Το ψωμί κόβεται πάνω από το κεφάλι της. Αυτό σημαίνει πως από εδώ και μπρος, εκείνη είναι υπεύθυνη για την οικογενειακή εστία.
Την ίδια ώρα, ο γαμπρός ξυρίζεται. Οι επισκέπτες δίνουν χρήματα για τον επαγγελματία κουρέα. Η αποστολή του είναι πολύ σημαντική.
«Όταν
ένα παιδί γεννιέται είναι μωρό, μετά γίνεται παιδί και μετά έφηβος. Όμως
για να γίνει άνδρας πρέπει να παντρευτεί. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος.
Αυτό το ξύρισμα συμβολίζει το μεγάλο βήμα προς την ενήλικη ζωή. Δείχνει ότι γίνεται άνδρας» υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Κανκάλοβ.
Το τελετουργικό του γάμου, έχει τις ρίζες του στην εποχή που οι άνδρες έφευγαν για κυνήγι, ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους.
Κάποιος πυροβολεί ένα στόχο. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα κρεμμύδι που κρέμεται από το δέντρο.
Αυτός που θα πετύχει τον στόχο έχει την τιμή να παραδώσει το όπλο στο γαμπρό.
«Από το Νίτζ φεύγουμε για τα Γκομπουστάν, γνωστά και ως «φλεγόμενα βουνά».Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι τα περίφημα ηφαίστεια λάσπης. Θα γνωρίσουμε την μαγική τους δύναμη στο επόμενο επεισόδιο του προγράμματος «Η ζωή των Αζέρων» μεταδίδει η απεσταλμένη του euronews, Γκαλίνα Πολόνσκαγια.
theologos vasiliadis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου